Η Αθήνα επιστρέφει δυναμικά στην παγκόσμια αγορά τουρισμού και συνεδρίων. Οχι απλώς ως ένας προορισμός που ανακάμπτει σε μια περίοδο κρίσης, αλλά ως μια πόλη που διεκδικεί τη θέση που της αξίζει μεταξύ των σημαντικότερων οικουμενικών κέντρων προσέλκυσης διεθνών συναντήσεων για την προαγωγή και ανέλιξη των ιδεών, των επιστημών, του πολιτισμού». Αυτά είχε δηλώσει, ανάμεσα σε άλλα, τον περασμένο Μάιο ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης στο πλαίσιο της έκθεσης IMEX 2015 στη Φρανκφούρτη. Αφορμή για τις δηλώσεις του δημάρχου οι επιδόσεις της Αθήνας στον τομέα προσέλκυσης διεθνών συνεδρίων καθώς στη σχετική κατάταξη του 2014 ανέβηκε 20 ολόκληρες θέσεις, από τη 47η στην 27η.
Θεαματικά είναι τα αποτελέσματα και του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» καθώς το πρώτο πεντάμηνο του 2015 «έσπασε» το φράγμα των 6 εκατ. επιβατών. Πρακτικά, το «Ελ. Βενιζέλος» έσπασε ρεκόρ πενταμήνου από την ίδρυσή του, μιας και οι προηγούμενες καλύτερες χρονιές ήταν το 2008 (5,961 εκατ. επιβάτες) και το 2007 (5,849 εκατ. επιβάτες). Διαβάζοντας τόσο ευοίωνες ειδήσεις, δεν μπορώ να μη σκεφτώ πού θα ήταν η Αθήνα σήμερα εάν είχε κατορθώσει να επεξεργαστεί και να εφαρμόσει ένα συγκροτημένο, ενιαίο αναπτυξιακό σχέδιο (όχι άλλο η κυβέρνηση, άλλο ο δήμος και ένα τρίτο η Περιφέρεια) με ορίζοντα δεκαετίας και συγκεκριμένους, χειροπιαστούς στόχους. Είναι βέβαιο ότι πίσω από τις τελευταίες επιτυχίες τόσο στον συνεδριακό τουρισμό όσο και στις επιδόσεις του αεροδρομίου κρύβονται άνθρωποι που πασχίζουν, μυαλά που σκέφτονται, ιδέες που δουλεύονται και υλοποιούνται. Οφείλουμε ευχαριστίες σε αυτούς τους ανθρώπους και δεν έχουμε δικαίωμα να προσπερνάμε την προσφορά και τις υπηρεσίες τους στην πρωτεύουσα της Ελλάδας. Γιατί, ας μην το ξεχνάμε, κάθε καλό νέο από το μέτωπο του τουρισμού (συνεδριακού ή μη) και της (τοπικής) οικονομίας μεταφράζεται σε θέσεις εργασίας και λιγότερους ανέργους.
Επίσης, είναι εμφανές ότι σε συνθήκες δημοσιονομικής ασφυξίας κανένα υπουργείο και κανένας δήμος δεν θα καταφέρει ποτέ όσα μπορεί να προκύψουν εάν επιτρέψουμε και σε νέους «παίκτες» να μπουν πιο δυναμικά στο «παιχνίδι» της ανάπτυξης. Στο αφύσικα κρατικίστικο περιβάλλον της ελληνικής οικονομίας θυμόμαστε τους ιδιώτες χορηγούς όταν θέλουμε να φτιάξουμε μια πλατεία (Συντάγματος) ή να αποκαταστήσουμε βανδαλισμένα αγάλματα και γλυπτά της πόλης. Πέρα από την αξιοποίηση ιδιωτικών πόρων σε αυτή την εξαιρετικά χρήσιμη κατεύθυνση, υπάρχει εκεί έξω ένα τεράστιο ανθρώπινο δυναμικό που αγωνιά για τον τόπο του και θέλει να βοηθήσει. Η δικτύωση αυτών των καλών Ελλήνων με το επίσημο κράτος σε μόνιμη βάση και προς όφελος του μητροπολιτικού χαρακτήρα Αθήνας προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη. Ας δούμε τι σπουδαία δουλειά κάνει το «Διάζωμα», η μη κυβερνητική οργάνωση που ίδρυσε ο Σταύρος Μπένος, ο οποίος, με βασικό άξονα την αναστήλωση αρχαίων θεάτρων, συστήνει ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο κινητοποιώντας δραστήριους και παραγωγικούς Ελληνες από πολλά και διαφορετικά μέτωπα της ελληνικής κοινωνίας.
Η Αθήνα έχει ανάγκη κάθε ζωντανή και παραγωγική της φωνή. Ας βρούμε έναν τρόπο να ακούσει η μία την άλλη.