Η Σένι Μπερν είχε την πρώτη της έμμηνο ρύση στα 15 της χρόνια και γρήγορα έγινε ειδική στη διαχείριση του πόνου. Κάθε μήνα ένιωθε σαν να της τρυπούσαν την κοιλιά χίλια βέλη και πολλές φορές λιποθυμούσε από τον πόνο, ενώ αισθανόταν ναυτία και εξάντληση. Κάποιες φορές είχε διάρροια. Στα 22 της χρόνια οι ιατροί διέγνωσαν ότι έπασχε από ενδομητρίωση. Η Σένι δεν είναι μόνη. Από ενδομητρίωση πάσχουν περίπου 89 εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο, εκ των οποίων τα 6,5 εκατομμύρια στις ΗΠΑ και τον Καναδά, όπως δείχνουν τα στοιχεία της Εταιρείας Ενδομητρίωσης, μιας οργάνωσης που στηρίζει την έρευνα της νόσου αλλά και τις ασθενείς.
Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν οξύτατο πόνο κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως, επώδυνες κενώσεις κατά τη διάρκεια της περιόδου, φλεγμονή, εσωτερική αιμορραγία, δημιουργία ουλώδους ιστού και στειρότητα. Πολλοί, όμως, γιατροί δυσκολεύονται να τη διαγνώσουν στα κορίτσια της εφηβικής ηλικίας καθώς πιστεύουν ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, με αποτέλεσμα οι νεαρές ασθενείς να υποφέρουν επί χρόνια χωρίς καμία βοήθεια.
Πολλοί γιατροί δεν έχουν εκπαιδευτεί για να διαγιγνώσκουν την ασθένεια. Οπως επισημαίνει η δρ Γκρέις Τζάνικ, ειδικευμένη χειρουργός γυναικολόγος, στο Μιλγουόκι, η ιατρική κοινότητα δεν κατανοεί πλήρως ποιες είναι οι εναλλακτικές λύσεις για τις πάσχουσες, ούτε γνωρίζει ποια συμπτώματα να αναζητήσει. Η ενδομητρίωση δεν έχει γνωστή θεραπεία, αν και μια εναλλακτική είναι η χειρουργική αφαίρεση των αλλοιώσεων του ενδομητρίου. Σε πολλές περιπτώσεις η εγκυμοσύνη βελτιώνει την κατάσταση αλλά πολλές γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση είναι στείρες. Η υστερεκτομή, η χειρουργική αφαίρεση της μήτρας, κάποιες φορές βοηθάει.