Kείμενο: Lisa Abend c.2022 The New York Times Company / Aπόδοση: Μαρία Κωβαίου
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η Κοπεγχάγη μοιάζει να έγινε περισσότερο ο εαυτός της, ενώ με τους περιορισμούς κατά της Covid-19 να έχουν αρθεί ήδη από τον Ιανουάριο, προετοιμάστηκε εγκαίρως για το καλοκαίρι πολλαπλασιάζοντας τους υπαίθριους χώρους της: πλέον θα βρείτε περισσότερα στέκια με θέα το λιμάνι για ένα ποτήρι κρασί ή για μια βουτιά, ενώ η προσήλωση στην αειφορία έχει δημιουργήσει έναν εντελώς νέο χώρο συνάντησης για τους οικολογικά ευσυνείδητους. Το δανέζικο φετίχ με τα βουτυρένια σφολιατοειδή έχει οδηγήσει σε μια πραγματική έκρηξη νέων φούρνων, ενώ η ευρύτερη γαστρονομική σκηνή – ήδη κορυφαία– έχει γίνει ακόμα πιο μεγάλη και καλύτερη.
Τι να δείτε
Αρκετά από τα πολιτιστικά ιδρύματα της πόλης επωφελήθηκαν της πανδημίας για να ολοκληρώσουν προ πολλού προγραμματισμένες βελτιώσεις στους χώρους τους. Το Designmuseum Danmark, που για ένα διάστημα ήταν κατά βάση ένας λαβύρινθος από δωμάτια γεμάτα καρέκλες-εκθέματα, άνοιξε εκ νέου στις 19 Ιουνίου μετά από διετή ανακαίνιση με την έκθεση «The Future is Present» (έως 01.07.2023) που διερευνά το πώς το ντιζάιν μπορεί να αναζητήσει λύσεις για παγκόσμιες προκλήσεις, όπως η κλιματική αλλαγή και η πανδημία. Το μουσείο τέχνης Ordrupgaard, από την άλλη, που φιλοξενεί μια από τις καλύτερες συλλογές γαλλικής τέχνης του 19ου αιώνα, νωρίτερα φέτος εγκαινίασε τη νέα του πτέρυγα –υπόγεια μεν, αλλά με γυάλινη οροφή που επιτρέπει στα εκτιθέμενα έργα να φωτίζονται και με φυσικό τρόπο.
Η πιο σημαντική, ωστόσο, για τους Δανούς ανακαίνιση ήταν αυτή του Frihedsmuseet (Μουσείο της Ελευθερίας). Γνωστό προηγουμένως ως Μουσείο της Δανέζικης Αντίστασης, καταστράφηκε από εμπρησμό το 2013, οπότε χτίστηκε από την αρχή. Το νέο μουσείο διερευνά με διαδραστικό τρόπο το πώς η ανεμπόδιστη, κατά μεγάλο μέρος, κατάληψη της Δανίας από τους Γερμανούς το 1940 βαθμιαία μετατράπηκε σε ενεργή Αντίσταση η οποία σαμποτάρισε τα γερμανικά όπλα και συγκέντρωσε στόλο εθελοντικών ψαροκάικων για τη φυγάδευση των Εβραίων της πόλης.
Πού να φάτε
Κινητοποιημένη μάλλον από δύο μεγάλα lockdowns, κατά τα οποία ο καφές στο χέρι και το γλυκό ήταν μεταξύ των λίγων απολαύσεων που είχαν απομείνει, η πόλη που εφηύρε τα «δανέζικα» (αν και εδώ τα ονομάζουν «wienerbrød», δηλαδή βιεννέζικα ψωμιά), έχει εισέλθει σε μία νέα, «χρυσή» εποχή της… σφολιάτας. Πλέον, υπάρχουν ανεξάρτητα αρτοποιεία με επικεφαλής κάποιον σεφ σχεδόν σε κάθε γειτονιά και με συνήθως μεγάλες ουρές να σχηματίζονται κατά μήκος του πεζοδρομίου. Δοκιμάστε, μεταξύ άλλων, το Albatross & Venner, το Benji και το Ard — και ας μην ξεχνάμε το Apotek 57 και το Studio X, δύο καφέ προσαρτημένα σε καταστήματα με είδη ντιζάιν, που επίσης παρασκευάζουν λαχταριστά γλυκά.
Η υπόλοιπη γαστρονομική σκηνή ευημερεί επίσης. H προ-πανδημική Κοπεγχάγη, παρά την αναγνώρισή της ως διεθνής γαστρονομικός προορισμός, δυσκολευόταν να πείσει τους κατοίκους της ότι τα εστιατόριά της προσφέρονταν για κάτι παραπάνω από εορτασμούς γενεθλίων και σαββατιάτικα ραντεβού. Όμως μετά την άρση των μέτρων κατά του κορωνοϊού τον Ιανουάριο, οι ντόπιοι μοιάζει να έλαβαν το μήνυμα. Ξαφνικά, εστιατόρια κάθε τύπου είναι γεμάτα τα περισσότερα βράδια.
Ευτυχώς, υπάρχει και πληθώρα νέων μαγαζιών για να ικανοποιήσουν τη ζήτηση. Το πρωτοπόρο εστιατόριο Relæ του σεφ Christian Puglisi μαζί με το επίσης δικό του μπαρ Manfreds που ειδικευόταν στα φυσικά κρασιά έκλεισαν και τα δύο κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Από τις απώλειες, όμως, αυτές προέκυψαν τρία εξαιρετικά νέα μαγαζιά. Στο Koan που στεγάζεται στον χώρο του πρώην Relæ, ο σεφ Kristian Baumann διοχετεύει κάποιες από τις γεύσεις και τις τεχνικές της κορεάτικης καταγωγής του στη χειρουργικής ακρίβειας σκανδιναβική κουζίνα, για πιάτα όπως τα αφράτα και πιπεράτα κορεάτικα ντάμπλινγκς «mandu» με γαρίδες, ή την ψητή αγκινάρα Ιερουσαλήμ με πλούσια κρέμα καραβίδας. Απέναντι, στον στριμωγμένο αλλά ευχάριστο χώρο που φιλοξενούσε το Manfreds, ο πρώην σεφ του Mathias Silberbauer σερβίρει γεύσεις Προβηγκίας και… joie de vivre στο νέο Silberbauers Bistro που δίνει έμφαση στα φρέσκα θαλασσινά και σε πιάτα-βάλσαμο για την ψυχή, όπως την τάρτα κρεμμυδιού και τα άσπρα φασόλια γιαχνί.
Αφού εργάστηκε στο Blue Hill at Stone Barns στη Νέα Υόρκη, ο σεφ Jonathan Tam επέστρεψε στην Κοπεγχάγη και άνοιξε το Jatak, ένα εστιατόριο-κόσμημα σχεδιασμένο από τη σύζυγό του Sara Frilund, όπου τα εκλεπτυσμένα πιάτα —ντελικάτες καμπύλες από ωμό καλκάνι με γλυκιά κολοκύθα στον ατμό ή λωρίδες αντιδιού με σπιτική σάλτσα σουσαμιού– αντανακλούν τόσο την καντονέζικη καταγωγή του Tam, όσο και την πολυετή θητεία του ως επικεφαλής σεφ του Relæ, καθώς και την αφοσίωσή του στα τοπικά προϊόντα.
Την ίδια στιγμή νέες γαστρονομικές γειτονιές αναδύονται, όπως το Banegården, μια πράσινη έκταση 15 στρεμμάτων στη νοτιοδυτική άκρη της πόλης, που αποτελούσε τμήμα του σιδηρόδρομου DSB της Κοπεγχάγης. Οι εννέα ξύλινοι στάβλοι του, που κατασκευάστηκαν το 1909 για την αποθήκευση ξυλείας και άλλων υλικών που χρησιμοποιούνταν στην κατασκευή των σιδηροδρομικών γραμμών, έχουν πλέον ανακαινιστεί και αξιοποιούνται από πράσινες επιχειρήσεις που ασχολούνται με το φαγητό. Μεταξύ αυτών, ένα μανάβικο, ένα εστιατόριο με πιάτα από αποκλειστικά ντόπιες πρώτες ύλες και ναι, ένας φούρνος με εξαιρετικά κρουασάν και αφοσίωση στην αειφορία τόσο σοβαρή, που απαγορεύει τα ποτήρια μίας χρήσης. Μπορείς να πάρεις καφέ για το σπίτι μόνο σε επαναχρησιμοποιούμενα ποτήρια-θερμός.
Η πιο ενδιαφέρουσα μεταμόρφωση, ωστόσο, είναι της περιοχής κατά μήκος του νότιου τμήματος των λιμνών της πόλης. Στο Propaganda, το γεμάτο καρυκεύματα κορεάτικο ψητό κοτόπουλο της σεφ Youra Kim είναι ήδη εμβληματικό, ενώ τόσο αυτό όσο και τα άλλα «υψηλής τάσεως» πιάτα της, όπως το kkochi (καλαμάκι από σπαράγγια στη σχάρα) και το tteok (κεκάκια ρυζιού) με σάλτσα από κουκουνάρι και αποξηραμένες γαρίδες, δένουν αρμονικά με την εντυπωσιακή επιλογή φυσικών κρασιών του μαγαζιού. Στην Brasserie Prins που είναι hygge χωρίς υπερβολές, ο αμερικανικής καταγωγής σεφ Dave Harrison εμπνέεται από τη θητεία του στο Παρίσι για να δημιουργήσει μερικά κλασικά γαλλικά πιάτα —αφράτα κενέλ με σάλτσα αμερικέν, τραγανά μυαλά μοσχαριού στο τηγάνι, ακόμα και ένα φανταστικό île flottante (ιλ φλοτάντ) —να μοιάζουν εντελώς σύγχρονα.
Πού να μείνετε
Αν και η Κοπεγχάγη είχε μείνει πίσω σε ενδιαφέροντα καταλύματα, τα τελευταία χρόνια άρχισε επιτέλους να μεταμορφώνει χώρους με αρχιτεκτονικό και ιστορικό ενδιαφέρον σε νέα, φιλόξενα ξενοδοχεία.
Ένα πρώην κτίριο του πανεπιστημίου σε κεντρικό σημείο πίσω από τον πύργο-αστρονομικό παρατηρητήριο Rundetårn, στεγάζει σήμερα το 25Hours Hotel Indre By (από 282 ευρώ), τα πολύχρωμα δωμάτια του οποίου προσφέρουν ένα όμορφο οπτικό διάλειμμα από τον σκανδιναβικό μινιμαλισμό. Το πρώην κεντρικό ταχυδρομείο της πόλης, από την άλλη, απέναντι από το πάρκο Tivoli Gardens και τον κεντρικό σταθμό των τρένων έχει μεταμορφωθεί στο μεγαλοπρεπές Villa Hotel (από 289 ευρώ). Το Kanalhuset (από περίπου 300 ευρώ) στην πολύ hygge γειτονιά του Christianshavn έχει μετατρέψει μια κατοικία στο πλάι του καναλιού σε ένα όμορφα σχεδιασμένο ξενοδοχείο που διαθέτει και διαμερίσματα. Δύο ολοκαίνουργια καταλύματα, τέλος, προσφέρουν μια ακόμα πιο ιδιαίτερη εμπειρία: το πλωτό Kaj Hotel (από 402 ευρώ) προσφέρει καγιάκ χωρίς έξτρα χρέωση στους ενοίκους του, ενώ ο σικ ξενώνας The Darling (από 1000 ευρώ), προβάλλει το δανέζικο ντιζάιν και είναι γεμάτο έργα ντόπιων καλλιτεχνών που συνεχώς ανανεώνονται.