Μετά από τριάντα χρόνια «καθήλωσης» στον ωκεάνιο βυθό, το μεγαλύτερο παγόβουνο του κόσμου βρίσκεται σε κίνηση ξανά.
Το A23a, όπως αποκαλείται, είχε αποκολληθεί από την Ανταρκτική το 1986, ωστόσο σχεδόν αμέσως «προσάραξε» στη Θάλασσα Γουέντελ, μετατρεπόμενο ουσιαστικά σε ένα νησί πάγου.
Ο όγκος αυτός πάγου έχει έκταση 4.000 τ. χλμ., είναι δηλαδή διπλάσιο από το ευρύτερο Λονδίνο. Ομως, δεν είναι μόνο η έκτασή του εντυπωσιακή: Η μάζα αυτή πάγου έχει πάγος περίπου 400 μέτρων!
Τον περασμένο χρόνο, άρχισε να κινείται με σχετική ταχύτητα και σύντομα αναμένεται να βγει εκτός υδάτων Ανταρκτικής.
Γιατί, όμως, άρχισε να κινείται σχεδόν σαράντα χρόνια μετά την αρχική αποκόλλησή του;
«Ρώτησα μερικούς συναδέλφους για αυτό, καθώς αναρωτιόμουν αν υπήρξε κάποια αλλαγή στις θερμοκρασίες νερού της παγοκρηπίδας που προκάλεσε την αποκόλληση, όμως, η γενική άποψη ήταν πως απλώς είχε έρθει η ώρα», εξηγεί ο δρ Αντριου Φλέμινγκ, ειδικός τηλεπισκόπησης στη βρετανική Antarctic Survey.
«Ηταν ακινητοποιημένο από το 1986, αλλά σταδιακά συρρικνωνόταν σε μέγεθος τόσο ώστε να χάσει την επαφή του με τον ωκεάνιο βυθό και να αρχίσει να κινείται. Εντόπισα την πρώτη κίνηση το 2020» σημειώνει.
Οι επιστήμονες παρακολουθούν στενά την πορεία του A23a, το οποίο ωθούμενο από ανέμους και ρεύματα περνάει τώρα από το βόρειο άκρο της Ανταρκτικής Χερσονήσου.
Αν προσαράξει στη Σάουθ Τζόρτζια (νησί της Βρετανικής Υπερπόντιας Επικράτειας της Νότιας Γεωργίας και των Νοτίων Νήσων Σάντουιτς) ενδέχεται να προκαλέσει προβλήματα σε εκατομμύρια φώκιες, πιγκουίνους και άλλα θαλασσοπούλια που αναπαράγονται στο νησί, καθώς ο μεγάλος όγκος του A23a θα μπορούσε να διαταράξει τις συνήθεις διαδρομές αναζήτησης τροφής των ζώων.
Παρ’ όλα αυτά, όπως συμβαίνει συνήθως με τα παγόβουνα, «με πολλούς τρόπους είναι ζωογόνα. Αποτελούν το σημείο εκκίνησης για πολλές βιολογικές δραστηριότητες», όπως σημειώνει η δρ Κάθριν Γουόκερ από το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole.
Πηγή: BBC