Η τύχη παίζει περίεργα παιχνίδια: Ο συγγραφέας Πασκάλ Μπρικνέρ ήταν από τις φωνές εκείνες που είχαν προειδοποιήσει εδώ και αρκετά χρόνια για τους κινδύνους που ελλοχεύουν στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας. Δεν δίσταζε να πει (σε συνέντευξή του προς ελληνικό μέσο τον Νοέμβριο του 2012) για την Ευρώπη: «Εχουμε εγκαταλείψει τη δυναμική και την ενέργεια του Διαφωτισμού. Υπάρχει η αντανάκλαση μιας γκρι, κιαροσκούρο εκδοχής του. Ζούμε το λυκόφως του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Κάτι πεθαίνει σιγά σιγά στις χώρες μας, και, αν δεν ξυπνήσουμε, θα αφανιστούμε».
Ενώ ήρθε χθες στην Ελλάδα, για να μιλήσει κυρίως για το τελευταίο του –αυτοβιογραφικό– βιβλίο με τίτλο «Ο καλός γιος» (Εκδόσεις Πατάκη) σε μια δημόσια συζήτηση με τον δημοσιογράφο Γιώργο Αρχιμανδρίτη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, εντέλει δέχθηκε να συναντήσει και τους εκπροσώπους του ελληνικού Τύπου για να μιλήσει για τα γεγονότα του Παρισιού. Μέσα σε 40 λεπτά αναφέρθηκε με διαύγεια σε ένα νέο τοπίο που σχηματίζεται γύρω μας, ερήμην μας και σίγουρα μας περνά σχεδόν με βιαιότητα σε μια νέα εποχή.
«Δεν είναι ώρα για συναισθηματισμούς, αλλά για καθαρή σκέψη, ψυχραιμία και αποφασιστικότητα έναντι του εχθρού», είπε για τους τρομοκράτες, υπογραμμίζοντας ότι οι επιθέσεις του Ιανουαρίου στο Παρίσι ήταν η «πρόβα» για όσα ακολούθησαν. Υπογράμμισε ότι αυτό που στοχοποίησε τους αθώους ήταν μονάχα η ίδια τους η ύπαρξη. Αυτή ενοχλεί τους φανατικούς.
Ακρα Δεξιά
Μεγάλο ενδιαφέρον είχε η τοποθέτησή του για την αναμενόμενη περιστολή των ατομικών ελευθεριών στην Γαλλία, η οποία, σε αντίθεση με την Αγγλία και την Αμερική, αντιμετώπιζε το θέμα της τρομοκρατίας πάντα μέσα από το πρίσμα των δημοκρατικών δικαιωμάτων: «Ορισμένες φορές, προσπαθώντας να προστατεύσουμε τη δημοκρατία, την καταστρέφουμε», σημείωσε, ενώ προσέθεσε ότι ο μόνος τρόπος να σταματήσει η ακτινοβολία της άκρας δεξιάς είναι οι κυβερνήσεις που εντάσσονται στο δημοκρατικό τόξο να πάρουν τα απαραίτητα αυστηρά μέτρα, έτσι ώστε να της στερήσουν την ίδια της την επιχειρηματολογία. Προσέθεσε δε ότι, από τον Ιανουάριο και μετά, οι πολίτες αισθάνονται συναισθηματικά εγγύτερα στους στρατιώτες και στους αστυνομικούς, και μάλιστα ο ίδιος έχει δει να τους δίνουν λουλούδια στην Πλας ντε λα Ρεπιμπλίκ.
Η λατρεία του θανάτου
Απαντώντας στην ερώτηση τι κάνει τα νοσηρά ιδεώδη των τζιχαντιστών τόσο ελκυστικά σε χιλιάδες Γάλλους νέους, τόνισε ότι η έμφαση των καθοδηγητών τους δίδεται στον «ηρωικό» θάνατο, σαν μια σωτήρια λύτρωση, γεμάτη υλικές και πνευματικές ανταμοιβές στον άλλο κόσμο. Σε αυτήν τη μάχη του θανάτου ενάντια στη ζωή, πολλοί νέοι επιλέγουν να θυσιαστούν, γιατί το ριζοσπαστικό Ισλάμ τούς προσφέρει ξεκάθαρες απαντήσεις σε σχέση με τη σύγχυση και τα διλήμματα της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας, η οποία δοξάζει την ελευθερία και την ποικιλία των επιλογών. Κοντολογίς, οι φανατικοί τούς δίνουν ένα «εγχειρίδιο» για το πώς πρέπει να ζήσουν, και κυρίως πώς πρέπει να πεθάνουν.
Ολοκληρώνοντας, ομολόγησε ότι αυτός ο πόλεμος που ξεκίνησε την περασμένη Παρασκευή με τον θάνατο των 130 αθώων πολιτών, δεν θα τελειώσει ούτε γρήγορα ούτε εύκολα, αλλά ευτυχώς οι χώρες της Δύσης συνομιλούν πια με τη Ρωσία, ώστε να υπάρξει η συνεννόηση που θα οδηγήσει στη δράση.