Ο φιδογυριστός δρόμος που οδηγεί από το Καρπενήσι πιο βαθιά στα ευρυτανικά χωριά, με κατεύθυνση νότια προς Προυσό, χαρίζει ορισμένες από τις πιο όμορφες εικόνες της περιοχής. Οδηγούμε έχοντας στα αριστερά μας τον ποταμό Καρπενησιώτη και δεξιά τις απόκρημνες αλλά εντυπωσιακές πλαγιές της Χελιδόνας που σε μερικές στροφές φτάνουν τόσο κοντά σου όσο να απλώσεις το χέρι για να τις πιάσεις.
Ο ποταμός είναι φουσκωμένος και στις όχθες του βλέπουμε πλατάνια με τα κίτρινα και καφετί φύλλα τους, έτοιμα να πέσουν μόλις μπει για τα καλά ο χειμώνας. Η χρωματική παλέτα αυτή την εποχή του χρόνου εντυπωσιάζει ακόμη και τον πιο αδιάφορο επισκέπτη. Οι αποχρώσεις εναλλάσσονται στο φυσικό τοπίο και όσο το βλέμμα σηκώνεται πιο ψηλά, το έντονο πράσινο κυριαρχεί από τα έλατα –σημάδι επίσης του μεγάλου υψομέτρου– που σκεπάζουν τις πλαγιές των βουνών, τα οποία αποτελούν τμήμα της οροσειράς του Παναιτωλικού.
Στο «Κλειδί»
Αφού περάσουμε μια φυσική σήραγγα που σχηματίζει το βουνό στο φαράγγι «Κλειδί» και σταματήσουμε για αναμνηστικές φωτογραφίες με φόντο τους απόκρημνους βράχους, συνεχίζουμε προς το χωριό Προυσός. Οσο πλησιάζουμε, η ομίχλη πυκνώνει και για λίγο ταξιδεύουμε μέσα στα σύννεφα μέχρι να δούμε μπροστά μας την επιβλητική Μονή Προυσού. Το μοναστήρι είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Η εικόνα της Παναγίας θεωρείται θαυματουργή, ενώ σύμφωνα με την παράδοση «φυγαδεύθηκε» στη Στερεά Ελλάδα τον 9ο αιώνα από την Προύσα της Μικράς Ασίας –και έδωσε το όνομά της στο μοναστήρι και στο χωριό– από τον φόβο καταστροφής, διότι ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Θεόφιλος ήταν εικονομάχος.
Φτάνοντας στη μικρή πλατεία του χωριού απολαύσαμε τη θέα προς τα ομιχλώδη βουνά και τις κορυφές που τρυπούσαν τα σύννεφα, αλλά για λίγο. Οι ψιχάλες που είχαμε συναντήσει στον δρόμο έγιναν βροχή και όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια η πρόβλεψη για την κακοκαιρία της περασμένης Κυριακής ήρθε μια μέρα νωρίτερα στα χωριά της Ευρυτανίας. Αυτό θα μπορούσε να το δει κανείς ως μια μικρή «τσαχπινιά» ταξιδεύοντας με ένα 4Χ4 ή και ένα συμβατικό Ι.Χ., αλλά είναι κάτι που σε βάζει σε σκέψεις –για να το θέσουμε κομψά– όταν είσαι πάνω σε δύο τροχούς. Είχαμε δει τα σημάδια αλλά, φευ, τα «στροφιλίκια» της περιοχής και οι ιδανικές θερμοκρασίες για χειμωνιάτικο ταξίδι ήταν πειρασμός.
Πανέμορφα χωριά
Προσθέτοντας αδιάβροχα λοιπόν πάνω από τον κλασικό εξοπλισμό του μοτοσικλετιστή πήραμε τον δρόμο της επιστροφής προς το Καρπενήσι με μικρές παρακάμψεις στα πανέμορφα χωριά που μεσολαβούν στα 30 χιλιόμετρα της διαδρομής. Αξίζει να περπατήσετε στα γραφικά πλακόστρωτα σοκάκια του Μεγάλου Χωριού και να δείτε το Νέο και το Παλιό Μικρό Χωριό με τη μεγάλη ιστορία. Το Μικρό Χωριό πυρπολήθηκε από τον ιταλικό στρατό το 1942 ως αντίποινα για τις συγκρούσεις με τους αντάρτες και περίπου δύο δεκαετίες αργότερα καταστράφηκε από κατολισθήσεις και εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του οι οποίοι όμως δεν έφυγαν από την περιοχή όπως μαρτυρούν τα τοπωνύμια.
Οι ιστορικοί Κορυσχάδες που συνδέθηκαν με την Εθνική Αντίσταση στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το Εθνικό Συμβούλιο, το Βουτύρο και το Νόστιμο είναι ορισμένα από τα μέρη που αξίζει να επισκεφθείτε, ενώ αν ο καιρός είναι καλός, αξίζει να κάνετε και τη διαδρομή προς το χωριό Φιδάκια απ’ όπου θα δείτε τη Λίμνη των Κρεμαστών από τη θέση «Τσαγκαράλωνο». Σχεδόν παντού θα βρείτε τοπικά προϊόντα, μέλι και γλυκά για να πάρετε μαζί σας.
Η μικρή κωμόπολη του Καρπενησίου είναι συνήθως η βάση για τέτοιες εξορμήσεις, όπως και στην περίπτωσή μας. Το διοικητικό κέντρο της περιοχής ζει γύρω από την αναπλασμένη κεντρική πλατεία και προσπαθεί με πεζοδρομήσεις και αστικές παρεμβάσεις να βελτιώσει την εικόνα του. Αφήσαμε για το καλοκαίρι την πεζοπορία προς τη Μαύρη Σπηλιά και το φαράγγι «Πάντα Βρέχει». Από βροχή ήμασταν χορτάτοι.