Είναι το νέο άλμπουμ της Lana Del Rey “the same old story”; Οι κακοπροαίρετοι θα έλεγαν «ναι, οι καλοπροαίρετοι θα επισήμαιναν πως ενώ πολλοί καλλιτέχνες σπεύδουν πειραματιστούν όσο περισσότερο μπορούν μες στην καριέρα τους, υπάρχουν και αυτοί που προτιμούν απλά να εξελίσσουν το “safe place” τους, διατηρώντας μια πολύ συγκεκριμένη ηχητική ταυτότητα που ξέρει πού απευθύνεται.
Σε συμπαραγωγή του αγαπημένου της πια Jack Antonoff (δούλεψαν μαζί και στο Norman Fucking Rockwell!), ο νέος δίσκος Chemtrails Over the Country Club της Del Rey που κυκλοφόρησε στις 19 Μαρτίου είναι μια άσκηση αυτο-ελέγχου και ακρίβειας. Ο ήχος που τη χαρακτηρίζει χρόνια τώρα είναι παρών, μαζί με τους στίχους που χτίζουν άλμπουμ με το άλμπουμ τη μουσική της παρακαταθήκη.
Όσοι την ακολουθούν πιστά θα λατρέψουν το νέο εγχείρημα, όσοι δεν είναι ακόμα σίγουροι μπορούν να βρουν παρακάτω όλους τους λόγους για να πατήσουν το play:
1. Το πρώτο κομμάτι είναι μια πολύ δυνατή αρχή
Mπορεί να μην είναι πάντα καθοριστική, αλλά όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, η αρχή είναι σημαντική. Εδώ, η Lana ανοίγει την αφήγηση με ένα κομμάτι που συνεχίζει τον «μύθο». Με άλλα λόγια, μας γυρνά ξανά στις ανέμελες μέρες της, όταν ήταν σερβιτόρα, όχι διάσημη, και είχε έναν άντρα να την αγαπάει. Ο τελευταίος στίχος του κομματιού μας βάζει στο γενικότερο κλίμα του δίσκου, με την καλλιτέχνιδα να σκέφτεται πως ίσως η δημοσιότητα και η φήμη δεν της έκαναν καλό.
2. Νέοι ήχοι
Οι φανς γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να περιμένουν ρυθμικές ακολουθίες από τη Lana (για κάτι τέτοιο πρέπει να επισκεφτείτε τα disco remixes του Cedric Gervais στα Summertime Sadness and Young & Beautiful). Όπως και κάθε άλμπουμ από το Ultraviolence και μετά, το Chemtrails Over The Country Club είναι ένα ατμοσφαιρικό έργο τέχνης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχει σκοτεινές και φωτεινές πλευρές. Το Breaking Up Slowly είναι μια country μπαλάντα, το Dance Till We Die μας εισάγει τέλεια στον τζαζ ήχο, ενώ το Wild At Heart έχει τα φωνητικά που σε κάνουν να ανατριχιάζεις. Συνεπώς, χρειάζεται ολοκληρωμένη ακρόαση για να αφουγκραστεί κανείς τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά σε κάθε κομμάτι.
3. Η Lana παραμένει αθεράπευτα ρομαντική
Αν ο ρομαντισμός δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ τώρα, τότε τι είναι; Δεν θα ήταν δίσκος της Lana αν δεν μας ταξίδευε ολοζώντανα σε μια Αμερική του παρελθόντος που δεν έχουμε ζήσει, και ούτε θα ζήσουμε, αλλά για κάποιο λόγο νοσταλγούμε απίστευτα. Η σαγήνη, η μελαγχολία και ο αισθησιασμός είναι διάχυτα σε όλο το άλμπουμ, ακριβώς όπως περιμέναμε.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
– ΓΕΩΡΓΙΑ ΦΕΚΟΥ