Για όσους αντιμετωπίζουν δυσκολίες με τον ύπνο, η έλλειψή του μπορεί εύκολα να γίνει ένα είδος εμμονής. Παρά το ότι έχουμε περάσει τον τελευταίο χρόνο φορώντας τις περισσότερες ώρες πιτζάμες, δεν κοιμόμαστε όσο θα έπρεπε. Τα όρια μεταξύ της δουλειάς, του σχολείου και της οικογένειας δεν είναι ξεκάθαρα, γεγονός που μας έχει εξουθενώσει. Ωστόσο, αυτός ο διαφορετικός χρόνος έχει και τα πλεονεκτήματά του. Παρά την αναστάτωση που έχει φέρει στην καθημερινότητά μας και την εξάντληση (το γνωστό burnout) που έχει προκαλέσει, η πανδημία μάς έκανε να αμφισβητήσουμε ορισμένες βεβαιότητες και να αναπτύξουμε νέους μηχανισμούς αντιμετώπισης της κατάστασης – από τον διαλογισμό και τις βόλτες με ταχύ βήμα μέχρι τον στρατιωτικό προγραμματισμό ή τον μεσημεριανό ύπνο.
Οι μεσογειακές χώρες δείχνουν να έχουν προβάδισμα όσον αφορά τον ύπνο, καθώς οι κουλτούρες τους ευνοούν τη μεσημεριανή ξεκούραση. Οι τουρίστες από την Αμερική και τη Μεγάλη Βρετανία εκπλήσσονται όταν κάνουν τα ψώνια τους σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία ή η Ελλάδα, όπου πολλά καταστήματα κατεβάζουν ρολά στη μέση της ημέρας. Δεν εντυπωσιάζει, λοιπόν, το γεγονός ότι ο μεσημεριανός ύπνος λέει πολλά για την καταγωγή μας.
Για τους Ιάπωνες η έννοια του inemuri, του να κοιμάται κανείς στη δουλειά, περιγράφει μια συνήθεια που χαίρει σεβασμού. Στην Κίνα, οι εργοδότες παροτρύνουν τους εργαζομένους να κοιμούνται στους χώρους εργασίας, προκειμένου να μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις. Σε χώρες με πιο θερμό κλίμα, η μεσημεριανή ξεκούραση βοηθά τον κόσμο να αποφεύγει τις πιο ζεστές ώρες της ημέρας. Στην Ιταλία, το riposo διαρκεί από τη 1.30 έως τις 4 μ.μ. Η ισπανική σιέστα και ο ελληνικός μεσημεριανός ύπνος ακολουθούν ένα οικογενειακό γεύμα και διαρκούν για δύο ή και περισσότερες ώρες. Ο μεσημεριανός ύπνος ή Qailulah αναφέρεται επίσης και στο Κοράνι. Η Αμερική και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν έχουν κάτι αντίστοιχο στην κουλτούρα τους. Και όμως, εταιρείες όπως η Uber, η Google και το Facebook προωθούν τον μεσημεριανό ύπνο, έχοντας στις εγκαταστάσεις τους ειδικές κάψουλες, με στόχο να βελτιωθεί η αποδοτικότητα και να αποτραπεί το burnout. Το οποίο είναι πλέον παγκόσμιο επακόλουθο του lockdown. Ενώ δεν είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της πανδημίας, έχει πλέον αγγίξει κρίσιμα επίπεδα, καθώς προσπαθούμε να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις της δουλειάς και του σπιτιού ταυτόχρονα. Μια έρευνα της Ipsos Mori που έλαβε χώρα το 2020 έδειξε πως το 60% του πληθυσμού στο Ηνωμένο Βασίλειο δυσκολεύεται περισσότερο να παραμείνει αισιόδοξο κατά το δεύτερο lockdown. Ακόμη περισσότεροι εργαζόμενοι (το 78%) δηλώνουν πως νιώθουν εξαντλημένοι και αξιολογούν τα επίπεδα του άγχους τους ως υψηλά ή πολύ υψηλά.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
– Emily Zak