Πρώτα την άκουσα –να φταρνίζεται δυνατά– και μετά την είδα. Μπήκε στο δωμάτιο του λονδρέζικου ξενοδοχείου Corinthia φορώντας τζιν παντελόνι και λεοπάρ πουκάμισο –με μια χοντρή μάλλινη εσάρπα τυλιγμένη στους ώμους της– και κρατώντας ένα φλιτζάνι αχνιστό τσάι. «Είμαι λίγο άρρωστη σήμερα, συγχωρήστε με», είπε χαμογελώντας. Η μικρή απόσταση ανάμεσα στα δόντια της κάνει το χαμόγελό της ακόμη πιο χαριτωμένο.
Το προηγούμενο βράδυ την είχα θαυμάσει στη μεγάλη οθόνη, απαστράπτουσα, σαγηνευτική αλλά και δυναμική, ως ένα «αναβαθμισμένο» Bond girl στο πλευρό του Ντάνιελ Κρεγκ, στο πολυσυζητημένο «Spectre».
Και να που εκείνο το πρωινό, εντελώς άβαφη και με τα μαλλιά της πιασμένα σε μια χαλαρή κοτσίδα, έμοιαζε με κοριτσάκι!
Η Λεά Σεϊντού έχει καταφέρει πράγματα που άλλες ηθοποιοί ονειρεύονται μέχρι το… γήρας τους ή δεν κάνουν ποτέ πραγματικότητα: ρόλοι σε σπουδαίες ταινίες (από την «Πεντάμορφη και το Τέρας» στο πλευρό του Βενσάν Κασέλ και το «The Grand Budapest Hotel» του Γουές Αντερσον μέχρι τα «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» του Γούντι Αλεν), υψηλά κασέ, δημοφιλία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και διακρίσεις· ανάμεσά τους, ο Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ Καννών για τη «Ζωή της Αντέλ», του Αμπντελατίφ Κεσίς. Και είναι μόλις 30 ετών.
Γόνος πλουσίας οικογενείας
Το πλήρες όνομά της είναι Λεά Ελέν Σεϊντού Φορνιέ ντε Κλοσόν. Σας θυμίζει γόνο αριστοκρατικής οικογένειας; Δεν πέφτετε καθόλου έξω. Πράγματι, η οικογένειά της είναι από τις πλουσιότερες της Γαλλίας, για να μην πούμε της Ευρώπης. Ο παππούς της, Ζερόμ, είναι πρόεδρος του Pathé, του μεγαλύτερου γαλλικού κινηματογραφικού στούντιο· ο πατέρας της, Ανρί, διευθύνων σύμβουλος της επίσης γαλλικής εταιρείας ηλεκτρονικών Parrot, που παράγει από bluetooth μέχρι drones, και η μητέρα της Βαλερί, πρώην ηθοποιός και ενδυματολόγος, έχει αναπτύξει έντονη φιλανθρωπική δράση στην Αφρική, μέσω της οργάνωσής της που έχει βάση τη Σενεγάλη.
Πριγκίπισσα στο «χάος»
Η Λεά, μαζί με τα έξι αδέλφια της, μεγάλωσε σαν πριγκιποπούλα αλλά σε ασταθές –«χαοτικό», όπως λέει η ίδια– περιβάλλον. Το διαζύγιο των γονιών της, όταν ήταν μόλις τριών ετών, της στοίχισε πολύ. «Ζούσαμε μια μάλλον μποέμικη ζωή», θυμάται. «Οι γονείς μου είχαν παιδιά από προηγούμενες σχέσεις, άλλαζαν συντρόφους αρκετά συχνά, δεν είχαμε και πολλούς κανόνες τους οποίους έπρεπε, ως παιδιά, να ακολουθούμε στο σπίτι. Δεν ξέρω αν αυτό ήταν καλό ή κακό…»
Παιδικό της όνειρο ήταν να ασχοληθεί με το λυρικό τραγούδι. Ηθοποιός έγινε… από έρωτα. «Είχα γνωρίσει έναν ηθοποιό –και να με βασανίσετε, δεν πρόκειται να σας αποκαλύψω το όνομά του! (γελάει)– αλλά εκείνος με αγνοούσε επιδεικτικά. Πείσμωσα. Είπα, λοιπόν, ότι μια μέρα θα γινόμουν πιο διάσημη από εκείνον, ώστε να με προσέξει. Και τότε θα με ερωτευόταν, αλλά θα τον αγνοούσα εγώ»! Οχι, το ειδύλλιο δεν ευοδώθηκε, αλλά η υποκριτική έγινε, τελικά, κομμάτι της ζωής της – όχι μέσο εκδίκησης.
Μπλοκμπάστερ ή τέχνη;
Επιστροφή στο «Spectre». Η Μάντλιν Σουάν, την οποία υποδύεται, δεν θυμίζει καθόλου τα απλώς ωραία κορίτσια που έχουμε δει έως τώρα στις ταινίες με ήρωα 007. «Ναι, έχετε δίκιο», παραδέχεται η Λεά. «Και είναι αλήθεια πως όταν ο Σαμ Μέντες μού πρότεινε τον συγκεκριμένο ρόλο, παραξενεύτηκα και αγχώθηκα. Φανταζόμουν ότι ως Bond girl αυτό που θα έπρεπε κυρίως να κάνω θα ήταν να είμαι… ξελογιάστρα. Δεν ήξερα εάν θα μπορούσα να ανταποκριθώ, εάν θα με ενδιέφερε σε τελική ανάλυση κάτι τέτοιο. Αλλά διαβάζοντας το σενάριο είδα ότι με οδηγούσε σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Και είπα να “βουτήξω”!»
Μεγάλες θυσίες
Οι απαιτήσεις του ρόλου ήταν τεράστιες. «Από τεχνικής πλευράς, μια ταινία Μποντ είναι μια τεράστια μηχανή», διευκρινίζει η Γαλλίδα ηθοποιός. «Επρεπε να κάνω μαθήματα σκοποβολής, να δείχνω ότι πραγματικά ξέρω πώς να χρησιμοποιώ ένα όπλο – να μη φαίνεται αστείο στα χέρια μου. Επρεπε επίσης να γυμναστώ σκληρά, σε βαθμό που συχνά γινόταν επώδυνο. Αλλά το ήθελα τόσο πολύ, που ακόμη κι όταν πονούσα, το έβλεπα σαν παιχνίδι».
Πώς κρίνει η ίδια τον εαυτό της ως ηθοποιό σήμερα; «Μπορεί να ακουστεί εγωιστικό, αλλά χρόνο με τον χρόνο πιστεύω ότι γίνομαι καλύτερη. Και είναι λογικό: το “εργαλείο” μου, εγώ δηλαδή, είναι καλύτερα εκπαιδευμένο, αποκτώ ολοένα και περισσότερες δεξιότητες». Το να παίζει στον «Αστακό» του Γιώργου Λάνθιμου ταυτόχρονα με το «Spectre» δεν είναι παράδοξο; «Φυσικά και είναι. Αλλά αυτή είναι η ομορφιά της δουλειάς μας: οι ανατροπές, οι εκπλήξεις. Και Μποντ, και Λάνθιμος. Τι καλύτερο; Και για να ξέρετε: στον Γιώργο είπα “ναι” πριν ακόμη διαβάσω το σενάριο. Τόσο πολύ με είχε εντυπωσιάσει η δουλειά του στον “Κυνόδοντα”». Εχει δουλέψει σε Ευρώπη και ΗΠΑ, σε μπλοκμπάστερ και μικρές ανεξάρτητες παραγωγές. Ποιο είδος ταινιών προτιμά; «Κάθε ρόλος, μικρός η μεγάλος, είναι σημαντικός για την καριέρα μου, αφήνει τα ίχνη του πάνω της. Αλλά, τώρα που το σκέφτομαι, προτιμώ τις ταινίες που με δυσκολεύουν. Θέλω να ψάχνω, όχι να βρίσκω. Αυτό είναι για μένα το επάγγελμα του ηθοποιού: μια διαρκής αναζήτηση…».