Χιλιόμετρα καταπράσινων κήπων τσαγιού κρέμονται από τον λόφο της Munnar, αγαπημένου θέρετρου των αποικιακών χρόνων στη νοτιοδυτική Ινδία.
Οι φυτείες βρίσκονται στο ψηλότερο σημείο της χώρας, περίπου 1.600 μ. πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.
Είναι άγνωστο αν ο Ινδός που περπατάει μέσα στο πούσι γνωρίζει πως ο Δούκας του Ουέλινγκτον ανακάλυψε πρώτος, το 1790, τη δασώδη αυτή έκταση.
Ισως απλώς θεωρεί τον εαυτό του τυχερό επειδή κατάφερε να δει από κοντά τον ανθό ενός Neelakurinji, του σπάνιου λουλουδιού που ανθίζει κάθε 12 χρόνια και ευδοκιμεί στον λόφο.
Η πρώτη φυτεία δημιουργήθηκε το 1870 από τον Σκωτσέζο καλλιεργητή τσαγιού J. D. Munro. Ηταν η εποχή της βρετανικής κυριαρχίας, τότε που οι Βρετανοί αποκαλούσαν τη Munnar «Eλβετία της Ινδίας».