Ζαν: Τι βιβλία θα πάρεις μαζί σου στις διακοπές;
Νταρκ: Ασε να δούμε αν θα πάω διακοπές, γιατί με την πρώτη φορά Αριστερά βλέπω να ζω τη δική μου «πρώτη φορά διακοπές στην Πανόρμου». Τις προάλλες, ένας φίλος, εξαιρετικά καλλιεργημένος άνθρωπος, με σπουδές στο εξωτερικό, ξέρεις τώρα του επιπέδου μου, για να υπερτονίσει την απόγνωσή του, μου είπε ότι οι τσέπες του είναι λες και έχουν τρύπες, σαν ελβετικό τυρί. Τα λεφτά εξαφανίζονται σε χρόνο dt!
– Να πεις του φίλου σου να κάνει οικονομία, να αφήσει τα μπρι και τα καμαμπέρ και να πάρει μια ωραιότατη κεφαλογραβιέρα ή ένα τσαλαφούτι.
– Τσαλαφούτι, Θεέ μου, πώς να συζητήσουμε… αν δεν καταλαβαίνεις ότι οι χαρές της ζωής σ’ αυτά τα μικρά βρίσκονται. Ενα παλαιωμένο πεκορίνο, συνοδεία ενός αρωματικού Σαρντονέ, τι πιο συγκινητικό και όμορφο! Εξοχο.
– Πάντως, αν πας διακοπές, να πάρεις να διαβάσεις κάτι σχετικό με τα ελληνικά προϊόντα. Εχουμε καταπληκτικά τυριά, κρασιά, τίποτα δεν μας λείπει από αυτά που θεωρείς ντελικατέσεν.
– Δεν χρειάζομαι υποδείξεις, έχω κάνει τις επιλογές μου. Θα ξεκινήσω με την αυτοβιογραφία του Φιλ Νάιτ. Δανείστηκε πενήντα δολάρια από τον πατέρα του και άνοιξε μια εταιρεία με ένα και μοναδικό αντικείμενο: να εισαγάγει από την Ιαπωνία παπούτσια στίβου υψηλής ποιότητας και χαμηλού κόστους. Πουλώντας τα παπούτσια από το πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου του, ο Νάιτ έκανε τζίρο εκείνη την πρώτη χρονιά, το 1963, οχτώ χιλιάδες δολάρια. Σήμερα, οι ετήσιες πωλήσεις της Nike φτάνουν τα τριάντα δισεκατομμύρια δολάρια.
– Εντυπωσιακό.
– Και ξέρεις πώς ξεκίνησαν όλα; Επειδή ήταν ο ίδιος δρομέας. Ετρεχε κάθε μέρα.
– Και τρέχοντας του ήρθε η ιδέα. Αρα, εγώ που είμαι τόσο αγύμναστη, να μην ελπίζω…
– Μετά τον Φιλ Νάιτ θα ασχοληθώ με τον Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ.
– Ωχ.
– Βεβαίως. Θέλω να έχω άποψη.
– Μπορείς να μου λύσεις μια απορία. Καλά να το έχει αφιερώσει το έργο του στον Γιάννη Βαρουφάκη αυτήν, την όπως λέει «πρωτεϊκή φωνή που μιλούσε με μοναδική δύναμη και σαφήνεια γι’ αυτά που συνέβαιναν στην πατρίδα του». Αλλά στη Δανάη Στράτου γιατί;
– Θα του χάρισε κάποιο έργο και αισθάνθηκε υποχρέωση ο άνθρωπος. Αλλά, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Αν ισχύουν όσα διάβασα στον Τύπο για το περιεχόμενο του βιβλίου, πρόκειται για φρικτά πράγματα. Γλιτώσαμε στο παρά ένα.
– Εμένα θα μου πέσει βαρύς ο Γκάλμπρεϊθ, προτιμώ κάτι πιο λάιτ, αλλά όχι ολιγοσέλιδο. Αντιθέτως, θα πάρω ένα «τούβλο» μαζί μου, έτσι ώστε με ένα τι σερτ επάνω του να γίνεται ωραιότατο μαξιλαράκι παραλίας.
– Και πού έχεις καταλήξει;
– Θα διαβάσω μια μυθιστορηματική ψυχογραφία του «θεού» της Αριστεράς.
– Δροσούλα έχει σήμερα πάντως… δεν κάνει και τόση ζέστη.
– Ασε τις ειρωνείες. Το «Κόκκινο τανγκό» των Κώστα Κουτσομύτη και Ευάγγελου Μαυρουδή, που μόλις κυκλοφόρησε ασχολείται με την άνοδο και την πτώση του Νίκου Ζαχαριάδη. Στις σελίδες του ζωντανεύει μια εποχή που σημάδεψε τη νεότερη ελληνική Ιστορία και μπλέκουν μυθιστορηματικοί χαρακτήρες με ιστορικά πρόσωπα όπως ο Νίκος Μπελογιάννης αλλά και οι γυναίκες που ερωτεύθηκαν τον Ζαχαριάδη.
– Εχεις κάτι γούστα όμως, τελείως μπανάλ. Πρέπει να εμπλουτίσεις τα ενδιαφέροντά σου, να ανοιχτείς στον κόσμο, να διαβάσεις τη ζωή σπουδαίων επιχειρηματιών, να γευτείς νέα πράγματα.
– Θα σου πω. Για τις επόμενες μέρες θα γεύομαι πολύ ταπεινά πράγματα, διότι έχω την πρώτη δόση της εφορίας. Αν περισσέψει τίποτα, θα αγοράσω κάτι γλυκό, να γλυκαθώ. Δεν πειράζει όμως, καθώς τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία.
ι η Φρανσουάζ Σαγκάν, «προτιμώ να κλαίω σε μια Τζάγκουαρ παρά σε ένα λεωφορείο».