Βιέννη – Λιουμπλιάνα – Τεργέστη: 8 φίλοι, 8 ημέρες, 1.800 χιλιόμετρα

Βιέννη – Λιουμπλιάνα – Τεργέστη: 8 φίλοι, 8 ημέρες, 1.800 χιλιόμετρα

12' 24" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα παρεΐστικο ταξίδι σε όμορφες πόλεις, αλπικά χωριά, λίμνες και παραθαλάσσιους οικισμούς στο «τρίγωνο» Αυστρίας – Σλοβενίας – Ιταλίας.

Το βασικό ήταν η οργάνωση και η έγκαιρη προετοιμασία. Ετσι μπορέσαμε να απολαύσουμε οκτώ πόλεις σε τρεις χώρες, διανύοντας σε οκτώ ημέρες 1.800 χλμ. και ξοδεύοντας 900 ευρώ το άτομο (υπολογίζοντας ύπνο, αεροπορικά εισιτήρια, ενοικίαση ενός 9θέσιου βαν, βενζίνες, διόδια, φαγητό, καφέδες κ.λπ., δηλαδή τα πάντα). Αρχίσαμε να σχεδιάζουμε το ταξίδι το φθινόπωρο, το χειμώνα οργανωθήκαμε, χάσαμε στο τσακ μια προσφορά αεροπορικής εταιρείας, αλλά βρήκαμε μια άλλη.

Τελικά όμως το μεγαλύτερο όφελος δεν ήταν τόσο ότι επισκεφτήκαμε πολλές και διαφορετικές (μαγευτικές) πόλεις και τοπία, όσο ότι γνωρίσαμε δύο εξαιρετικούς Ελληνες. Δραστήρια έμπορος και εισαγωγέας ελληνικών προϊόντων, η Μαρία Μαριδάκη εγκαταστάθηκε στη Λιουμπλιάνα ακολουθώντας τον έρωτά της, και ο Αλέξανδρος Δεληθανάσης, ιδιοκτήτης του café San Marco, ενός από τα πιο ιστορικά καφενεία της Τεργέστης, είναι ο καρπός γάμου Ελληνα και Ιταλίδας. Δυναμικοί και οι δύο, με τη σκέψη τους στην πατρίδα, μας έκαναν να γυρίσουμε πιο αισιόδοξοι.

Κατά τα άλλα, αυτά που χρειαστήκαμε στο ταξίδι με βάσεις τη Λιουμπλιάνα και τη Βιέννη και σταθμούς το Μάριμπορ, την Τεργέστη, το Πιράν, το Χάλστατ, το Μπλεντ και το Γκρατς ήταν απλώς ένα… τάμπλετ με πλοηγό. Το πόσο κοντά είναι όλες αυτές οι πόλεις (και άλλες ακόμη) το συνειδητοποίησα όταν, ρωτώντας τη Μαρία πού πάνε για μπάνιο από τη Λιουμπλιάνα, μου απάντησε: «Χθες πήγαμε στο κροατικό νησί Κρκ. Ηταν υπέροχα».

Βιέννη – Μάριμπορ – Λιουμπλιάνα (483 χλμ.)

Με το ενοικιασμένο από το αεροδρόμιο της Βιέννης βαν και μία στάση στο δρόμο, φτάνουμε στο Μάριμπορ, τη δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Σλοβενίας. Μετά από έναν καφέ στο Caffe Art, που βγάζει τραπεζάκια στις όχθες του ποταμού Ντράβα, και περπατώντας στα σοκάκια της παλιάς πόλης, φτάσαμε στον καθεδρικό ναό. Με 2 ευρώ εισιτήριο και αντοχή για να ανεβεί τα 157 σκαλιά του καμπαναριού, έχει κανείς τη δυνατότητα να απολαύσει την πόλη από ψηλά. Από εδώ τίποτα δεν μένει κρυφό – γι’ αυτό και κατοικούσε σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο (που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο) από τον 18ο αιώνα έως και το 1933 ένας φύλακας, που είχε τα μάτια του ανοιχτά για πυρκαγιά. Να μην ξεχάσω: μπαίνοντας στη Σλοβενία, η αγορά κάρτας διοδίων από οποιοδήποτε βενζινάδικο (40 ευρώ) θα σας λύσει τα χέρια – ισχύει για ένα μήνα.

> Caffe Art, Spodnja Hajdina 19a

38 ώρες στη Λιουμπλιάνα

Φτάνοντας προς το βραδάκι, κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο. Με το περίεργο όνομα Birokrat (γραφειοκράτης), είναι ένα καινούργιο όμορφο κατάλυμα τεσσάρων αστέρων λίγο έξω από το κέντρο της πόλης, με ιδιαίτερα πρόθυμο και ευγενικό προσωπικό. Από εκεί αρχίζουν 38 ώρες αφιερωμένες στην «αξιαγάπητη» πόλη, όπως μεταφράζεται στα ελληνικά το όνομά της, όπου και επιστρέφαμε έπειτα από κάθε εκδρομή. Ο δράκος που σκότωσε ο Ιάσων γυρίζοντας με το χρυσόμαλλο δέρας είναι το έμβλημα της πρωτεύουσας της Σλοβενίας, μιας πόλης ζωντανής, μικρών διαστάσεων και πανέμορφης. Είναι ιδανική για ποδηλάτες (επίπεδη αλλά και με τις απαραίτητες υποδομές) και για σκυλιά (σε κάθε καφέ θα δει κανείς πιατάκια με νερό). Περπατώντας στους πεζόδρομους της παλιάς πόλης, απολαμβάνοντας μια μπίρα σε κάποιο από τα πολυάριθμα καφέ στις όχθες του Λιουμπλιάνιτσα, εξερευνώντας το παλιό κάστρο (υπάρχει τελεφερίκ με εισιτήριο 4 ευρώ για τους «κουρασμένους»), νιώθεις ότι είναι η πόλη όπου μπορείς να χαλαρώσεις. Ολα κινούνται με ανθρώπινους ρυθμούς – ακόμη και στην κλειστή αγορά κοντά στη γέφυρα του Δράκου. Αν έχεις την τύχη να γνωρίσεις και έναν κάτοικό της, τότε θα ανακαλύψεις εξαιρετικές γωνιές. Οπως το εστιατόριο Compa, που σημαίνει «πατάτα ψημένη στα κάρβουνα». O ιδιοκτήτης της και ψήστης Robert Princic ήταν καθηγητής φυσικής αγωγής, τα εγκατέλειψε και, μετά τις πατάτες, άρχισε να ψήνει στα κάρβουνα λαχανικά εποχής και κρεατικά. Σήμερα πειραματίζεται με το κρέας και την «ωρίμασή» του και το αποτέλεσμα που δοκιμάσαμε ήταν εξαίσιο. Μαθαίνοντας δε ότι είμαστε Ελληνες, φρόντισε να προσθέσει και… αρνάκι στα πιάτα μας. Και η τιμή; Περίπου 18 ευρώ το άτομο. Ή το Cad, κοντά στον ζωολογικό κήπο, ένα εστιατόριο που λειτουργεί από το 1889 μέσα στη βλάστηση και το οποίο, και οι οκτώ της παρέας, βαθμολογήσαμε με άριστα – τόσο για τα κρεατικά και τα φασόλια του όσο και για το υπέροχο ψωμί και το πολύ παχύ (και παχυντικό) βούτυρο που φτιάχνει ο ίδιος. Ακόμη όμως και στο πιο «τουριστικό» Sokol όπως και στο πιο πολυτελές Julija φάγαμε αξιοπρεπέστατα. Να μην ξεχάσω τις εξαιρετικές σαλάτες στο παραποτάμιο καφέ Romeo.

Τι άλλο δεν πρέπει να παραλείψει κανείς εάν επισκεφτεί τη Λιουμπλιάνα; Να περπατήσει την Trubarjeva και να χαζέψει τα… παπούτσια που κρέμονται από σύρματα πάνω από το δρόμο, να κάνει μια στάση στο 44 του δρόμου αυτού και να αγοράσει χειροποίητες σοκολάτες Rustika, να πάει στην κατάληψη του παλιού στρατοπέδου στη Μετέλκοβα για να δει πώς τα απλά υλικά δημιουργούν έργα τέχνης, να πιει έναν καφέ -τον καλύτερο- στο Zlati Dukat και ένα ποτήρι κρασί στην οινοθήκη Movia στην οδό Stari trg. Και, φυσικά, να αφήσει τα πόδια να τον οδηγήσουν σε κάθε στενάκι, σε κάθε γέφυρα και κτίριο αυτής της υπέροχης πόλης, αξιαγάπητης όνομα και πράγμα, την οποία έχει μεταμορφώσει ο διεθνούς φήμης αρχιτέκτονας Jose Plecnik.

> Ηotel Birokrat, Dunajska cesta 191, www.birokrathotel.si | Compa, Trubarjeva 40 | Cad, Cesta na Roznic 18, www.gostilna-cad.si | Sokol Ciril Metodov trg 18, www.gostilna-sokol.com | Julija, Stari trg 9 | Romeo Stari trg 6, www.caferomeo.si | Rustika, Trubarjeva 44 | Zlati Dukat, Ciril Metodov trg 14 | Movia, Stari trg, www.movia.si

 

Λιουμπλιάνα – Χάλστατ (276 χλμ. – και άλλα τόσα για την επιστροφή)

Το μικρό αυστριακό χωριό (μπορείς να το περπατήσεις σε 10 λεπτά), χτισμένο δίπλα στη λίμνη Hallstätter See, είναι γνωστό από τα προϊστορικά χρόνια – εδώ υπάρχει το πιο παλιό ορυχείο ορυκτού αλατιού στον κόσμο (το οποίο είναι επισκέψιμο). Σήμερα είναι αρκετά τουριστικό (συναντήσαμε δεκάδες Κινέζους και Ιαπωνέζους), αλλά, εάν ξεφύγεις από τον παραλιακό δρόμο, απολαμβάνεις μια ήρεμη βόλτα στα στενά μονοπάτια που χωρίζουν τα ξύλινα σπίτια του. Στο Café derbl δοκιμάσαμε ένα γευστικότατο σνίτσελ αλλά και το καλύτερο απφελστρούντελ του ταξιδιού, ενώ από το κατάστημα Salzkontor στον παραλιακό δρόμο προμηθευτήκαμε αλάτι σε κάθε μορφή (για φαγητό σκέτο ή με μπαχαρικά, αλλά και με τριαντάφυλλο για το μπάνιο) έναντι… αλμυρούτσικης τιμής. Τόσο το μουσείο όσο και τα ορυχεία έχουν κηρυχθεί από την UNESCO μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς. Δεν πρέπει να παραλείψω να αναφέρω ότι για την υπέροχη διαδρομή (όσο δεν είναι μέσα σε τούνελ) από και προς τη Λιουμπλιάνα θα χρειαστεί να πληρώσετε διόδια (19 ευρώ).

> Café derbl, Μarkt 61, www.derbl.at | Μουσείο Χάλστατ, Seestrasse 56

Λιουμπλιάνα – Μπλεντ (55 χλμ. – και άλλα τόσα για επιστροφή)

Η λίμνη Μπλεντ είναι η πιο τουριστική της Σλοβενίας. Αξίζει όμως να την επισκεφτείτε, γιατί το τοπίο είναι μοναδικό· και ακόμη πιο μαγευτικό είναι βλέποντάς το από το νησάκι που βρίσκεται στο κέντρο της (η βάρκα για να πάτε θα σας κοστίσει 12 ευρώ). Η Μπλεντ είναι διάσημη ανάμεσα στους κωπηλάτες (εδώ έχουν διεξαχθεί 4 παγκόσμια πρωταθλήματα). Λόγω κακού καιρού εμείς είδαμε μόνο από μακριά το κάστρο της – το παλαιότερο της Σλοβενίας, που είναι χτισμένο πάνω σε ένα βράχο. Πήγαμε όμως στο νησί, μπήκαμε στον γοτθικό ναό που είναι αφιερωμένος στην Παναγία και καθίσαμε στο καφενείο Poticnica, όπου και δοκιμάσαμε ένα ντόπιο γλυκό. Λέγεται potica και μοιάζει με ρολό από αμύγδαλα, καρύδια ή φουντούκια, φτιαγμένο μέσα σε φόρμα κέικ. Το πιο δημοφιλές γλυκό της περιοχής, πάντως, το γευτήκαμε στο Sava Hotel στην όχθη. Η kremsnita μοιάζει με μιλφέιγ, αλλά τα φύλλα είναι τοποθετημένα στη βάση και στο επάνω μέρος και ανάμεσά τους παρεμβάλλεται μια πηχτή κρέμα. Σκέτη απόλαυση!

> Poticnica, www.blejskiotk.si | Sava Hotel, Cankarjeva 6

Λιουμπλιάνα – Τεργέστη – Πιράν (94 + 41 χλμ. – και 122 για επιστροφή)

Το μόνο που γνώριζα προηγουμένως για την Τεργέστη ήταν ότι διαθέτει μια τεράστια πλατεία, την Piazza Unita d’ Italia (έκτασης 12.280 τ.μ.), πως έχει δυναμική ελληνική παροικία, έναν ελληνορθόδοξο ναό και διάσημη Οπερα. Αφού επιβεβαίωσα όλα τα παραπάνω, έμαθα ακόμη ότι εδώ έζησε για πολλά χρόνια ο διάσημος Ιρλανδός συγγραφέας Τζέιμς Τζόις (το άγαλμά του βρίσκεται πάνω στη γέφυρα του καναλιού), ότι είναι μοναδική η αίσθηση να περπατάς ανάμεσα στα κτίριά της και να νιώθεις πως βρίσκεσαι μέσα σε ένα σκηνικό ή να κάθεσαι στην Κρήνη των τεσσάρων Ηπείρων, περιτριγυρισμένη από πανέμορφα παλάτσι (τα περισσότερα είναι δημόσια κτίρια), και να αγναντεύεις την Αδριατική στην Piazza Unita d’ Italia, και ότι έχει πολύ όμορφα καφέ δίπλα στο κανάλι καθώς και σε κάποια στενάκια. Επίσης, ξέρω πια πού μπορείς να φας το καλύτερο παγωτό: στην gelateria Zampolli δοκιμάσαμε μοναδικές γεύσεις με κορυφαία την πικρή σοκολάτα.

Η διαδρομή από την Τεργέστη μέχρι το Πιράν είναι υπέροχη – σε ένα σημείο λίγο μετά την Izola ο δρόμος σκεπάζεται από μια αψίδα από  πανύψηλα δέντρα. H σλοβενική παραθαλάσσια μεσαιωνική πόλη προσφέρεται για όμορφες βόλτες στα δρομάκια που ξεκινούν από την πλατεία Tartinijev και οδηγούν στο κάστρο. Οσοι έχετε επισκεφτεί τα στενά πίσω από το ενετικό λιμάνι των Χανίων θα καταλάβετε τι εννοώ. Το πιο όμορφο κομμάτι της, όμως, είναι η παραλιακή οδός, που φτάνει μέχρι τον παλιό φάρο. Και αν είστε τυχεροί, όπως εμείς, και βρεθείτε εκεί με πανσέληνο, η βόλτα θα σας μείνει αξέχαστη. Και για να προσγειωθούμε: αξέχαστη μου έμεινε και η ψαρόσουπα στο Bife Ivo με θέα τη θάλασσα.

> Gelateria Zampolli, via Gheka 10 | Bife Ivo, Gregorciceva 31-33

Λιουμπλιάνα – Γκρατς – Βιέννη (197 και 201 χλμ.)

Επιστρέφοντας προς τη Βιέννη, μια στάση στην πανεπιστημιούπολη του Γκρατς, που είναι και η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Αυστρίας. Πρώτη φροντίδα και εδώ ήταν να ανεβούμε στο Schlossberg, το κάστρο – σε ένα λόφο στο κέντρο της. Αιχμάλωτοι του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου έχουν λαξεύσει στο βράχο τα 260 σκαλιά που οδηγούν εκεί. Και πάλι υπάρχει τρόπος για τους… τεμπέληδες: ένα ασανσέρ με εισιτήριο 2,20 ευρώ. Από ψηλά ξεχωρίζει ένα περίεργο κτίριο, το Kunsthaus, όπου στεγάζεται το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της πόλης. Χτίστηκε το 2003, όταν το Γκρατς ήταν Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Στη βόλτα στην παλιά πόλη θα σταματήσετε σε πολλές εσωτερικές αυλές για τις οποίες το Γκρατς είναι διάσημο (όπως την Ceneralihof – είσοδος από Herrengasse 9). Αλλα «αξιοθέατα»: το Hofbackerei Edegger Tax, ο παλαιότερος φούρνος του Γκρατς και ένας από τους πιο παλιούς της Αυστρίας (1569). Η πρόσοψή του από ξύλο με έναν δικέφαλο αετό είναι εντυπωσιακή, το ίδιο και τα μπισκότα Sissibusserl σε κουτί με τη βασίλισσα Σίσι. Επίσης, ένα αυθεντικό γλυκό Sacher Torte -σήμα κατατεθέν της Αυστρίας- στο πολυτελέστατο καφέ του ξενοδοχείου Sacher· υπάρχει βέβαια και στη Βιέννη.

> Hofbackerei Edegger Tax, Hofgasse 6 | Hotel Sacher, Herrengasse 6

Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ

Ετσι έχει ονομάσει το κατάστημά της με ελληνικά προϊόντα στο 44 της οδού Trubarjeva η Μαρία Μαριδάκη. Μόλις αποφοίτησε από τη σχολή Αγγλικής Φιλολογίας στην Αθήνα, πήρε δύο βαλίτσες και το πλοίο και μέσω Ιταλίας ήρθε στη Λιουμπλιάνα για να ζήσει με τον Ντράγκαν. «Το ότι είμαι Ελληνίδα δεν στάθηκε καθόλου εμπόδιο στα 14 χρόνια που είμαι εδώ», μου λέει. «Ισα-ίσα. Αγαπούν πολύ την Ελλάδα». Αφού εργάστηκε ως καθηγήτρια Αγγλικών και επιτόπιο προσωπικό στην ελληνική πρεσβεία, άρχισε τις εισαγωγές ελληνικών προϊόντων και άνοιξε πριν από δυόμισι χρόνια αυτό το κατάστημα. Παράλληλα, κάνει μαθήματα ελληνικής κουζίνας, ενώ μαζί με άλλους Ελληνες έχουν δημιουργήσει το site argo2greece.com, για να προωθήσουν τον τουρισμό στην Ελλάδα.

Στο «Grk.in.ja» βρίσκει κάποιος 400 κωδικούς με (καλής ποιότητας και επιλεγμένα) ελληνικά προϊόντα, το 90% των οποίων εισάγει η ίδια. Τη μέρα που την ανακαλύψαμε τυχαία μαζί με τον Ελληνα φοιτητή Ρωμύλο Παντζάκη, τον άντρα της και τα δύο παιδιά τους, τον οκτάχρονο Αρη και την εξάχρονη Νικόλ, άδειαζαν τις χαρτόκουτες με  τα τρόφιμα που είχαν μόλις φτάσει από την Ελλάδα.

Τι προτιμούν οι Σλοβένοι; «Τα πάντα. Από τυριά και λάδι μέχρι θυμαρίσιο μέλι, όσπρια, παξιμάδια και κουλουράκια Κρήτης, μείγμα μπαχαρικών για τη σαλάτα, αλλά και μαστίχα και σαφράν».

> Grk.in.ja, Trubarjeva 44

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΟΥ CAFFE SAN MARCO

Χρειάστηκε να ψάξουμε λίγο για να βρούμε το Caffè San Marco – είναι κάπως μακριά από τη θάλασσα. Θέλαμε να δούμε το μέρος όπου σύχναζε ο Τζέιμς Τζόις. Αξιζε τον κόπο: είναι ένα πανέμορφο παλιό καφενείο (από το 1914) με υπέροχο καφέ, που λειτουργεί και ως βιβλιοπωλείο ή βιβλιοθήκη και οργανώνει συχνά πολιτιστικές βραδιές και παρουσιάσεις βιβλίων. Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη όταν μας συστήθηκε ο ιδιοκτήτης. Ο Αλέξανδρος Δεληθανάσης, γιος Ελληνα και Ιταλίδας (ο πατέρας του έχει τον εκδοτικό οίκο Αsterios), γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τεργέστη, σπούδασε οικονομικά και από τον Νοέμβριο ανέλαβε το κατάστημα. Μας μίλησε με ενθουσιασμό για τον καφέ τους, που φτιάχνουν οι ίδιοι, αλλά και μας έδωσε να δοκιμάσουμε ένα κρασί (το Greco) που παράγουν Ελληνες που ζουν στην περιοχή.

 > Caffè San Marco, via Battisti 18

 

30 ΩΡΕΣ ΣΤΗ ΒΙΕΝΝΗ

Στην αυστριακή πρωτεύουσα υπάρχουν και δεκάδες άλλα γευστικά -και όχι μόνο- σημεία να επισκεφτεί κάποιος. Με βάση το Meininger Hotel Vienna Downtown Franz, ένα νεανικό χόστελ με μικρά αλλά καθαρά δωμάτια, πολύ κοντά στο κέντρο, πήραμε μια γεύση της πόλης πριν από την επιστροφή. Καθώς η μιάμιση ουσιαστικά μέρα ήταν λίγος χρόνος, μια φίλη που είχε επισκεφτεί ξανά τη Βιέννη ανέλαβε το απαραίτητο «ξεκαθάρισμα». Ιδού λοιπόν τα καλύτερα:

  • Μια περιήγηση στην Οπερα. Μαζί με γκρουπ αγγλόφωνα, γαλλόφωνα, κινεζόφωνα, ιταλόφωνα κ.λπ. και με εισιτήριο 6,5 ευρώ, ξεναγηθήκαμε στις αίθουσες μιας από τις πιο διάσημες και δραστήριες Οπερες του κόσμου, που άρχισε να λειτουργεί το 1869. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή τόσο η κεντρική αίθουσα όσο και το Tea salon, με το ταβάνι καλυμμένο με φύλλα χρυσού.
  • Επίσκεψη στο έργο του Gustav Klimt «Beethovenfries», στη Secession. Το ημιτελές έργο του διάσημου ζωγράφου, η ζωφόρος, εμπνευσμένο από την 9η συμφωνία του Μπετόβεν, είναι υπέροχο. Είσοδος 9 ευρώ.
  • Απέναντι ακριβώς, μια βόλτα στη Naschmarkt, αγορά με 120 καταστήματα τροφίμων. Εδώ χάνεσαι ανάμεσα σε χρώματα και μυρωδιές.
  • Το Kaffe Alt-Wien είναι μπαρ, στην πίσω του αίθουσα όμως σερβίρουν εξαιρετικό φαγητό. Σνίτσελ και κόκκινο κρασί σε μια ζωντανή νεανική ατμόσφαιρα.
  • Πολύ καλό, ίσως το καλύτερο, γκούλας σερβίρει το Poschl. O χώρος όμως είναι μικρός και καλύτερα να κλείσετε από πριν.
  • Για καφέ στο Kleines cafe, σε μια μοναδική γειτονιά. To εσωτερικό του μικρό και ατμοσφαιρικό – το καλοκαίρι βγάζει τραπεζάκια έξω.
  • Για γλυκό στο café Central. Κλασικό βιεννέζικο καφέ του 1876. Λέγεται ότι ο Λέων Τρότσκι ήταν θαμώνας του. Οπως και να ’ναι, η Τopfentorte του είναι εξαιρετική.
  • Με μια βόλτα, που ξεκίνησε από το «σήμα κατατεθέν» της πόλης, τον Αγιο Στέφανο, μέσω της Karntner Strasse, και μας έφερε στην Οπερα, από εκεί στο Buggarten (απαραίτητη μια φωτογραφία στο άγαλμα του Μότσαρτ), στο μουσείο Αlbertina, στα Ανάκτορα και στους κήπους, πήραμε μια γεύση της πολυτέλειας και του μεγαλείου της «αριστοκράτισσας» πόλης.

> Meininger Hotel Vienna Downtown Franz, Rebrandstrasse 21, www.meininger-hotels.com | Opera, Opernring 2 | Secession, Friedrichstrasse 12 | Kaffe Alt- Wien, Backerstrasse 9 | Poschl, Weinburgasse 17 | Kleines café, Franziskanerplatz 3 | Café Central, Herrengasse 14

Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:

www.booking.com

Fast info:

Ταξιδέψαμε αεροπορικώς στη Βιέννη με την Aegean (Τ/801 11 20000, aegeanair.com). Κλείνοντας το εισιτήριο τον Ιανουάριο για τον Μάιο, πληρώσαμε (μετ’ επιστροφής) 215 ευρώ το άτομο μαζί με τις αποσκευές. Απευθείας πτήσεις για τη Βιέννη πραγματοποιεί από Αθήνα, επίσης, η Austrian (www.austrian.com).

 

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή