Στη Σίκινο σε ηλεκτρίζει αυτή η αίσθηση της απόλυτης γαλήνης από τη στιγμή που φτάνεις. Αυτή είναι η μεγαλύτερη μαγεία στο νησί και πραγματικά εύχομαι να μην αλλοιωθεί μέσα στα χρόνια. Τα μονοπάτια που διασχίζουν την άγρια και ανέγγιχτη φύση είναι ονειρικά. Συνδέουν πανοραμικά σημεία, αρχαίους χώρους και μυστικές ακτές σε μια ατέλειωτη αλυσίδα ομορφιάς και ιστορίας. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα οδηγεί από τη Χώρα στο μνημείο της Επισκοπής Σικίνου, αλλά θα αναφέρω και το άλλο που οδηγεί στο Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής. Στη διαδρομή, η Παναγία της Παντοχαράς, γνωστή και ως εκκλησάκι του Ελύτη, αποτελεί ένα από τα ομορφότερα σημεία του νησιού. Αγαπώ αυτή τη διαδρομή, ειδικά κατά τη δύση του ηλίου…
Γενικά το περπάτημα είναι κάτι που δεν θα αποφύγεις στη Σίκινο. Θέλει λίγη προσοχή μόνο, γιατί αν χαθείς, χάθηκες. Θυμάμαι μια φορά που είχαμε πει σ’ έναν ψαρά να μας πάει κόστα κόστα για να χαζεύουμε το ηλιοβασίλεμα εν πλω και είχαμε συναντήσει δύο κοπέλες στα βράχια να μας κάνουν σινιάλο για να τις μαζέψουμε. Είχαν χάσει τον δρόμο τους και μέσα στην απόγνωσή τους είχαν πλησιάσει τη θάλασσα μήπως περάσει κανείς και τις δει. Ευτυχώς, περάσαμε εμείς.
Οι παραλίες είναι άγριες, με καταγάλανα νερά που σε καλούν να εξερευνήσεις τα βάθη τους. Ορισμένες από αυτές, όπως το Διαλισκάρι και ο Άγιος Γεώργιος, είναι προσβάσιμες με αυτοκίνητο. Σε κάποιες άλλες, όπως τα Σαντοριναίικα, που πήραν το όνομά τους από τους Σαντορινιούς που φόρτωναν τα καΐκια τους με προϊόντα από τη Σίκινο, πηγαίνεις μόνο με σκάφος. Και ο Μάλτας είναι ωραία παραλία και αποτελεί το πιο κοντινό σημείο στην Ίο.
Τα πρωινά ξεκινούν με παραδοσιακό γεύμα στο Ανέμελο στη Χώρα, δηλαδή με αυγά μάτια με ζυμωτό ψωμί και ελληνικό καφέ στο μπρίκι. Εναλλακτικά, υπάρχει η Πλατεία για αυγά μπενεντίκτ και βάφλες. Το Μελτέμι στην Αλοπρόνοια είναι το ταβερνάκι που βλέπεις με το που κατεβαίνεις από το πλοίο. Νομίζω ότι σε κανένα άλλο νησί δεν κάθεσαι στην πρώτη ταβέρνα του λιμανιού. Εδώ όχι μόνο κάθεσαι, αλλά και επιστρέφεις ξανά και ξανά. Άλλωστε οι αφίξεις των πλοίων δεν είναι τόσο συχνές – highlight η μαζική βουτιά που κάνουν τα πιτσιρίκια στα απόνερα του καραβιού. Στο Στέκι του Γαρμπή πηγαίνω για κρεατικά, ενώ η μικρή ταβέρνα στην παραλία του Αγίου Γεωργίου είναι το μέρος για φρέσκο ψάρι με το μαγιό μετά τη βουτιά.
Κράτησα τα αγαπημένα μου για το τέλος. Το ορόσημο του νησιού είναι το Σηματολόγιον, το βιβλιοπωλείο του Στέλιου Ρογκάκου στο Κάστρο, που λειτουργεί μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες και είναι ο τέλειος προορισμός για εφοδιασμό με σπάνια βιβλία για ήρεμη ανάγνωση στην παραλία. Και βέβαια, πάντα και για πάντα, το Οινοποιείο του Μάναλη στον δρόμο προς την Επισκοπή. Στο μπαρ του, με θέα στους αμπελώνες και στο μπλε της θάλασσας, γεύεσαι ντόπια κουζίνα και πίνεις το δροσερό δικό τους κρασί.
Ο Κώστας Βογιατζής είναι ο δημιουργός του design blog Yatzer.