Aφιξη στη μυστηριακή Πράγα, αγαπημένος προορισμός, που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια κατακλύζεται όλες τις εποχές του χρόνου από συρρέοντα πλήθη, που αποζητούν να βιώσουν αυτή την αλχημιστική έλξη που διαπερνά το σώμα του απαράμιλλα γοητευτικού, σχεδόν άθικτου, μεσαιωνικού ιστού της. Εχοντας στη διάθεσή μου λίγες μόνο ώρες προτού πάρω το τρένο για τον Νότο, προσπαθώ να συμπυκνώσω τον χώρο και να διαστείλω τον χρόνο για να προλάβω να αφομοιώσω -για μία ακόμη φορά- ψήγματα μαγείας, που εκπέμπει απλόχερα το διευρυμένο ιστορικό της κέντρο. Η διαδρομή μου ξεκινάει από την Πλατεία Wenceslas, σύμβολο της περιώνυμης Βελούδινης Επανάστασης, προσδίδοντας έναν αέρα ασίγαστου σφρίγους σε όλο μου το ταξίδι και ταυτόχρονα τονίζοντας αυτή ακριβώς τη σημασία που δίνουν οι Τσέχοι στην επιθυμία τους για ελευθερία (βλέπε απτό παράδειγμα το νεοσυσταθέν κρατίδιο Liberland!) και λιγότερο στην ανάγκη τους για σταθερότητα (βλέπε στασιμότητα!).
Στο ενδιάμεσο, περιφέρομαι στην Πλατεία της Παλιάς Πόλης, όπου ξεχωρίζουν τα γοτθικά κωδωνοστάσια της εκκλησίας της Παναγίας του Tyn και κοντοστέκομαι μαζί με τουρίστες απ’ όλο τον κόσμο, που προτάσσουν μανιωδώς τα selfie-sticks τους για μία fb profile pic με φόντο το μοναδικό -κυριολεκτικά- στον κόσμο Αστρονομικό Ρολόι, μια και ο κατασκευαστής του, Master Hanus, τυφλώθηκε σκοπίμως μετά την υλοποίηση του έργου, ούτως ώστε να μην το επαναλάβει πουθενά αλλού! Επειτα από ένα πέρασμα από την εβραϊκή γειτονιά, το μεγαλείο κορυφώνεται με την πολλαπλή διάσχιση της ωραιότερης ιστορικής γέφυρας στην κεντρική Ευρώπη, της λαμπρής και γλυπτοστόλιστης Γέφυρας του Καρόλου, που συνδέει τη συνοικία της Staré Mesto με αυτή της Mala Strana και οδηγεί προς το εμβληματικό Κάστρο. Στο σημείο αυτό, όλοι οι καφκικοί συνειρμοί γύρω από τους μύθους και τα πρόσωπα, που στοίχειωσαν και συνεχίζουν να τροφοδοτούν το συλλογικό ασυνείδητο αυτής της πόλης, ενστικτωδώς εικονοποιούνται σε συνδυασμό με ήχους από τη φυσική ροή των ορμητικών υδάτων του Μολδάβα, δημιουργώντας μία φαντασιακή συμφωνία με το ομώνυμο μουσικό έργο του Σμέτανα.
Επόμενη στάση: Cesky Budejovice, σπουδαίο κέντρο ζυθοποιίας (οι Τσέχοι περηφανεύονται για τις καλύτερες μπίρες στον κόσμο και την υψηλότερη ετήσια κατά κεφαλήν κατανάλωση!) της νότιας Βοημίας, ενώ το ξακουστό Plzen στον Βορρά, μοιράζεται φέτος μαζί με τη βελγική Mons τον τίτλο της Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Πρωτεύουσας. Από εδώ ανεβαίνω στο λεωφορείο (που περιλαμβάνεται στην τιμή του τρένου!) και μισή ώρα μετά ανυπομονώ να διαπιστώσω αν όντως οι περιγραφές, που έχω ακούσει και διαβάσει για το Cesky Krumlov ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Για την ακρίβεια, την ξεπερνούν! Χάνομαι στα λαβυρινθώδη σοκάκια μασουλώντας ένα (για αρχή!) φρεσκοφουρνιστό trdelnik (γλύκισμα από ζυμάρι ψημένο στα κάρβουνα και βουτηγμένο σε ζάχαρη, κανέλα, καρύδια, αμύγδαλα ή καρύδα) με την αίσθηση ότι πρόκειται από στιγμή σε στιγμή να εμφανιστούν ξαφνικά μπροστά μου ορισμένες εναπομείνασες φιγούρες αλχημιστών. Ωστόσο, οι εκκωφαντικές ελληνικές ιαχές και οι απαστράπτουσες ιαπωνικές ψηφιακές μηχανές και ταμπλέτες από τα αντίστοιχα τουριστικά γκρουπ με επαναφέρουν στο σήμερα! Ο Μολδάβας κυκλώνει τον κεντρικό πυρήνα της παραμυθούπολης και διασταυρώνεται με πολλά γεφυράκια, ενώ στέφεται από ένα πανέμορφο αναγεννησιακό κάστρο με κυλινδρικό πύργο, το μεγαλύτερο στην Τσεχική Δημοκρατία ύστερα από αυτό της Πράγας. Δεν χορταίνω να ανακαλύπτω γωνιές, που αναδεικνύουν την προνομιακή -φύσει και θέσει- φωτογένεια της μικρής αυτής πολιτείας, καδράροντας κομμάτια που συναπαρτίζουν το genius loci της τσεχικής ψυχής.