Το «Πάσχα στη Σύμη» εγώ το ακούω λίγο σαν «καλοκαίρι με κόκκινα αυγά και αρνί στη σούβλα»! Αστειεύομαι, ωστόσο θεωρώ πως το πιο σημαντικό πλεονέκτημα της Σύμης την περίοδο του Πάσχα είναι το μικροκλίμα της. Καιρός ζεστός, κλίμα υποτροπικό. Ήλιος, πράσινες εξοχές ντυμένες με παπαρούνες και χαμομήλια και μια θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι. Οι πιθανότητες, ειδικά μετά το πρώτο τσίπουρο στη λιακάδα, να κάνετε και το πρώτο σας μπάνιο είναι μεγάλες (να πάρετε μαγιό!).
Άλλες γνώριμες εικόνες και ήχοι για μένα είναι οι καμπάνες που χτυπούν πένθιμα όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, οι βόλτες στον πανέμορφο διατηρητέο οικισμό, η δυνατότητα επίσκεψης σε όλες τις μεγάλες εκκλησίες (14 ενορίες στο Χωριό και στον Γιαλό!), οι λειτουργίες, οι πεζοπορίες στο βουνό, οι μυρωδιές από τους φούρνους των σπιτιών που ψήνουν τα παραδοσιακά κουλούρια (ζαχαρένια, βουτυρένια και με αμμωνία) και τις τοπικές τούρτες (τυρόπιτες).
Αυτό που επίσης συμβαίνει το Πάσχα είναι ότι οι εξοχές γεμίζουν κόσμο και μουσικές. Βλέπετε οι ντόπιοι, σε αντίθεση με εμάς που λησμονούμε τη φύση, απομακρύνονται από τη θάλασσα και γιορτάζουν στο βουνό, κοντά της.
Άλλο που δεν μπορώ να μην αναφέρω είναι ότι οι Συμιακοί, γνωστοί για το έντονο ταμπεραμέντο τους, έχουν μια σχέση αγάπης με τα βαρελότα και τα πυροτεχνήματα. Έτσι, ανά πάσα στιγμή γίνονται ισχυρές εκρήξεις, οι επονομαζόμενες «μπόμπες», δοκιμές για την Ανάσταση και την ημέρα του Πάσχα. Εκρήξεις τόσο δυνατές, που αναστατώνουν και τους γείτονες. Όπως χαρακτηριστικά έχει σχολιάσει ένας Τούρκος φίλος, «Big Party in Symi!».
Τη Μεγάλη Παρασκευή, η περιφορά των διαφορετικών Επιταφίων στα σοκάκια του Χωριού και του Γιαλού (Λιμάνι) είναι σίγουρα μια ξεχωριστή εμπειρία. Ένα ταξίδι στον χρόνο.
Το Σάββατο γίνεται ο πατροπαράδοτος χαμός με τα «μπουρλότα» και τα πραγματικά εντυπωσιακά πυροτεχνήματα, που θα ζήλευαν και οι μεγάλες πόλεις, και την Κυριακή το βράδυ όλο το νησί μαζεύεται στον Γιαλό για το κάψιμο του Ιούδα.
Εγώ όμως, μετά από 20 και πλέον χρόνια που γιορτάζω το Πάσχα στη Σύμη, το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου επιλέγω να αποσύρομαι από το «κέντρο» και τον κόσμο.
Η μεγάλη απόδραση τα τελευταία χρόνια γίνεται στη βραχονησίδα της Νίμου με μικρή παρέα κοντινών μου ανθρώπων. Εκεί ζω ένα πιο οικογενειακό Πάσχα, αγναντεύοντας τη Σύμη, τα πυροτεχνήματα και ακούγοντας τις «μπόμπες» από απόσταση ασφαλείας δυόμισι ναυτικών μιλίων!
* Ο Δημήτρης Ζωγράφος είναι αρχιτέκτονας. Ζει και εργάζεται στη Σύμη.