Κίνα, Ιαπωνία, Κορέα, Ινδία έχουν υψώσει τις γαστρονομικές παντιέρες τους γύρω από το Σύνταγμα, δημιουργώντας μέσα σε ένα χρόνο μια έθνικ εστιατορική συνοικία στις οδούς Απόλλωνος και Νίκης. Μέχρι πριν από δύο χρόνια στην περιοχή λειτουργούσαν μόνο δύο εστιατόρια που ανήκαν σε Ασιάτες, ένα ιαπωνικό και ένα κορεατικό. Σήμερα τα ασιατικά είναι επτά και τα ινδικά δύο, όλα σε μισθωμένα κτίρια. Ιδιοκτήτες κυρίως ξένοι, όχι μάγειρες, αλλά επιχειρηματίες. Αποδείχθηκε αρκετά δύσκολο να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Το ενδιαφέρον μας τους δημιούργησε μια αίσθηση ανησυχίας και δεύτερες σκέψεις, που καθυστερούσαν την κουβέντα. Οι Ασιάτες (Κινέζοι, Γιαπωνέζοι και Κορεάτες) ήταν εξαιρετικά ευγενικοί. Οι Ινδοί ιδιοκτήτες ήταν απόντες και έχουν αναθέσει τη διαχείριση σε τρίτους. Οι αλλοεθνείς ήταν φανερά πιο φιλικοί και επικοινωνιακοί από τους Ελληνες. Με χαρά έχουν καλωσορίσει τους νέους τους γείτονες-συναδέλφους. «Είναι ελπιδοφόρο που επένδυσαν στη γειτονιά και άλλοι, τώρα είμαστε μια ομάδα με πολύχρωμο χαρακτήρα», δηλώνει χαμογελώντας η ιδιοκτήτρια του «Furin Kazan», Eyko Kinebuchi, του πρώτου ιαπωνικού εστιατορίου που άνοιξε στην Απόλλωνος, το 1999.
Ο Ιωάννης Γιοβανόπουλος είναι ιδιοκτήτης του εστιατορίου «East Pearl», το οποίο μεταφέρθηκε στην οδό Απόλλωνος πριν από ενάμιση χρόνο από τον Πειραιά. «Στο κέντρο περνούν καθημερινά χιλιάδες επισκέπτες, κάτι που δεν συνέβαινε στο Πασαλιμάνι», εξηγεί. Σερβίρει γνωστά πιάτα κινέζικης κουζίνας, πάπια και συνταγές από το Σετσουάν, περιοχή που φημίζεται για τις πικάντικες γεύσεις – τόσο καυτερές, που θεωρούνται απαγορευτικές από τους μη γηγενείς. «Οι Κινέζοι ακόμη και με ένα φλογερό φαγητό πίνουν ζεστό τσάι ή βραστό νερό. Υπάρχει χάσμα πολιτισμών και για να καλύψουμε τα γούστα και των Κινέζων και των ντόπιων, φέραμε τις συνταγές τους στα μέτρα μας», συμπληρώνει.
Ο Lu Xiang από το Πεκίνο ζούσε 15 χρόνια στην Αθήνα, ασχολούμενος με το εμπόριο, πριν ανοίξει πριν από περίπου ένα χρόνο το «Jing» στην οδό Νίκης. Στη σάλα του τίποτα δεν είναι πλαστικό ή φθηνό, τα διακοσμητικά αποτελούν γνήσια αντίγραφα, τα ξυλάκια του φαγητού είναι χειροποίητα. Μέχρι πριν από λίγο καιρό το μενού ήταν αποθηκευμένο σε i-pad, για να βλέπουν οι πελάτες τις φωτογραφίες των πιάτων. «Αυτό είναι αρκετά συνηθισμένο στα εστιατόρια της Κίνας, όχι όμως κι εδώ, οπότε αναγκάστηκα να τυπώσω, σε χαρτί», λέει ο Lu και συνεχίζει: «Αυτό που σερβίρουν στα κινεζικά εστιατόρια εκτός Κίνας, δηλαδή τηγανητό ρύζι, ανοιξιάτικα ρολά, noodles, είναι για τους Ασιάτες street food. Εδώ ο μάγειρας από το Χονγκ Κονγκ μαγειρεύει παραδοσιακά από κάθε περιοχή της αυτοκρατορίας».
Νόστιμο street food στην αρχή της Νίκης, εκτός από το Amandine με τα αυστριακά bagel, σερβίρει το ινδικό «Babaji». Λειτουργεί από τον Μάιο, ανήκει σε Ινδό και στην κουζίνα του συνεργάζονται και Ινδοί και Ελληνες πάνω από έναν παραδοσιακό φούρνο tandoori. «Το φαγητό μας έχει ινδικές καταβολές με ευρωπαϊκή χροιά. Μπορείτε να δοκιμάσετε παραδοσιακό κάρι αλλά και ινδικό… σουβλάκι σε μεγάλη πίτα με κοτόπουλο και σάλτσα γιαουρτιού με μέντα», μας ξεναγεί στο μενού η Ελενα, υπεύθυνη του καταστήματος. Οι πελάτες είναι σχεδόν αποκλειστικά Ελληνες. Το προτιμούν όσοι εργάζονται στην περιοχή αλλά και όσοι περνοδιαβαίνουν στην Ερμού, σε αντίθεση με τα ασιατικά, που φιλοξενούν τόσο ομοεθνείς τους και τουρίστες όσο και ντόπιους. Πολιτικοί, πρέσβεις και διπλωμάτες προτιμούν την περιοχή για επαγγελματικά δείπνα. Οι Ασιάτες έχουν πρόσβαση σε πιάτα που δεν εμφανίζονται στους καταλόγους, γιατί απέχουν πολύ από τις γεύσεις που έχουν συνηθίσει οι Δυτικοί, όπως το πόδι της κότας, το οποίο θεωρούν comfort food.
Μπαχαρικά από την Κορέα, ρύζι Καρολίνα
Γίνεται να μαγειρέψεις τοπική κουζίνα της Ασίας με υλικά της Ελλάδας; Θεωρητικά ναι, όλα τα έχει η Αθήνα. «Επειδή ο χαρακτήρας της κορεατικής κουζίνας βασίζεται στα μπαχαρικά της, κάνουμε εισαγωγή όσων είναι αδύνατο να βρούμε εδώ. Το ίδιο ισχύει και για το soju, το ποτό που συνοδεύει το φαγητό και παράγεται από ρύζι. Ωστόσο, το ρύζι που χρησιμοποιούμε για τα περισσότερα πιάτα -εκτός από το σούσι- είναι ελληνικό, ποικιλίας Καρολίνα», εξηγεί ο Γιόχαν Κο, ένας από τους ιδιοκτήτες του κορεάτικου-ιαπωνικού εστιατορίου Dosirak, που βρίσκεται στη γειτονιά από το 2004. Μεγάλες εισαγωγικές εταιρείες τούς προμηθεύουν με ό,τι υλικό χρειάζεται η κουζίνα, ενώ αρκετοί έχουν προμηθευτές από τη Βαρβάκειο. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν κατεψυγμένα θαλασσινά (γαρίδες και καλαμάρι) και πάπιες. Ο σολομός και ο τόνος -τα πιο δημοφιλή ψάρια στην ιαπωνική κουζίνα- φτάνουν μέσω μεγάλων εταιρειών. Ο βασικός λόγος που στην Ελλάδα το σούσι είναι πολύ ακριβότερο από την Ιαπωνία είναι τα… οδοιπορικά του ψαριού από τα μεγάλα λιμάνια της Ευρώπης (κυρίως της Ολλανδίας) στη χώρα μας. Ενας άλλος λόγος είναι η μόδα και σε τρίτη μοίρα μπαίνει η αμοιβή του Ιάπωνα σούσι σεφ – για να μάθει κάποιος να τεμαχίζει σωστά το ψάρι, εκπαιδεύεται τουλάχιστον 8 χρόνια.
Γευστική ή πολιτιστική διαφορά;
«Ως λαός είμαστε υπερβολικά εσωστρεφής, για 400 χρόνια η χώρα ήταν κλειστή προς όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα και αυτό διαμόρφωσε την κουλτούρα μας», παραδέχεται η Εϊκο αναφερόμενη στον ιαπωνικό Μεσαίωνα. Καθώς για τόσο διάστημα η Ιαπωνία δεν ήρθε σε επαφή με τίποτα καινούργιο, τελειοποίησε όσα διέθετε και διακρίνεται σήμερα για την απαράμιλλη τεχνική και την απέριττη ανάδειξη των πρώτων υλών της.
Μην περιμένετε γεύματα αστέρων, εδώ θα έρθετε για να δοκιμάσετε κάτι ασυνήθιστο, θα μάθετε το όνομά του σε άλλη γλώσσα και ίσως πολύ περισσότερα για την κουζίνα της χώρας του. Παρ’ όλα τα αστραφτερά πετράδια, τα χρώματα και τα χρυσά αγάλματα του Βούδα, το φαγητό, όπως και η ατμόσφαιρα, είναι ανεπιτήδευτα. Η αισθητική μπορεί να μη μας ταιριάζει, αποτελεί όμως στοιχείο μιας παράδοσης που μεταφέρεται σε όλο τον κόσμο μέσα από το φαγητό τους. Ολες οι μητροπόλεις έχουν τη δική τους Chinatown, η Αθήνα δεν θα μπορούσε να στερείται τη δική της.
info
Babaji Νίκης 11, τηλ. 210-32.54.841
Dosirak Βουλής 33, τηλ. 210-32.33.330
East Pearl Απόλλωνος 2 & Νίκης, τηλ. 210-32.11.218
Furin Kazan Απόλλωνος 2, τηλ. 210-32.29.170
Jiing Νίκης 13, τηλ. 211-21.59.352