Αρχισα να κάνω ταξίδια βομβαρδισμού αγάπης («love bomb trips») με τον μεγάλο μου γιο όταν ήταν οκτώ ετών. Ως έμπνευση είχε λειτουργήσει το βιβλίο Love Bombing του ψυχολόγου Oliver James, που συνιστά στον γονιό προσωπικά ταξίδια με το παιδί του, μακριά από τη δουλειά, το σχολείο και τα απαιτητικά αδέρφια του, ώστε να βρουν από κοινού τον χρόνο να «ξαναρυθμίσουν τον συναισθηματικό θερμοστάτη» της σχέσης τους. Η οργάνωση της περιπέτειας αυτής και η παραμονή μας σε μια πόλη που κανείς από τους δυο μας δεν ήξερε, αποδείχθηκαν τελικά πολύ απολαυστικές, αλλά και αναζωογονητικές. Το πρώτο μας ταξίδι ήταν στο Βερολίνο, όπου βυθιστήκαμε σε μια έκθεση για τον Ντέιβιντ Μπόουι, πήραμε τρένο από την Alexanderplatz έως το Tierpark για να δούμε μωρά-λεοπαρδάλεις του χιονιού και τριγυρίσαμε ξέγνοιαστα σε χιπ γκαλερί τέχνης, όπου ζωγραφίσαμε μαζί καθισμένοι στο πάτωμα.
Με τα 16α γενέθλια του γιου μου να πλησιάζουν, ήθελα να ετοιμάσω ένα ταξίδι που θα ικανοποιούσε τις εφηβικές του απαιτήσεις (όχι δηλαδή να ζωγραφίζουμε αυθόρμητα στο πάτωμα μιας γκαλερί), αλλά και που θα έμοιαζε εντυπωσιακό και ιδιαίτερο, επιτρέποντάς μας να επαναφέρουμε αυτό το στοιχείο του βομβαρδισμού αγάπης. Κάπως έτσι καταλήξαμε για Σαββατοκύριακο στο Μόναχο, την πρωτεύουσα της Βαυαρίας.
Καταφύγιό μας ήταν το ξενοδοχείο Ruby Rosi (Bayerstasse 21, 80335), ό,τι έπρεπε γι’ αυτή την απόδραση μητέρας και έφηβου γιου. Η ομάδα του Ruby είναι περήφανη για τη «λιτή πολυτέλειά» της, που προσφέρει στιλάτη, συνειδητά σχεδιασμένη φιλοξενία, με πολλές έξυπνες λεπτομέρειες, ζωντανή ατμόσφαιρα και τιμές που σε προτρέπουν να κλείσεις ξεχωριστά δωμάτια (εφόσον ο προσωπικός χώρος στην περίπτωσή μας ήταν και το σημείο-κλειδί για την επιτυχία του ταξιδιού).
Δεν ξέρω ποιος λάτρεψε περισσότερο το ξενοδοχείο. Προσωπικά, ευχαριστήθηκα τα αστραφτερά, ολόλευκα δωμάτια σε στιλ λοφτ διαμερίσματος, τα δωρεάν τζιν τόνικ (μόνο για τους ενήλικες!) και την περιποιημένη αίθουσα γιόγκα. Τον γιο μου εντυπωσίασε μάλλον το γεγονός ότι κάθε δωμάτιο είχε δικό του ενισχυτή Marshall, πράγμα που σημαίνει ότι είχε τη δυνατότητα να συνδέσει το κινητό του και να ακούσει την playlist του όπως της έπρεπε. Ή το ότι μπορούσε να πάρει μία από τις πολλές κιθάρες που κρέμονταν στον τοίχο στον χώρο του μπαρ και να παίξει ξέγνοιαστος στο δωμάτιό του (καθώς έχει εξαιρετική ηχομόνωση). Οσο για το πρωινό και τον άφθονο εξαιρετικό καφέ; Νομίζω ότι ο γιος μου θα μπορούσε να τρώει όλη μέρα λευκά λουκάνικα με μουστάρδα και πρέτσελ στον κοινόχρηστο χώρο του καθιστικού, διακοσμημένο με ιδιαίτερους συνδυασμούς παραδοσιακών βαυαρικών κιτς στοιχείων και street art. Είχαμε, όμως, πολλά να εξερευνήσουμε. Μας βοήθησε με τις συμβουλές της η φίλη Loukia Richards, Ελληνο-Βρετανίδα σχεδιάστρια κοσμημάτων, εκδότρια και πρωτοπόρος της πολιτιστικής σκηνής, που επισκέπτεται συχνά την πόλη, μεταξύ άλλων για να συμμετέχει στη Schmuck, την ετήσια Εβδομάδα Κοσμημάτων του Μονάχου, μία από τις πιο σημαντικές εκθέσεις του είδους στον κόσμο, που πραγματοποιείται κάθε Μάρτιο.
Και με τα πόδια και με πατίνι
Η πρώτη μας στάση (μόλις 15 λεπτά με τα πόδια από το ξενοδοχείο) ήταν το χαριτωμένο μπαρόκ «διαμάντι» του 18ου αιώνα, η Asamkirche (Sendlinger Str. 32, 80331), που χτίστηκε από δύο αδέρφια, τον γλύπτη Egid Quirin Asam και τον ζωγράφο Cosmas Damian Asam, ως η ιδιωτική τους εκκλησία. Τα επιχρυσωμένα αγάλματα (πρόκειται για σκελετούς!) και οι στριφογυριστές κολόνες ενθουσίασαν τον αγνωστικιστή απέναντι στην αρχιτεκτονική έφηβο γιο μου.
Ευτυχώς, η πόλη διασχίζεται εύκολα με τα πόδια ή με πατίνια Lime. Κοντά στην Asamkirche, πετύχαμε το αρτοποιείο Julius Brantner Brothandwerk (Brunnstrasse 4, 80331), που εξειδικεύεται στα μαύρα, τραγανά βιολογικά καρβέλια ψωμιού και στεγάζεται σε έναν πανέμορφο χώρο με περίτεχνη μπαρόκ λιθοδομή στο εξωτερικό του. Στον απέναντι δρόμο βρήκαμε ένα φανταστικό μαγαζί με υλικά ζωγραφικής, το Schachinger (Josephspitalstrasse 6, 80331). Mεταξύ άλλων, εμπορεύεται χρώματα (ακρυλικά, λαδομπογιές, γκουάς κ.λπ.) της γερμανικής εταιρείας Schmincke και καταπληκτικά παλιομοδίτικα στιλό και χαρτικά. Φυσικά, τον γιο μου ενδιέφερε περισσότερο η επίσκεψη στο κατάστημα Hypeneedz (στο πέρασμα Asamhof, Sendlinger Str. 26a, 80331), για τη συλλογή του από μοντέρνα καθημερινά ρούχα σε έναν στιλάτο και άνετο χώρο.
Από την Asamkirche περπατήσαμε λιγότερο από 10 λεπτά κατά μήκος της οδού Sendlinger, για να φτάσουμε στη Marienplatz, τη μεσαιωνική πλατεία στην καρδιά της πόλης. Συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών που συρρέουν για να δουν το διάσημο Glockenspiel Clock. Το ρολόι με τα μηχανικά αγαλματίδια που απεικονίζουν την ιστορία του Μονάχου χτυπάει κάθε μέρα στις 11 το πρωί και στις 12 το μεσημέρι. Μην το χάσετε, είναι πολύ όμορφο θέαμα. Από την πλατεία τριγυρίσαμε στην απίθανη υπαίθρια αγορά, τη Viktualienmarkt. «Τις ηλιόλουστες ημέρες του χρόνου είναι ιδανικό μέρος για να φάτε και να πιείτε μια μπίρα. Αλλά μπορεί να καθίσει κόσμος στο τραπέζι σας χωρίς να ρωτήσει, συνηθίζεται αυτό στη Βαυαρία», μας είπε η Loukia, προτείνοντας να δοκιμάσουμε τα παραδοσιακά σάντουιτς Leberkäs ή Hax’n με χοιρινό. Όσοι δεν αγαπούν το κρέας, καλύτερα να προτιμήσουν τα πρέτζελ. Για τις πιο κρύες μέρες η ιδανική στάση είναι η Chocolaterie Beluga (Viktualienmarkt 6, 80331) για ζεστή σοκολάτα με εκχύλισμα τσίλι – εδώ θα βρείτε και δυνατά αφεψήματα, με αλκοόλ αν το επιθυμείτε.
Τέχνη παλιά, τέχνη νέα
Θέλαμε και οι δύο να επισκεφτούμε το Μουσείο Αστικής και Σύγχρονης Τέχνης (MUCA, Hotterstrasse 12, 80331). Η ασπρόμαυρη πρόσοψή του ξεχωρίζει ανάμεσα στα παλιά κτίρια της πόλης. Η νέα έκθεση, Το βάρος των πραγμάτων, που εγκαινιάζεται στις 26 Οκτωβρίου, πραγματεύεται το έργο του εκκεντρικού Βρετανού καλλιτέχνη Ντάμιεν Χιρστ και είναι σίγουρο πως θα ενθουσιάσει και θα προκαλέσει εξίσου το κοινό. Στο υπόγειο του μουσείου θα βρείτε το βραβευμένο με αστέρι Michelin εστιατόριο Mural (muralrestaurant.de) του διάσημου διδύμου της μαγειρικής Moritz Meyn και Wolfgang Hingerl. Είναι το πιο περιζήτητο εστιατόριο της πόλης και γι’ αυτό θα σας δώσω μια συμβουλή: αν θέλετε να δοκιμάσετε την εξαιρετική κουζίνα του με πιάτα τόσο όμορφα που θα μπορούσαν να κοσμούν τοίχο γκαλερί, φροντίστε εγκαίρως για την κράτησή σας.
Αποφασίσαμε να φάμε πιο ταπεινά στο γειτονικό Plänty Sandwiches (Altheimer Eck 9, 80331), που προσφέρει χορτοφαγικό street food. Ο γιος μου παρήγγειλε ένα Dirty Harry και εγώ ένα Bangkok Crunch. Σας συστήνω και τα δύο ανεπιφύλακτα, είτε είστε vegan είτε όχι. Ακριβώς απέναντί μας, η μπουτίκ Solebox (Altheimer Eck 6, 80331), που θυμίζει εν μέρει γκαλερί pop art και εν μέρει παραδοσιακό βαυαρικό κελάρι, πουλάει streetwear και αθλητικά παπούτσια. Η ατμόσφαιρα είναι τρομερά σπιρτόζικη – το ηχοσύστημα στο προσεγμένο υπόγειο σε κάνει να νιώθεις πως είσαι σε κλαμπ μέρα μεσημέρι.
Είχε έρθει η ώρα για αλλαγή στον ρυθμό, οπότε πήραμε ταξί για την περιοχή Kunstareal. Εδώ βρίσκεται η πανέμορφη Παλιά Πινακοθήκη (Alte Pinakothek, Barer Strasse 27, 80333), που αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου όταν χτίστηκε, τη δεκαετία του 1820. Στην τεράστια και θαυμάσια από αρχιτεκτονικής άποψης Πινακοθήκη του Μοντέρνου (Pinakothek der Moderne, Barer 40, 80333) φιλοξενείται η εξαιρετική έκθεση του Max Beckman Departure έως τις 3 Δεκεμβρίου. Ακολουθώντας μία ακόμη συμβουλή της Loukia και του συζύγου της, Christoph Ziegler, αναζητήσαμε την Galerie Biro (Zieblanstrasse 19, 80799). Τη διευθύνει η χαρισματική Olga Zobel και η κόρη της Kinga, που ασχολούνται με την τέχνη κοσμημάτων και μοναδικών αντικειμένων εδώ και 30 χρόνια. Η μικροσκοπική γκαλερί είναι κορυφαίος προορισμός για συλλέκτες από όλο τον κόσμο.
Η Olga, που άστραφτε φορώντας το καταπληκτικό περιδέραιο της Monica Cecchi, μας παρουσίασε τη συλλογή της από μοναδικούς σύγχρονους θησαυρούς, δαχτυλίδια που κάθονται στα δάχτυλά της σαν εξωγήινα διαστημόπλοια ή σκουλαρίκια που κρέμονται από τα αυτιά της σαν γλυπτά του Alexander Calder. Ηταν όλα καταπληκτικά και ήταν τιμή μας που συναντήσαμε μια τόσο ένθερμη υπέρμαχο των καλλιτεχνών που εκπροσωπεί.
Πριν από το δείπνο κάναμε έναν χαλαρό περίπατο στην αγορά της Karlplatz, για να απολαύσουμε την ατμόσφαιρα του σαββατόβραδου. Εδώ τα μαγαζιά είναι ανοιχτά έως τις 20.00 – μας γοήτευσε το μεγάλο πολυκατάστημα Oberpollinger (Neuhauser Strabe 18, 80331) με την καλύτερη συλλογή μόδας που είχα δει εδώ και καιρό και την απίθανη συλλογή του Dries Van Noten.
Ανυπομονώντας να δοκιμάσουμε παραδοσιακό βαυαρικό φαγητό, κλείσαμε τραπέζι σε ένα από τα αγαπημένα μέρη της Loukia και του Christoph, το Paulaner Im Tal (Tal 12, 80331). Ζήτησα από τον σερβιτόρο να μου προτείνει μια helles, δηλαδή ξανθιά μπίρα, και ομολογώ πως ήταν εξαιρετική! Τα πλατό Brotzeit αποτελούνται από λαχταριστούς μεζέδες – πάπια, παστράμι, βιολογικά τυριά και κρέμα τυριού με μανιτάρια king oyster. Με εξέπληξαν ευχάριστα οι άφθονες χορτοφαγικές επιλογές του μενού. Επέλεξα dumplings κολοκύθας – με χοντρά κομμάτια τυριού scamorza, κρέμα τυριού με άγρια μανιτάρια και πέστο παντζαριού. Βρήκα τις μερίδες πολύ γενναιόδωρες και το φαγητό πεντανόστιμο.
Ίσως έφταιγε η τεράστια ποσότητα dumplings που καταναλώσαμε ή ήταν απλώς η επίδραση του… βομβαρδισμού αγάπης, αλλά αποφασίσαμε να περάσουμε τη δεύτερη μέρα με πιο αργούς ρυθμούς. Νοικιάσαμε πατίνια Lime, που μας επέτρεψαν να διασχίσουμε εύκολα και γρήγορα την πόλη μέσω της Maximiliansplatz, και από το Βασιλικό Ανάκτορο του Μονάχου κατευθυνθήκαμε στον ποταμό Ιζαρ και στην περιοχή Borgenhausen. Ήθελα πολύ να επισκεφθώ το μουσείο Villa Stuck (Prinzregentenstrasse 60, 81675), που υπήρξε η κατοικία του καλλιτέχνη Franz Von Stuck (1863-1928). Το κτίριο αποτελεί μια ιδιαίτερη μείξη της Αρ Ντεκό με την αρχιτεκτονική του 19ου αιώνα – ένα έργο τέχνης από μόνο του. Εδώ μπορεί κανείς να απολαύσει περιοδικές εκθέσεις, το τσάι του στο ήσυχο καφέ ή απλώς να περιπλανηθεί στους υπέροχους κήπους.
Πόλεμος και ειρήνη
Επιστρέφοντας στην παλιά πόλη, κάναμε μια στάση ψηλά στη λεωφόρο Prinzregentenstrasse, στο μεγαλοπρεπές γλυπτό Friedensengle (Αγγελος της Eιρήνης), που φτιάχτηκε για να γιορτάσει τα 25 χρόνια ειρήνης μετά τον Γαλλογερμανικό Πόλεμο. Χαζέψαμε τη θέα στον Ιζαρ και στους πανέμορφους κήπους από κάτω. Δεν γίνεται να σταθείς δίπλα στον Αγγελο της Ειρήνης χωρίς να αναλογιστείς τη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας της πόλης κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και σαφώς τον πόλεμο που μαίνεται τώρα κατά της Ουκρανίας.
Συνειδητοποιώ ότι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανατροφή του γιου μου το γεγονός ότι μπορώ να μοιραστώ μαζί του αυτές τις βαθιές σκέψεις. Ζούμε σε ανήσυχους καιρούς, και το γεγονός ότι μπορέσαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα, να τριγυρίσουμε μαζί κουβεντιάζοντας σε μια πόλη νέα και για τους δυο μας, που μας ζητούσε να δούμε τα πράγματα από ένα νέο πρίσμα, ήταν για εκείνον το πιο πολύτιμο δώρο γενεθλίων.
Συνεχίσαμε στη λεωφόρο Prinzregentenstrasse έως τη γέφυρα Eishbachwelle, στην περίμετρο του κήπου Englisher, όπου συναντήσαμε πλήθος κόσμου. Προς έκπληξή μας, φορούσαν στολές κατάδυσης και είχαν παραμάσχαλα σανίδες του σερφ. Είχα ακούσει για σέρφερ που καβαλάνε τα κύματα στους μικροσκοπικούς καταρράκτες του Ιζαρ, αλλά ποτέ δεν περίμενα ένα τόσο εντυπωσιακό θέαμα. Τα κύματα κατέβαιναν με ορμή, καθώς βλέπαμε τους σέρφερ να βουτούν στα νερά και να τα δαμάζουν για αρκετά λεπτά.
Φυσικά θα θέλαμε πολύ να το δοκιμάσουμε. Την επόμενη φορά, λοιπόν, δεν θα ξεχάσουμε να βάλουμε στη βαλίτσα τα μαγιό μας. Μόναχο, θα επιστρέψουμε!
ΓΙΑ ΔΙΑΜΟΝΗ
Ruby Rosi (ruby-hotels.com). Μόλις λίγα λεπτά από τους κεντρικούς σταθμούς του Μονάχου. Δωμάτια από 129 ευρώ το δίκλινο.
ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
München Mit Vergnügen. Χρήσιμος οδηγός πόλης με χιπ ματιά. Από τις εκδόσεις The Gentle Temper (thegentletemper.com).
ΓΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ
Συναγωγή Ohel-Jakob (Sankt-Jakobs-Platz 18, 80331). Ο υπέροχος νεωτερικός ναός, που σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Rena Wandel-Hoefer και Wolfgang Lorch, εγκαινιάστηκε στην επέτειο της Νύχτας των Κρυστάλλων (Kristallnacht) το 2006: ένα δυναμικό σύμβολο ελπίδας στο κέντρο της πόλης.