Εξερευνώντας το υποθαλάσσιο σπήλαιο της Αμφιτρίτης, ανάμεσα στην Πάρο και την Αντίπαρο, με την ομάδα Top2Bottom.
«Είναι σαν να πετάς πάνω από τις Άλπεις, χωρίς αεροπλάνο, νύχτα. Περνάς ανάμεσα από χιονισμένα βουνά, κοιλάδες και γκρεμούς, όταν ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά σου ένας τεράστιος αστακός, σαστισμένος όσο κι εσύ». Κάπως έτσι αισθάνονται οι σπηλαιοδύτες στο υποθαλάσσιο σπήλαιο της Aμφιτρίτης. Σε εμβρυακή στάση γλιστρούν μέσα σε μια στενή μαύρη τρύπα και οδηγούνται στην εντυπωσιακή αίθουσα, ακολουθώντας τον μίτο που έχει τοποθετηθεί για να μη χαθεί κανείς. Καθώς αιωρούνται, φωτίζοντας τα διαυγή νερά με τους καταδυτικούς φακούς τους, αποκαλύπτεται το συγκλονιστικό τοπίο: γιγάντιοι μαύροι σταλαγμιτικοί σχηματισμοί, δαντελωτές κουρτίνες και κολόνες που ξεπερνούν τα 15 μ. και θυμίζουν έργα του Γκαουντί – όλα σκεπασμένα με κατάλευκο γύψο, που έχει συσσωρευτεί με το πέρασμα των χιλιετιών πάνω στα πετρώματα και δίνει την αίσθηση χιονισμένου τοπίου. Ακόμα κι αν δεν έχεις βουτήξει ποτέ στη ζωή σου με μπουκάλες, αντιλαμβάνεσαι γιατί παρομοιάζουν τη σπηλαιοκατάδυση με «κολύμπι στις φλέβες του πλανήτη».
«Μόνο στο Μεξικό και στην Καραϊβική μπορείς να δεις κάτι παρόμοιο με αυτό το σπήλαιο που βρίσκεται ακριβώς εδώ», λέει ανοίγοντας τον χάρτη της Google και κάνοντας ζουμ στα Παντερονήσια ο Stratis Kas, επαγγελματίας φωτογράφος και εκπαιδευτής σπηλαιοκατάδυσης. Το καλοκαίρι αυτή η συστάδα από βραχονησίδες στο πέρασμα μεταξύ Πάρου και Αντιπάρου αποτελεί στέκι για τα ιστιοπλοϊκά, όμως οι τουρίστες είναι ανυποψίαστοι γι’ αυτά που συμβαίνουν στα 50 μ. βάθος.
Τα Παντερονήσια, μια μικρή συστάδα με νησίδες και βραχονησίδες ανάμεσα σε Πάρο και Αντίπαρο, αποτελούν την Καραϊβική του Αιγαίου. ( Φωτογραφία: ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΡΑΒΑΣ)
Στους περισσότερους από εμάς προκαλεί ταχυπαλμίες η αίσθηση και μόνο της βαθιάς και αχανούς υποθαλάσσιας σπηλιάς. Αλλά για τους λάτρεις της σπηλαιοκατάδυσης ένα σπήλαιο σαν αυτό είναι θησαυρός. «Έχουμε απαλλάξει το μυαλό μας από φόβους και αφοσιωνόμαστε στην ομορφιά του τοπίου», παρατηρεί ο Stratis. Το χόμπι τους έχει και εκπαιδευτικό σκοπό, αφού δεν έχουν πρόσβαση εντός της σπηλιάς επανδρωμένα οχήματα. Μόνο ο άνθρωπος μπορεί να συλλέξει πληροφορίες κλιματικής και υδρογεωλογικής σημασίας.
Ο Stratis πρωτοβούτηξε με μπουκάλες πριν από 17 χρόνια, αγάπησε το σπορ και επισκέφτηκε δεκάδες καταδυτικούς προορισμούς, από τις Μπαχάμες μέχρι το Μεξικό. Εδώ και τέσσερα χρόνια εξειδικεύεται στη σπηλαιοκατάδυση, «την πιο απαιτητική κατηγορία τεχνικής κατάδυσης», όπως λέει χαρακτηριστικά. Είναι μέλος της ομάδας Top2Bottom (www.top2bottom.tech), που αποτελείται από σπηλαιοδύτες, εκπαιδευτές σπηλαιοκατάδυσης, επιστήμονες, φωτογράφους, κινηματογραφιστές, συνθέτες, συγγραφείς και προγραμματιστές, και εξειδικεύεται στην εξερεύνηση, στη χαρτογράφηση, στην επαγγελματική κινηματογράφηση, στο μοντάζ, αλλά και στην εκπαίδευση σπηλαιοκατάδυσης. Γνωρίστηκαν μαζεύοντας εθελοντικά δίχτυα ψαράδων που είχαν πέσει πάνω σε ναυάγια και πρόσφατα ένωσαν τις δυνάμεις τους σε ένα κοινό πρότζεκτ: το πρώτο επαγγελματικό βίντεο που κατέγραψε το σπήλαιο της Αμφιτρίτης. Το ντοκιμαντέρ, διάρκειας περίπου μισής ώρας, παρουσιάζεται αυτό το Σαββατοκύριακο (28-29/10) στο διήμερο συνέδριο TEKDIVE Europe 2017, ένα από τα σημαντικότερα συνέδρια Τεχνικής και Σπηλαιοκατάδυσης παγκοσμίως. «Μείναμε στην Αντίπαρο μία εβδομάδα το Πάσχα, ξαναπήγαμε στα τέλη Αυγούστου και στα μέσα Σεπτεμβρίου. Κινηματογραφήσαμε για 630 λεπτά μέσα στο νερό».
Στόχος της ομάδας είναι να ανοίξει ένα νέο παράθυρο θεματικού τουρισμού που θα προσελκύσει στην Ελλάδα σπηλαιοδύτες από όλο τον κόσμο. Πρόκειται για μια κοινότητα που ταξιδεύει συχνά, αναζητά νέους προορισμούς και επενδύει χρήματα στο χόμπι της. Ο εξοπλισμός είναι ακριβός, ενώ η εξειδίκευση ενός έμπειρου αυτοδύτη στη σπηλαιοκατάδυση κοστίζει 1.500 ευρώ. Σύμφωνα με τον Stratis, «η Ελλάδα έχει όλα τα προσόντα να εξελιχθεί σε δημοφιλή σπηλαιοκαταδυτικό προορισμό. Είναι ασφαλής, έχει εύκρατο κλίμα – για τους Βορειοευρωπαίους είναι σαν καλοκαίρι διαρκείας». Παρόλο που δεν έχει τα μεγαλύτερα σπήλαια στον κόσμο, όπως η Φλόριντα, ούτε συστήματα σπηλαίων συγκεντρωμένα σε ένα σημείο, όπως η Γαλλία, έχει μερικά από τα ωραιότερα στην Ευρώπη. «Ως ομάδα εργαζόμαστε ώστε να ενημερώνουμε κάθε ενδιαφερόμενο στο διεθνές site caveconditions.com για τα μορφολογικά στοιχεία και τις ακριβείς συνθήκες που επικρατούν σε πραγματικό χρόνο».
Σημειώσεις πριν από το ταξίδι στο Βέλγιο για την παρουσία στο συνέδριο TEKDIVE Europe 2017. (Φωτογραφία: © margherita Allievi)
Το σπήλαιο της Αμφιτρίτης είναι κατά γενική ομολογία το πιο εντυπωσιακό. Στην περιοχή του Αρκαδικού Χωριού βρίσκεται το μοναδικό «σύστημα» υποθαλάσσιων σπηλαίων που είναι έως τώρα γνωστό στην Ελλάδα. Λόγοι για να αγαπήσει ένας ξένος σπηλαιοδύτης τη χώρα μας είναι και η πηγή Σίντζι, κοντά στην Κανδήλα της Αρκαδίας. Κάτω από την επιφάνεια του νερού κρύβεται ένα δαιδαλώδες σπήλαιο με ανεξερεύνητο βάθος, αλλά και το λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης στην Κεφαλονιά. Στην Αττική, η μεγαλύτερη ατραξιόν είναι η λίμνη της Βουλιαγμένης, ενώ ιδανικό για αρχάριους είναι το σπήλαιο στον Κόρφο της Κορινθίας. «Παρότι ενδείκνυται για όσους τώρα ξεκινούν το σπορ –γιατί εύκολα μπορούν να αναδυθούν αν νιώσουν άβολα–, επιφυλάσσει μεγάλες συγκινήσεις. Εκεί κατοικεί μια γιγάντια φώκια και αν δεν το ξέρεις, παγώνεις βλέποντάς την – όχι μόνο από φόβο, αλλά και από ευτυχία για μια τέτοια συνάντηση…»