Σπολέτο: Βόλτες και μουσικές στην καρδιά της Ιταλίας

Σπολέτο: Βόλτες και μουσικές στην καρδιά της Ιταλίας

13' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ταξιδεύουμε στην πανέμορφη μεσαιωνική πόλη της Ούμπρια, που κάθε καλοκαίρι γεμίζει μουσική και θεάματα, συγκεντρώνοντας κοινό από όλο τον κόσμο. Ο λόγος; Το περίφημο Φεστιβάλ των Δύο Κόσμων, που φέτος συμπληρώνει πενήντα οχτώ χρόνια.

Ενα καλοκαίρι αρκετά χρόνια πριν, στην Κέρκυρα, ο αδελφός μου μου σύστησε κάποιους φίλους του Ιταλούς. Ηταν μια ευχάριστη παρέα συνομηλίκων μας από το Σπολέτο, η ιταλο-ελληνο-γαλλική παρέα έδεσε, με αποτέλεσμα για αρκετά χρόνια να πηγαίνουμε διακοπές όλοι μαζί κάθε καλοκαίρι, ανακαλύπτοντας ένα-ένα τα νησιά του Αιγαίου. Πάντα άκουγα από όλους ένα σωρό περιγραφές για το περίφημο φεστιβάλ, τον Τζανκάρλο Μενότι, την ατμόσφαιρα, την όπερα που μόλις είχαν δει, τα κοστούμια. Είχα γοητευτεί τόσο, που ονειρευόμουν να ζήσω τη μαγική ατμόσφαιρα που μου περιέγραφαν. Μου πήρε κάποια χρόνια να αφήσω τις λίγες μέρες διακοπών σε κάποιο ελληνικό νησί για την κεντρική Ιταλία, αλλά τελικά άξιζε πραγματικά το ταξίδι. Είδα μια πόλη όμορφη, φιλόξενη, τους Σπολετίνους εξαιρετικά ανοιχτούς και φιλικούς, και φυσικά την ερωτεύτηκα.

Στη χιλιόχρονη ιστορία του, το Σπολέτο δύο φορές χρειάστηκε να εγκαταλείψει το επαρχιακό του πρόσωπο για να βρεθεί στο προσκήνιο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Η μία ήταν με τη δύναμη των όπλων, η άλλη με τη δύναμη της τέχνης. Στα μέσα του 1300 ο Ισπανός καρδινάλιος Ζιλ Αλβάρεθ Καρίγιο ντε Αλμπόρνοθ, ευγενής από την Αραγονία, πήρε διαταγή από τον Πάπα της Αβινιόν Ιννοκέντιο ΣΤ΄ να σταματήσει τις συνεχείς διενέξεις των βαρώνων με τους κολίγους και να ανακτήσει όλες τις περιοχές που είχε χάσει η Εκκλησία. Το Σπολέτο, λόγω της στρατηγικής του θέσης, ήταν κατάλληλο για να γίνει έδρα των επιχειρήσεών του. Για το λόγο αυτό ανέθεσε στον αρχιμάστορα Ματέο ντι Τζοβανέλο, γνωστό ως Γκαταπόνε, την κατασκευή του εντυπωσιακού κάστρου Ρόκα. Οι μάχες ήταν καθημερινές, μέχρι που ο Αλμπόρνοθ, ταυτόχρονα με πολιτικές και διπλωματικές κινήσεις, κατόρθωσε να υποταγούν τα παπικά κράτη στον Πάπα της Αβινιόν, καθιστώντας έτσι εφικτή την επιστροφή της Αγίας Εδρας στη Ρώμη.

Το φεστιβάλ έδωσε ζωή

Εξακόσια χρόνια αργότερα, στα μισά του 20ού αιώνα, το Σπολέτο βρίσκεται πάλι στο επίκεντρο. Αφορμή είναι πάλι ένας «ξένος». Ο Λομβαρδός συνθέτης Τζανκάρλο Μενότι, στο απόγειο της καριέρας του στις Ηνωμένες Πολιτείες, θέλει την Ιταλία συμμέτοχη στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι. Eχει ήδη γνωρίσει και συνεργαστεί με τους κορυφαίους χορογράφους, διευθυντές ορχήστρας, σκηνοθέτες, κινηματογραφιστές του Νέου Κόσμου και οραματίζεται ένα γεγονός όπου θα σμίγουν τα μεγάλα ονόματα στη μουσική, στην όπερα και στο χορό. Ετσι γεννήθηκε το Φεστιβάλ των Δύο Κόσμων, μια μοναδική γιορτή των τεχνών που ενώνει τον παλιό (ευρωπαϊκό) με τον Νέο Κόσμο (ΗΠΑ). Το Σπολέτο, αν και φτωχό και χωρίς ηλεκτρικό εκείνη την εποχή ακόμα, διέθετε γοητεία. Εκεί ήταν που ο Μενότι αναγνώρισε την αρχιτεκτονική αρμονία και την τέλεια ακουστική του θεάτρου Κάιο Μελίσο, ένα κόσμημα 300 θέσεων του 18ου αι., μικρογραφία της Σκάλας. Αμέσως αποφάσισε την αποκατάστασή του με δικά του έξοδα, ενώ αγόρασε και ένα υπέροχο παλάτσο ακριβώς απέναντι, για κατοικία. Μπορούσε επίσης να υπολογίζει στο ρωμαϊκό θέατρο για συναυλίες κάτω από τον έναστρο ουρανό, αλλά και στο «Νέο Θέατρο» του 1890. Εκεί ήταν που στις 5 Ιουνίου 1958 άνοιξε για πρώτη φορά η αυλαία του φεστιβάλ με τον «Μάκβεθ» του Τζουζέπε Βέρντι, σε σκηνοθεσία Λουκίνο Βισκόντι και σκηνικά – κοστούμια του Πιέρο Τόζι. Τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Τριέστε διηύθυνε ο Τόμας Σκίπερς, 28 ετών τότε, εκπληκτικός μαέστρος και γοητευτικός σαν σταρ του Χόλιγουντ.

Ο ηθοποιός Νικηφόρος Νανέρης στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Πριν τα σβήσει ο χρόνος» (εκδ. Καστανιώτη, 1997) γράφει: «Τον Λουκίνο τον γνώρισα από την πρώτη κιόλας μέρα που έφτασα στο Σπολέτο. Το ίδιο βράδυ πήγα μαζί με τους φίλους μου Ραφ Ραβαϊόλι και Λίντα Τζαλορέτι στο εστιατόριο Πεντάγραμμο, που τότε ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές και συνήθως συγκέντρωνε όλους τους καλλιτέχνες του φεστιβάλ. (σ.σ. Το εστιατόριο Il Pentagramma υπάρχει ακόμα και είναι εξαιρετικό.) Ο Ραφ και η Λίντα με σύστησαν. Πραγματικά τα έχασα και δεν ήξερα πώς να αντιδράσω αντικρίζοντας όλη εκείνη τη διάσημη συντροφιά του Λουκίνο. Μέσα σ’ ένα λεπτό γνώρισα τον Αλέν Ντελόν, τη Ρόμι Σνάιντερ, την Ανί Ζιραρντό, την όμορφη εγγονή του Τοσκανίνι, Εμανουέλα ντι Καστελμπάργκο, τους σκηνογράφους Πιέρο Τόζι και Νάντο Σκαρφιότι και άλλους κοσμικούς φίλους τους. Είχα μείνει άφωνος και δεν πίστευα στ’ αυτιά μου και στα μάτια μου κάθε φορά που ο Ραφ και η Λίντα μού έδειχναν επώνυμους καλλιτέχνες που κάθονταν στα διπλανά τραπέζια. Πότε μου έλεγαν “να οι χορογράφοι Τζερόμ Ρόμπινς και Μορίς Μπεζάρ” ή “αυτός εκεί είναι ο Ρομπέρτο Ροσελίνι με την Ινδή γυναίκα του και τα παιδιά του”».

Πενήντα πέντε χρόνια μετά, οι Σπολετίνοι συμφωνούν ότι ο Μενότι σωστά είχε προβλέψει. Η πόλη σιγά-σιγά ζωντάνεψε μέχρι που απογειώθηκε, γνώρισε από κοντά όλους τους μύθους του 20ού αιώνα. Ο Φράνκο Τζεφιρέλι, ο Χένρι Μουρ, ο Ζαν Κοκτό δεν ήταν κάποια άγνωστα μακρινά ονόματα, ήταν άνθρωποι που όλοι είχαν δει από κοντά. Το Σπολέτο, εκτός από πόλη παραγωγής ελαιολάδου, έχει σήμερα δύο ιδρύματα διεθνούς επιπέδου, την Πειραματική Οπερα και το Ιταλικό Κέντρο Μεσαιωνικών Σπουδών. Επίσης υπάρχουν τρεις θίασοι, το Φιλόδραμα, το Σιπάριο και η Μάσκαρα. Αυτός όμως που πραγματικά μπολιάστηκε με το φεστιβάλ είναι ο γιος του Μενότι, ο Φράνσις, ο οποίος συνεχίζει το έργο του πατέρα του ως πρόεδρος της διοργάνωσης από το 1993 με ξεχωριστό ζήλο, αν και εκείνος «έφυγε» το 2007 σε ηλικία 97 ετών. Καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ σήμερα είναι ο Τζόρτζιο Φεράρα.

Γνωριμία με την πόλη

Η βόλτα στο ιστορικό κέντρο είναι υπέροχη. Aφού αφήσετε το αυτοκίνητο στο υπόγειο πάρκινγκ κάτω από τη Σπολετόσφαιρα, θα βρεθείτε στην Πιάτσα ντέλα Λιμπερτά, όπου υπάρχει το information kiosk, από το οποίο θα προμηθευτείτε ένα χάρτη της πόλης. Στην ίδια πλατεία ανάμεσα σε μια σιδεριά θα δείτε το Ρωμαϊκό Θέατρο του 1ου αιώνα π.Χ., όπου δίνονται κυρίως οι παραστάσεις χορού. Δίπλα βρίσκεται και το μπαρ Canasta για ένα απεριτίφ ή ένα πολύ ωραίο παγωτό. Σε ένα καντούνι πιο πάνω, το Αρχαιολογικό Μουσείο φιλοξενεί εκθέματα από την προϊστορία μέχρι τα τέλη της αρχαιότητας και ένα τμήμα αφιερωμένο στην προ-ρωμαϊκή και τη ρωμαϊκή εποχή.

Επιστρέφοντας στο Corso Mazzini, στην πλατεία Λιμπερτά, συνεχίζοντας ευθεία θα φτάσετε στην Πιάτσα ντέλα Σινιορία. Η σκαλινάτα δεξιά οδηγεί στη μεγάλη πλατεία του Καθεδρικού (Ντουόμο). Εκεί, σηκώστε τα μάτια για να θαυμάσετε την υπέροχη εκκλησία της Σάντα Μαρία Ασούντα, που χτίστηκε το 1067 πάνω σε μια παλαιοχριστιανική εκκλησία του 9ου αιώνα. Στο εσωτερικό μού έκανε εντύπωση το μέγεθος, το εκπληκτικό δάπεδο, που μετράει όσα χρόνια και η εκκλησία, και βέβαια οι τοιχογραφίες του Φίλιπο Λίπι στην κεντρική αψίδα και του Πιντουρίκιο στο παρεκκλήσι. Το Ντουόμο είναι σίγουρα από τα πιο όμορφα μνημεία της πόλης.

Δεξιά μόλις βγείτε, θα δείτε την Οπερα Κάιο Μελίσο, όπου φέτος το απαιτητικό κοινό θα απολαύσει το «Ετσι κάνουν όλες» του Μότσαρτ, σε σκηνοθεσία Τζόρτζο Φεράρα και με πρωταγωνίστριες τις Francesca Dotto και Ruxandra Donose, που παίζουν τις αδελφές Φιορντιλίτζι και Ντοραμπέλα αντίστοιχα. Αν δεν πάτε στο Σπολέτο την περίοδο του φεστιβάλ, αξίζει να παρακολουθήσετε έστω μία απογευματινή παράσταση οπερέτας από αυτές που δίνουν συχνά οι σπουδαστές της πόλης, έτσι για να πάρετε μια γεύση αλλοτινών εποχών. Απέναντι ακριβώς υψώνεται το σπίτι του Τζανκάρλο Μενότι, όπου από το 2011 στεγάζεται το Κέντρο Τεκμηρίωσης της διοργάνωσης (www.casamenotti.it). Είναι μια μοναδική εμπειρία να βρεθεί κανείς στο παλατσέτο· εδώ όπου γεννήθηκε το φεστιβάλ, εδώ όπου ζούσε ο Μεγάλος Μαέστρος, που συνέθετε και φιλοξενούσε καλλιτέχνες παγκοσμίου φήμης. Ακριβώς από κάτω, το ιστορικό εστιατόριο Τρικ Τρακ σερβίρει το καλύτερο dry martini που έχετε πιει ποτέ. Απολαύστε το χαζεύοντας τις παλιές αφίσες στους τοίχους και την ωραία ατμόσφαιρα ’70 ενώ συνομιλείτε με τον Σπάρτακο, τον συμπαθέστατο ιδιοκτήτη. Αν είναι ώρα για φαγητό, αξίζει να δοκιμάσετε σπαγκέτι με μαύρη τρούφα, το κατεξοχήν πιάτο της περιοχής.

Συνεχίστε τη βόλτα μέχρι τη βία Σάπι. Δεξιά υψώνεται η Αγία Ευφημία. Η όμορφη εκκλησία βρίσκεται μέσα στην αυλή της αρχιεπισκοπικής κατοικίας και έχει εντυπωσιακό εσωτερικό, στο οποίο φέτος θα γίνουν όλες οι μεσημεριανές συναυλίες, μια που το φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στον Μπετόβεν, από την Κυριακή 28 Ιουνίου και για 10 μέρες. Οι βραδινές συναυλίες γίνονται στη μεσαιωνική αυλή του μοναστηριού του Σαν Νικολό, επίσης μαγευτικό σκηνικό.

Διαδρομές με θέα

Εξαιρετικός είναι ο Τζίρο ντέι Κοντότι. Πεζοπορία μέσα στο πράσινο για να απολαύσετε την πανοραμική θέα του Σπολέτο αλλά και όλης της κοιλάδας. Από ένα μονοπάτι πνιγμένο στη βλάστηση θα φτάσετε στη Γέφυρα των Πύργων – ένα ρωμαϊκό υδραγωγείο. Διασχίστε τα 230 μέτρα μήκους της μέχρι το μεγαλόπρεπο φρούριο Ρόκα Αλμπορνόζ. Για τους λάτρεις της φωτογραφίας είναι παράδεισος. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής υπάρχουν ασανσέρ που φτάνουν μέχρι επάνω στο κάστρο. Αν ανέβετε στη Ρόκα το απόγευμα (μπορείτε να το κάνετε από τις κυλιόμενες σκάλες από το Ποντσιανίνο στους πρόποδες του λόφου), η θέα της μεσαιωνικής πόλης από ψηλά με το φως της δύσης είναι ονειρική.

Αν συνεχίσετε στο δρόμο γύρω από το φρούριο, στο νούμερο 6 της βία Ντελ Πόντε, ακριβώς απέναντι από τη γέφυρα, βρίσκεται το Hotel Gattapone, ένα από τα πιο γοητευτικά ξενοδοχεία του κόσμου κατά το Vanity Fair το 2014. Μετατράπηκε σε ξενοδοχείο τη δεκαετία του ’60 για τις ανάγκες φιλοξενίας των διασημοτήτων του φεστιβάλ και από τότε έγινε τόπος συνεύρεσης των μεγαλύτερων καλλιτεχνών του 20ού αιώνα: από τον Ζούμπιν Μέτα, τον Μπέρνσταϊν, τον Τζεφιρέλι, τον Πολάνσκι, τον Μπέργκμαν μέχρι την Οντρεϊ Χέπμπορν, τον Πίτερ Σέλερς και τη Ζαν Μορό. Το εσωτερικό του αποπνέει ατμόσφαιρα της δεκαετίας του ’60, με τους δερμάτινους καναπέδες ανέπαφους στο πέρασμα του χρόνου. Από τις τζαμαρίες και τα δωμάτια η θέα στη γέφυρα των Πύργων κόβει την ανάσα. Απέναντι βρίσκεται ο λόφος Μοντελούκρο με το Ιερό Δάσος του Αγίου Φραγκίσκου και τα δεκάδες μονοπάτια της φύσης. Αν μείνετε στο ξενοδοχείο, αξίζει μια μέρα να πάρετε το δρόμο του Σαγκραντίνο, με τις μοβ πινακίδες να οδηγούν τους επισκέπτες από το ένα οινοποιείο στο άλλο, και να δοκιμάσετε οπωσδήποτε το Τριμπιάνο Σπολετίνο.

Επιστροφή στο κέντρο

Κατεβαίνοντας τη βία Ντελ Πόντε, θα φτάσετε στην Πιάτσα Καμπέλο με το εντυπωσιακό σιντριβάνι Μασκερόνε, όπου πάνω στην πέτρα γράφει «1736». Από το στόμα της μάσκας εκτοξεύεται το δροσερό νερό που κατεβαίνει, όπως πάντα, κατευθείαν απ’ το βουνό. Στη συνέχεια της Πιάτσα ντελ Μερκάτο θα δείτε ακόμη ένα εντυπωσιακό σιντριβάνι, που χτίστηκε το 1746 και φέρει το οικόσημο των Μπαρμπερίνι. Εδώ τα καλοκαιρινά βράδια μπορείτε να απολαύσετε ζωντανή μουσική από το απέναντι μπαρ.

Στη συνέχεια, στη βία Αρκο ντι Ντρούσο η ομώνυμη αψίδα στέκει εκεί από τη ρωμαϊκή περίοδο (23 μ.Χ.). Λίγο πιο κάτω, πάρτε τη βία Φοντεσέκα που μετά γίνεται βία Σαλάρια Βέκια. Ο πύργος του λαδιού -Τόρε ντελ Ολιο-, που υψώνεται πάνω από τις στέγες, είναι σαν τις ζεματίστρες που χρησιμοποιούσαν στη Μάνη για να αναχαιτίζουν τον εχθρό.

Αν συνεχίσετε στη βία Σαλάρια Βέκια, η οποία γίνεται Γκαριμπάλντι και είναι ο πιο κοσμικός δρόμος της πόλης, εκτός από τα καταστήματα ρούχων θα δείτε και όμορφα μπαράκια όπου συχνάζει η νεολαία, ενώ στο νούμερο 24 της Πιάτσα Γκαριμπάλντι βρίσκεται το Ταρτούφο, ένα πολύ καλό εστιατόριο για να δοκιμάσετε πιάτα της περιοχής με βάση το πολύτιμο μανιτάρι, την τρούφα.

Βγαίνοντας από τις πύλες της πλατείας που οριοθετούν την παλιά και την καινούργια πόλη, παίρνοντας τη βία Φλαμίνια θα φτάσετε στη Villa Redenta, ο κήπος της οποίας περιλαμβάνει μικρά αριστουργήματα της φύσης, όπως έναν σπάνιο κέδρο του Λιβάνου, τουλάχιστον 200 ετών, μια αιωνόβια μανόλια δίπλα, μια αριά δύο αιώνων και ύψους 25 μέτρων. Η βίλα χρησιμοποιείται συχνά από το φεστιβάλ για θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες και εκθέσεις.

Κοντινές βόλτες

Το Σπολέτο, εκτός από ιδανικό σκηνικό εποχής για να απολαύσει κανείς με όλες του τις αισθήσεις τη μαγεία της μουσικής και του θεάματος, μπορεί να αποτελέσει και το σημείο εκκίνησης για δεκάδες εκδρομές στο γλυκό και καταπράσινο τοπίο της Ούμπρια. Εδώ τα πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς καθημερινά είναι ατέλειωτα.

Γύρω από το Σπολέτο υπάρχει ένα εκπληκτικό δίκτυο μονοπατιών για περπάτημα (χάρτες διατίθενται στα ξενοδοχεία και τα information kiosk). Η Ασίζη με τον Αγιο Φραγκίσκο απέχει 47 χλμ., η πρωτεύουσα Περούτζα 64 χλμ. Επίσης κοντά είναι το Ορβιέτο με το τεράστιο πηγάδι του Σαν Πατρίτσιο, που έχει βάθος 62 μέτρα, 248 σκαλοπάτια για κατάβαση και 72 παράθυρα με θέα στο νερό (!), η λίμνη Τρασιμένο για να κάνετε βαρκάδες ή να μείνετε σε ένα αρχοντικό εποχής όπως το Le tre isole, το πανέμορφο Γκούμπιο, γνωστό για τη γιορτή των κεριών, το Τόντι με τους εκπληκτικούς σιδεράδες και την αυθεντική μεσαιωνική ατμόσφαιρα. Μοναδική εμπειρία η διαμονή στο Hotel Bramante, το μοναστήρι της Αγίας Μαργαρίτας (1200).

Αξίζει επίσης να δείτε μία από τις δεκάδες μεσαιωνικές γιορτές. Το Σπέλο ντύνεται με χαλιά από ροδοπέταλα, στο Ορβιέτο, εις ανάμνησιν ενός θαύματος, γίνονται λιτανείες με μεσαιωνικά κοστούμια, στη Φέστα ντέλε Ακουε -στη γιορτή του νερού στη λίμνη Πιεντιλούκο- παρελαύνουν βάρκες φωτισμένες, στην Τσιτά ντέλε Πιέβε τον Αύγουστο γίνεται μια σειρά από αγώνες με φωτιές, αλογοδρομίες κ.ά. για να κερδίσουν το Πάλιο.

Η Νόρτσια, τέλος, φημίζεται για τη γαστρονομία της -στην περιοχή παράγεται το 80% της ιταλικής τρούφας-, όπως επίσης και το φημισμένο προσούτο Νορτσίνο. Το καλύτερο μέρος για να τα απολαύσετε είναι το εστιατόριο Dal Francese di Norcia.

Αξίζει να δείτε:

Το φετινό Φεστιβάλ των Δύο Κόσμων θα πραγματοποιηθεί από 26 Ιουνίου έως 12 Ιουλίου. Διαβάζοντας προσεκτικά το πρόγραμμα, προτείνουμε τα εξής:

1. Την όπερα του Μότσαρτ «Ετσι κάνουν όλες», σε σκηνοθεσία Τζόρτζο Φεράρα και πρωταγωνίστριες τις γνωστές Ιταλίδες Francesca Dotto και Ruxandra Donose, οι οποίες ερμηνεύουν τους ρόλους των αδελφών Φιορντιλίτζι και Ντοραμπέλα, αντίστοιχα.

2. Το αφιέρωμα στο ιταλικό σινεμά στην πλατεία του Καθεδρικού -το ωραιότερο σημείο της μεσαιωνικής πόλης- με έργα Nino Rota, Ennio Morricone, Nicola Piovani κ.ά.

3. Το αφιέρωμα στον Μπετόβεν «Είκοσι συναντήσεις», που εστιάζει τόσο στον ίδιο όσο και σε άλλους συνθέτες της εποχής του. Κάποιες συναυλίες δίνονται μεσημέρι στην εκκλησία της Αγίας Ευφημίας και κάποιες βραδινές στη μεσαιωνική αυλή του μοναστηριού του Σαν Νικολό. Ξεκινώντας με Μπετόβεν, ο ακροατής πηγαίνει από τον Hummel, τον Clementi και τον Moscheles σε συνθέτες σχεδόν άγνωστους, όπως ο Ferdinand Ries (μαθητής και γραμματέας του), αλλά και στον Friedrich Kuhlau και τον Cherubini, ο οποίος απολάμβανε το θαυμασμό των συγχρόνων του.

4. Τη χορευτική παράσταση «Στα βήματα του Νουρέγιεφ» από τα Μπαλέτα της Τουλούζης, με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Frédéric Chambert.

5. Τη Sara Baras, μία από τις καλύτερες χορεύτριες φλαμένγκο παγκοσμίως.

6. Για πρώτη φορά στο Σπολέτο θα παρουσιαστούν 48 έργα από την ιδιωτική συλλογή του Φερνάντο Μποτέρο, που αντιπροσωπεύουν ένα ευρύ φάσμα της γλυπτικής δραστηριότητάς του, υπενθυμίζοντας τα κύρια εικονογραφικά θέματα του έργου του: ιππότες, κένταυροι, ανδρικές και γυναικείες μορφές, χορευτές, γάτες, άλογα και ταύροι. Θα παρουσιαστούν στο δημαρχείο της πόλης (μέσα στο παλατινό παρεκκλήσι του Αγίου Ποντσιάνο, στην Ισπανική Αίθουσα και στην Αίθουσα των Δουκών).

Fast info

Μετάβαση

Ο καλύτερος τρόπος για να φτάσετε στο Σπολέτο (και να γνωρίσετε τη γύρω περιοχή) είναι με αυτοκίνητο. Αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να ταξιδέψετε με πλοίο της Superfast Ferries σε συνεργασία με την Anek Lines από την Πάτρα έως την Ανκόνα (139 ευρώ το άτομο και 220 ευρώ το αυτοκίνητο μετ’ επιστροφής την υψηλή περίοδο ή 97 και 138 ευρώ αντίστοιχα τη χαμηλή, www.superfast.com, anek.gr) ή να ταξιδέψετε αεροπορικώς έως τη Ρώμη (Aegean, Alitalia, Ryanair, Vueling) και από εκεί να συνεχίσετε είτε με αυτοκίνητο που θα νοικιάσετε από το αεροδρόμιο είτε με τρένο. Με τρένο μπορείτε να προσεγγίσετε τη μικρή πόλη και από την Ανκόνα.

Διαμονή

Ολα τα ξενοδοχεία έχουν εξαιρετική σχέση τιμής και ποιότητας και τιμές από 50 έως 150 ευρώ το δίκλινο. Το καλοκαίρι, μάλιστα, οι τιμές μειώνονται κατά 1/3 σε σχέση με τις τιμές πόρτας, εκτός και αν γίνεται κάποιο γεγονός στην πόλη. Ακολουθεί μια μικρή επιλογή ξενοδοχείων που αξίζει να τους ρίξετε μια ματιά:

Hotel Clitunno, www.hotelclitunno.com |

Palazzo Dragoni, www.palazzodragoni.it |

Hotel Gattapone, www.hotelgattapone.it | Il Panciolle, www.ilpanciolle.it |

Αγρόκτημα Bartoli, www.agriturismobartoli.com |

Αγρόκτημα Rivoli, www.agririvoli.it

Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:

www.booking.com

Φαγητό

Ristorante San Lorenzo στον κήπο του Hotel Clitunno, www.hotelclitunno.com |

Tric Trac, Via del Duomo snc, T/+39 0743 44592 |

Il Pentagramma, ιστορικό εστιατόριο με αντιπροσωπευτικά πιάτα από την κουζίνα της περιοχής, Via Tommaso Martani 4, T/+39 0743 223141, www.ristorantepentagramma.com |

La Lanterna, απλή τρατορία με λίγα αλλά πολύ καλά πιάτα, Via della Trattoria 6, Τ/+39 0743 49815 |

Trattoria Pecchiarda, με ιστορία 100 ετών, αποτελεί κομμάτι της πόλης που αξίζει να εξερευνηθεί, Vicolo S. Giovanni 1, Τ/+39 0743 221009, www.ristorantepecchiarda.it

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή