Γεννήθηκα στην Ικαρία, έχω ζήσει εδώ το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι τα πανηγύρια της δεν είναι ο μοναδικός λόγος για να την επισκεφθείτε. Αυτές τις διονυσιακές γιορτές, όπου το κρασί ρέει άφθονο και το κέφι κρατάει μέχρι το πρωί, πράγματι δεν θα τις συναντήσετε σε άλλο νησί ή τόπο της Ελλάδας. Ωστόσο, αξίζει να στρέψετε το βλέμμα και στη φύση της. Η Ικαρία συγκεντρώνει τρομερά τοπία, που όλα είναι διαφορετικά μεταξύ τους: καταπράσινα πευκοδάση, βραχώδεις εκτάσεις, γαλαζοπράσινες παραλίες, θερμά λουτρά, ακόμα και φυσικές πισίνες στη μέση του πουθενά. Αυτόν τον φυσικό πλούτο τον ανακαλύπτω ξανά και ξανά κάνοντας μια πεζοπορία με τους «Ikarian footprints» και οδηγό τον Λευτέρη Τρικιριώτη. Διαλέγω διαφορετική διαδρομή κάθε φορά.
Έπειτα είναι οι παραλίες της. Μου αρέσει η Μεσακτή, εκτός περιόδου τουριστικής αιχμής, με την παραμυθένια της άμμο απ’ άκρη σ’ άκρη και τη θέα στο εκκλησάκι της Αναλήψεως και στον Αρμενιστή. Αλλά και η παραλία του Να, με το ηλιοβασίλεμα να σκάει μπροστά στον ορίζοντα, είναι μαγευτική. Εδώ καταλήγει ο ποταμός Χάλαρης και γι’ αυτό περιβάλλεται από πυκνή βλάστηση και τα νερά είναι κρύα. Αν προχωρήσει κανείς προς τον ποταμό, θα ανακαλύψει και καταρράκτες με μικρές λιμνούλες. Τέλος, οι Σεϋχέλλες είναι μια εξωτική παραλία με γαλαζοπράσινα νερά μέσα σε βραχώδες τοπίο, που δημιουργήθηκε κατά λάθος κατά τη διάνοιξη του τούνελ που βρίσκεται ακριβώς από πάνω.
Η Ικαρία φημίζεται για τη μακροζωία των κατοίκων της, κυρίως γιατί εμείς οι Ικαριώτες ξέρουμε να τρώμε. Στο αγροτικό εστιατόριο που διατηρούμε δίπλα από το οινοποιείο, μαγειρεύουμε αποκλειστικά με πιστοποιημένα βιολογικά προϊόντα που προέρχονται κυρίως από το κτήμα. Εδώ αγαπώ τη θέα στο ηλιοβασίλεμα που πέφτει μέσα από τους αμπελώνες. Η Ικαρία κρατάει εξάλλου μεγάλη παράδοση στην οινοπαραγωγή. Το ικαριώτικο κρασί με το όνομα Πράμνιος Οίνος είναι γνωστό από την αρχαιότητα. Γενικά στο νησί σώζονται πολλά πέτρινα πατητήρια και παλιά πιθάρια, που φανερώνουν την αρχαία μέθοδο παραγωγής κρασιού. Νόστιμο φαγητό προσφέρει το εστιατόριο Στο Καμπί στον Άγιο Δημήτριο, σε μια γραφική πλατεία με πλατάνια. Άλλα αγαπημένα μου είναι το Μαίρη-Μαίρη στον Αρμενιστή, το πιο πολυσύχναστο χωριό του νησιού, με τοπικές συνταγές και θέα στη θάλασσα, το Μαέρικο στις Ράχες, για λίγο πιο μοντέρνα πιάτα, και το Kozi Blu στον Εύδηλο, σε μια πανέμορφη πλατεία στη μέση του πλακόστρωτου με θέα το λιμάνι.
Από την Ικαρία όμως δεν θα φύγετε αν δεν πάρετε μαζί σας τοπικά προϊόντα, όπως μέλι και βότανα. Το Θρούμπι στον Άγιο Κήρυκο είναι κάτι παραπάνω από ένα κατάστημα. Με συγκινούν οι ιδιοκτήτες του, που συλλέγουν άγρια βότανα από τα βουνά της Ικαρίας, αλλά καλλιεργούν και τα δικά τους.
Η Ηλιάνα Καρίμαλη είναι oινοποιός.