Λίγοι τολμούν να την επισκεφτούν χειμώνα. Και όμως, απογυμνωμένη από τους τουρίστες, γίνεται πιο ερωτεύσιμη από κάθε άλλη εποχή.
Πρέπει να το ομολογήσω: Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική με τη Βενετία. Στο μυαλό μου ανήκει σ’ εκείνες τις πόλεις που επισκέφτηκα με παρθένα μάτια, γύρω στα 20 μου χρόνια, και από τότε επιστρέφω πάντα με ένα συναίσθημα νοσταλγίας και γαλήνης. Δεν αφήνω τις ορδές τουριστών να επηρεάσουν τη διάθεσή μου. Εξάλλου, αν το επιτρέψεις αυτό, έχεις χάσει το παιχνίδι. Δεν υπάρχει εποχή κατά την οποία η πόλη χαλαρώνει: άδεια θα τη βρεις μόνο εάν αποφασίσεις να ξυπνήσεις το χάραμα για να περπατήσεις στην πρωινή πάχνη την πλατεία του Αγίου Μάρκου και να θαυμάσεις αυτό το αριστούργημα, καθώς ο κρύος αέρας σχηματίζει καπνό από τις ανάσες σου.
Μισοερωτευμένη και μισοκουρασμένη: έτσι έφτασα στη Βενετία το περασμένο Σαββατοκύριακο. Αυτήν τη φορά αποφάσισα να προσφέρω στον εαυτό μου ένα δώρο: θα έμενα όχι σ’ ένα από τα δεκάδες ξενοδοχεία της σειράς, αλλά σ’ ένα αληθινό παλάτσο. Το Londra Palace, χτισμένο το 1860, είναι ένα απίθανο ξενοδοχείο πάνω στο Grand Canal, με θέα τα γειτονικά νησιά, αραγμένο στην αριστοκρατική Riva Degli Shiavoni.
Πριν φτάσουμε όμως εκεί, αποφασίσαμε να περπατήσουμε τα 2,5 χλμ. που χωρίζουν την Piazzale Roma (όπου σε αφήνει το λεωφορείο του αεροδρομίου) από την πλατεία Αγίου Μάρκου. Επρόκειτο, τελικά, για την καλύτερη απόφαση του Σαββατοκύριακου. Οι επιγραφές είναι όσο αναξιόπιστες χρειάζεται για να χαθείς στα στενάκια, καθώς κατευθύνεσαι στο γεφυράκι του Ριάλτο για να περάσεις στην απέναντι όχθη. Αλλά δεν πειράζει, η μαγεία της Βενετίας βρίσκεται στα ερημωμένα στενά της. Εκεί θα ερωτευτείς αυτό το απόκοσμο, στοιχειωμένο και τρομακτικό στοιχείο της. Τελικά θα βρούμε τον προορισμό μας και θα δειπνήσουμε με τους ντόπιους στο εστιατόριο Al Covo. Οχι, δεν πρόκειται για μια φθηνή λύση. Αυτή δεν υπάρχει, ας μη γελιόμαστε. Αλλά τα νιόκι από κολοκύθα με ραγού μοσχαριού θα μας αποζημιώσουν. Οι πελάτες είναι Βενετσιάνοι ή ψαγμένοι τουρίστες που ψιθυρίζουν – έτσι κι εμείς θα απολαύσουμε τη βραδιά μ’ ένα φρουτώδες Chianti.
Θα σταματήσουμε εκεί. Το επόμενο πρωί θέλουμε να ξυπνήσουμε νωρίς. Οι βόλτες γύρω από την πλατεία του Αγίου Μάρκου θα έχουν άλλη αίγλη. Και αυτή η ατμόσφαιρα μυσταγωγίας θα μας οδηγήσει στη λειτουργία της εκκλησίας. Οταν πια η πόλη θα έχει ξυπνήσει για τα καλά, θα πάρουμε ένα καραβάκι και θα κατευθυνθούμε προς το Μουράνο, το νησί με το παγκοσμίου φήμης γυαλί. Στο Nueva Venier ο Ρομπέρτο, ένας αριστοκρατικός Βενετσιάνος, θα μας ξεναγήσει στο εργαστήριο του οίκου, όπου θα παρακολουθήσουμε έναν τεχνίτη να φυσάει το γυαλί και να δημιουργεί με χάρη ένα γυάλινο αλογάκι. Δεν θα αγοράσουμε όμως από εδώ σουβενίρ, γιατί οι τιμές είναι αστρονομικές. Αφού περπατήσουμε στα γραφικά στενάκια του νησιού, θα πάρουμε το καραβάκι της επιστροφής και θα κατευθυνθούμε προς το Dorsoduro για βόλτα σε μία από τις πλέον ανερχόμενες γειτονιές της πόλης που βουλιάζει. Θα περάσουμε μια βόλτα από το Laboratorio 2729, ένα στούντιο design όπου θα βρούμε μικρούς θησαυρούς, για να θέλουμε να επιστρέφουμε στην ειδυλλιακή πόλη με κάθε ευκαιρία.
Δεν γίνεται να πας στη Βενετία και να μην επισκεφτείς το Μουσείο Γκουγκενχάιμ. Αγαπημένος Jackson Pollock, μία ολόκληρη αίθουσα αφιερωμένη στον μανιοκαταθλιπτικό ζωγράφο – μπορώ να τον θαυμάζω για ώρες. Αυτήν τη φορά όμως θα ανακαλύψω κάτι καινούργιο, έναν Ινδό εικαστικό, τον V.S. Gaitonde, που παίζει με τις αποχρώσεις του κόκκινου και του κίτρινου σαν άλλος Mark Rothko, του οποίου έργα εκτίθενται επίσης. Και στο μαγαζάκι του μουσείου δεν θα αντισταθώ: θα αγοράσω την αυτοβιογραφία της Peggy Guggenheim – αυτής της τετραπέρατης γυναίκας που σε κάνει να απορείς με την αστείρευτη ενέργειά της.
Φεύγοντας από το μουσείο, αφού χανόμαστε και πάλι στα στενά του Dorsoduro, ένα μικρό κινηματογραφικό trivia: από το εργαστήριο Ca’ Macana προμηθεύτηκαν τις μάσκες για την ταινία «Μάτια ερμητικά κλειστά» – και θυμόμαστε πόσο μας αρέσει να μεταμφιεζόμαστε, κι ας είναι μακριά το καρναβάλι.
Δύο οι επιλογές μας για φαγητό. Το Cocaeta, το πιο φθηνό φαστ φουντ της πόλης, δεν είναι απλώς νόστιμο, είναι το Νο 3 στις επιλογές του Trip Advisor. Πρόκειται για μια βενετσιάνικη εκδοχή της κρέπας με φρέσκα υλικά και επιλογές όπως καπνιστή μελιτζάνα. Ή για κάτι πιο παραδοσιακό, η Trattoria Ca D’Oro Alla Vedova, όπου τα αντιπάστι κοστίζουν μόλις 6 ευρώ και οι μακαρονάδες 10.
Οι οικονομικές λύσεις δεν θα κρατήσουν πολύ: Δεν μπορείς να επισκεφτείς τη Βενετία και να μην περάσεις μια βόλτα από το Harry’s Bar, όπου περνούσε μεθυσμένα απογεύματα ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ. Εκεί θα πιούμε ένα Bellini, δηλαδή Prosecco με ροδάκινο, καθισμένοι στα παλιά ξύλινα τραπέζια και παρατηρώντας τους αριστοτεχνικά ντυμένους σερβιτόρους.
Τι θα ήταν, όμως, η Βενετία αν δεν είχε αυτή την καταπληκτική θέα; Αυτό θα ανακαλύψουμε πηγαίνοντας στο rooftop του Χίλτον, καθισμένοι στις φουτουριστικές πολυθρόνες.
Σχεδόν μεθυσμένοι, θα πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, όπου θα παρατηρήσουμε τις αραγμένες γόνδολες και τα κλειστά ξύλινα παράθυρα στα αμέτρητα κανάλια.
Για την τελευταία μέρα μας αφήνουμε το παλάτσο Ducale, όπου διέμεναν για παραπάνω από 1.000 χρόνια οι Doges, οι εκλεγμένοι δούκες που κυβέρνησαν από τον 8ο μέχρι τον 18ο αιώνα την πόλη. Εργα των «μαστόρων» της βενετσιάνικης τέχνης Τισιάνο και Τιντορέτο εκτίθενται εδώ, αλλά το πιο εντυπωσιακό κομμάτι του είναι η αίσθηση της παντοδυναμίας του.
Περπατώντας και πάλι προς το βόρειο κομμάτι της πόλης, θα συνειδητοποιήσουμε, για άλλη μία φορά, πως η τέχνη στη Βενετία ξεπροβάλλει σε κάθε στενό.
Στο παλάτσο Flangini, ο φωτογράφος Storm Thorgerson εκθέτει έργα των τελευταίων 20 ετών με φωτογραφίες από διάσημα γκρουπ, όπως οι Pink Floyd, που πρωταγωνίστησαν στα εξώφυλλα δίσκων τους. Και αυτό είναι το εντυπωσιακό στη Βενετία: η κλασική τέχνη συναντά τη σύγχρονη σ’ ένα απίθανο στροβίλισμα και τούτο το γαϊτανάκι σού κόβει την ανάσα.
Η ώρα της επιστροφής έχει φτάσει. Νιώθοντας πάλι λίγο ραγισμένη, κοιτάζω την πόλη που κάθε χρόνο βυθίζεται και λίγο παραπάνω. Και αναρωτιέμαι: Θα προλάβω να την ξαναεπισκεφτώ πριν αυτός ο ατέρμονος πλούτος της χαθεί για πάντα;
Ενα κομμάτι μου μένει παγιδευμένο εκεί και, όσο κι αν προσπαθώ να το κρατήσω κοντά μου, θα ακολουθήσει τον δικό του δρόμο, θα χάνεται για πάντα στα ερημωμένα στενά της πόλης, θα συναντιέται με τη γοητευτική ντεκαντάνς της και θα μου κλείνει το μάτι από μακριά. «Αντίο, Βενετία», θα ψελλίσω με κομμένη την ανάσα και θα σφίξω το χέρι του συντρόφου μου, γερμένη θλιμμένα στον ώμο του.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ
• Ξενοδοχείο Londra Palace, Riva Degli Schiavoni 4171, Τ/+39 041 520 0533, www.londrapalace.com, δίκλινο από 230 ευρώ.
• Εστιατόριο Al Covo, Castello 3968, T/+39 041 522 3812, www.ristorantealcovo.com
• Eργαστήριο Nuova Venier, Fondamenta Andrea Navagero, 54/B, T/ +39 041 736 000, www.vetrerianuovavenier.it
• Laboratorio 2729, Dorsoduro, T/+39 041 528 9647, www.massimobarbierato.com
• Moυσείο Γκουγκενχάιμ, Dorsoduro 701-704, 10.00-18.00, εισιτήρια από 15 ευρώ, www.guggenheim-venice.it
• Εργαστήριο Ca’ Macana, Dorsoduro 3172, T/+39 041 277 6142, www.camacana.com
• Fast food Cocaeta, Cannaregio 30121
Trattoria Ca D’Oro Alla Vedova, Cannareggio, 3912, T/+39 041 528 5324
Harry’s Bar, Calle Vallaresso 1323, T/+39 041 528 5777, www.harrysbarvenezia.com
Hilton Molino Stucky, Giudecca 810, T/+39 041 272 3311, www.hilton.com/Venice
Palazzo Ducale, San Marco 1, 08.30-19.00, εισιτήρια από 18 ευρώ
Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo: