Μια χειμωνιάτικη νύχτα του 2009 ο Ντιμίτρι Νάσκοβετς έκανε τη δουλειά που γνώριζε καλά. Αφού διάβαζε προσεκτικά τις παραγγελίες που είχε λάβει online από πελάτες του, επέλεγε να εξυπηρετήσει έναν από αυτούς. Ο πελάτης του είχε προσπαθήσει να αγοράσει έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή με την πιστωτική κάρτα κάποιου άλλου και η American Express απέρριπτε το αίτημά του. Και τώρα ο Νάσκοβετς προσπαθούσε να παρέμβει για να πείσει την Amex.
Με τη χρήση ενός δωρεάν αριθμού αλλά και ενός λογισμικού που κάνει την κλήση του να φαίνεται σαν να προέρχεται από τις ΗΠΑ υποδύεται τον κάτοχο της κάρτας. Οποιαδήποτε πληροφορία χρειάζεται για να απαντήσει στις ερωτήσεις της Amex θα του την παρείχε αυτομάτως ο πελάτης του. Ενίοτε η υπάλληλος που πρέπει να πεισθεί, δεν πείθεται εύκολα. Επιμένει σε περισσότερες ερωτήσεις και την ίδια στιγμή ένας συνάδελφός της καλεί τον αρχικό αριθμό που τους έχει δώσει ο πραγματικός κάτοχος της πιστωτικής κάρτας.
Και τότε αρχίζει να απαντά σε ένα ερωτηματολόγιο της υπαλλήλου. Αυτή είναι η δουλειά με την οποία πλούτισε ο Ντμίτρι Νάσκοβετς. Καλείτο ουσιαστικά να ανταγωνιστεί τον πραγματικό κάτοχο της πιστωτικής κάρτας και να τον εμφανίσει ως απατεώνα. Ο υπάλληλος της ασφαλιστικής ελέγχει αν ο άνθρωπος που έχει την πιστωτική είναι και ο πραγματικός κάτοχός της. Πότε αγοράσετε το σπίτι σας; Τι χρώμα ήταν το αυτοκίνητο που πήρατε το 2004; Στο τέλος ο υπάλληλος ζητάει συγγνώμη και εγκρίνει την αγορά γιατί ο Νάσκοβετς ήταν πιο πειστικός από τον πραγματικό κάτοχο της κάρτας εφ’ όσον ο πραγματικός κάτοχος έπρεπε να σκεφτεί και να θυμηθεί, ενώ ο ίδιος τα έβλεπε στην οθόνη του υπολογιστή του. Αφηγείται την ιστορία χρόνια μετά και εκπλήσσεται και ο ίδιος για το λάθος της Amex, η οποία σημειωτέον απέφυγε να απαντήσει στις ερωτήσεις του Bloomberg.
Από το 2007 ώς το 2010, ο Νάσκοβετς ήταν η φωνή που απαντούσε τηλεφωνικώς στις ερωτήσεις των τραπεζών και κατόρθωνε να πάρει την έγκριση σε μια σειρά από απάτες, από αγορές μέσω κλεμμένων πιστωτικών καρτών. Περίπου μία στις τρεις φορές, δεν απέδιδε το κόλπο. Κατόρθωσε όμως να αποσπάσει τραπεζική έγκριση για περισσότερες από 5.000 απάτες, σύμφωνα με στοιχεία του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης. Το πρόθεμα «κυβερνο-» αυτομάτως παραπέμπει σε τεχνολογική κατάρτιση. Στην πραγματικότητα, όμως, το έγκλημα στον κυβερνοχώρο βασίζεται σε λεγεώνες πατροπαράδοτων απατεώνων.
Από τη στιγμή που σημειώθηκε κυριολεκτικά έκρηξη από κλοπές προσωπικών δεδομένων και οι χάκερ εισέβαλαν σε εκατοντάδες εκατομμύρια πιστωτικές κάρτες και τραπεζικούς λογαριασμούς, αναπτύχθηκε και η βιομηχανία των κυβερνο-απατεώνων σαν τον Νάσκοβετς, που εξυπηρετούν όσους έχουν κλέψει πιστωτικές κάρτες ή τις παραβιάζουν για να ψωνίσουν.
Ο Νάσκοβετς γεννήθηκε στο Μπορίσοφ, μια μικρή πόλη βορειοανατολικά του Μινσκ, της πρωτεύουσας της Λευκορωσίας. Πήγε σε δημόσιο σχολείο και παρακολούθησε εντατικά μαθήματα αγγλικών. Στα 22 του δούλευε ως πωλητής αυτοκινήτων όταν συνάντησε τυχαία έναν παλιό του συμμαθητή, τον Σεργκέι Σεμάσκο, που του μίλησε για μια μεγάλη επαγγελματική ευκαιρία για κάποιον με τα δικά του άψογα αγγλικά.
Το κίνητρό του δεν ήταν μόνον η απληστία, καθώς ονειρευόταν να κάνει κάτι πιο ενδιαφέρον από το να πουλάει αυτοκίνητα.
Μετά τη φυλακή κάνει καριέρα στις ΗΠΑ
Λίγο πριν μπει ο Ντμίτρι Νάσκοβετς στον κόσμο της απάτης, το 2006, είχε γίνει γνωστό πως ομάδα χάκερ είχε υποκλέψει τα στοιχεία πιστωτικών καρτών 46 εκατομμυρίων πελατών της εταιρείας TJX Cos, ιδιοκτήτριας των καταστημάτων T.J. Maxx και των Marshalls.
Μέσα σε λίγους μήνες, το παράνομο λογισμικό Zeus Trojan που είχε σχεδιασθεί για να ληστεύει τράπεζες, μπόρεσε να διεισδύσει σε χιλιάδες υπολογιστές. Δημιουργήθηκε, έτσι, ένα νέο σύμπαν από ευκαιρίες. Και τότε μπήκε στον κόσμο αυτό ο Νάσκοβετς. Δημιούργησε έναν λογαριασμό email και λάμβανε μηνύματα από αγνώστους μέσω του Σεμάσκο. Σύντομα του ζητούσαν να υποδυθεί τον κάτοχο πιστωτικής και να λάβει έγκριση για τη μεταβίβαση ποσού ή για κάποια αγορά. Του φαινόταν σαν παιχνίδι.
Οι συνεργάτες του έκαναν τη δύσκολη δουλειά κλέβοντας με υπολογιστές τα στοιχεία των τραπεζικών λογαριασμών, τους μυστικούς κωδικούς και τις ταυτότητες χρήσης όπως και αριθμούς κοινωνικής ασφάλισης. Με τα άψογα αγγλικά του, ο Νάσκοβετς αποτελούσε τον τελευταίο κρίκο απαντώντας στις ερωτήσεις των τραπεζικών υπαλλήλων. Είχε τον τρόπο να αντιδρά ακόμη κι όταν οι υπάλληλοι επέμεναν με κουραστικές ερωτήσεις. Εδειχνε να εκνευρίζεται και να αγανακτεί.
Και η προφορά του δεν ήταν πρόβλημα. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι έπαιρναν τις απαντήσεις που ήθελαν στις ερωτήσεις τους και δεν θα αποφάσιζαν εύκολα να ενοχλήσουν τον προϊστάμενό τους απλώς και μόνον για μια ξενική προφορά. Τον συνέλαβε το FBI στις 15 Απριλίου 2010 με έναν τρόπο που ταίριαζε στην απασχόλησή του: τον ξεγέλασαν οι πράκτορες υποδυόμενοι τους ηλεκτρολόγους σε διακοπή ρεύματος. Εμεινε στη φυλακή 33 μήνες και πέτυχε να μην εκδοθεί στη Λευκορωσία επικαλούμενος τον κίνδυνο να υποστεί βασανιστήρια, καθώς είχε κακό παρελθόν με τη μυστική υπηρεσία της χώρας του που τον είχε συλλάβει σε διαδήλωση. Ευγνωμονεί τις ΗΠΑ που του έδωσαν την ευκαιρία να αρχίσει μια νέα ζωή νόμιμα. Η φήμη που απέκτησε από την εμπλοκή του με την τεχνολογία τού προσέφερε άμεσα καλή δουλειά.