Η Βίκυ Τσελεπίδου σπούδασε Νομικά κι έκανε μεταπτυχιακά στην Επικοινωνία και τη Δημιουργική Γραφή. Στο παρελθόν δούλεψε στον χώρο της επικοινωνίας, σήμερα ζει στην Ξάνθη και εργάζεται ως συμβολαιογράφος. Το «Ελενίτ» από τις εκδόσεις Νεφέλη είναι το πρώτο της βιβλίο, μια συλλογή είκοσι πέντε διηγημάτων. Κάτω από τις στέγες με το θανατηφόρο υλικό, οι ήρωες νοσούν, με τις αδυναμίες και τις κρυφές δυνάμεις τους ζούνε την παράδοξη καθημερινότητά τους. Ο θάνατος που περνά συνεχώς από δίπλα τους μοιάζει να μην τους αγγίζει.
Ποια βιβλία έχεις αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σου;
«Ορλάντο» της Βιρτζίνια Γουλφ, «Η γραμμή του ορίζοντος» του Χρ. Βακαλόπουλου, «Ο Πεθαμένος και η Ανάσταση» του Ν.Γ. Πεντζίκη.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα θα ήθελες να είσαι και γιατί;
Ο Μπερανζέ από τον «Ρινόκερο» του Ιονέσκο, για την αντίστασή του στη μεταμόρφωση του ανθρώπου σε ένα επιθετικό παχύδερμο που καταστρέφει τα πάντα.
Με ποιον συγγραφέα θα ήθελες να δειπνήσεις;
Με τον Ιονέσκο!
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σε έκανε να θυμώσεις;
Η Φυσική της Ε΄ Δημοτικού. Για την αβλεψία των συγγραφέων του να βάλουν στη σελίδα 19 του κεφαλαίου «Μίγματα», την εικόνα ενός μπλέντερ που αλέθει ανθρώπους πνιγμένους στο αίμα (ένα έργο του εκκεντρικού Ιάπωνα καλλιτέχνη Αΐντα Μακότο).
Και το τελευταίο που σε συγκίνησε;
Ο «Λούσιας» του Ν. Χουλιαρά. Μια ματιά καθαρή σαν του νεογέννητου στον κόσμο.
Επάγγελμα συμβολαιογράφος, χόμπι συγγραφέας;
Η συγγραφή δεν μπορεί να είναι ούτε χόμπι ούτε επάγγελμα. Είναι κάτι που ζεις με αυτό. Η ελληνική συμβολαιογραφία, από την άλλη, ασκείται σήμερα σε ένα απολύτως καφκικό-οργουελικό περιβάλλον με στοιχεία από το θέατρο του παραλόγου. Μιλάμε χωρίς να μιλάμε με τους πελάτες, τις δημόσιες υπηρεσίες, τον Νόμο, τους συνεργάτες μας, υποχρεούμαστε να γράφουμε ή να προφέρουμε φθόγγους δίχως νόημα, επαγγελματίες, πολιτικοί και πολίτες συνθηκολογούμε όλο και περισσότερο, γινόμαστε σιγά σιγά ρινόκεροι.
Η ζωή στην περιφέρεια δίνει περισσότερες ή λιγότερες αφορμές για λογοτεχνία;
Ορεξη να ’χεις κι αφορμές παντού βρίσκεις! Το ερέθισμα για να γράψεις γεννιέται απ’ τη ματιά σου στα πράγματα, στους ανθρώπους, στα γεγονότα και όχι απ’ τα ίδια τα πράγματα, τους ανθρώπους, τα γεγονότα. Ισως σε αυτό που υπερτερεί η περιφέρεια να είναι ότι συνήθως σου εξοικονομεί περισσότερο χρόνο. Από εκεί και πέρα, βέβαια, από σένα εξαρτάται το πώς θα τον διαχειριστείς.
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχεις διαβάσει και ντρέπεσαι γι’ αυτό;
Πολλά. Το πρώτο που μου έρχεται είναι ο «Οδυσσέας» του Τζόις. Το έχω απέναντι στη βιβλιοθήκη μαζί με τον «οδηγό ανάγνωσής» του και κοιταζόμαστε κάθε πρωί. Λέμε καλημέρα και πάει ο καθένας στη δουλειά του.
Από ποιον Θρακιώτη συγγραφέα πιστεύεις ότι έχεις επηρεαστεί περισσότερο;
Είναι θεόβαρια η κληρονομιά του Βιζυηνού στη Θράκη, ποιος θα πει ότι δεν τον κουβαλάει;