Οι επιστήμονες εντόπισαν, στο όρος Σάικλοπς της Ινδονησίας, ένα εδώ και εξήντα χρόνια χαμένο είδος θηλαστικού με σώμα αγκαθωτό σαν του σκατζόχοιρου, ρύγχος μυρμηγκοφάγου και πόδια τυφλοπόντικα.
Η μακρύρρυγχη έχιδνα του Ατένμπορο, το είδος αυτό που «βαφτίστηκε» από τον Βρετανό φυσιοδίφη Ντέιβιντ Ατένμπορο, φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά μετά από έξι και πλέον δεκαετίες από μία κάμερα εγκατεστημένη σε μονοπάτι του βουνού, την τελευταία ημέρα μιας επιστημονικής αποστολής τεσσάρων εβδομάδων του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, τον περασμένο Ιούνιο και Ιούλιο.
Στο τέλος της αποστολής και αφού είχε κατέβει από το βουνό, ο βιολόγος Τζέιμς Κέμπτον ανακάλυψε, στην τελευταία από τις τουλάχιστον 80 κάρτες μνήμης, τις εικόνες ενός μικρού πλάσματος που περπατούσε μέσα στη βλάστηση του δάσους.
Οι έχιδνες, το πλάσμα της ελληνικής μυθολογίας που πρόσωπο γυναίκας και σώμα ερπετού, περιγράφονται από τους επιστήμονες ως πλάσματα ντροπαλά, νυκτόβια, που ζουν σε λαγούμια και είναι διαβόητα δύσκολο να εντοπιστούν.
«Ο λόγος για τον οποίο δεν μοιάζει τόσο πολύ με τα άλλα θηλαστικά είναι ότι είναι μέλος των μονοτρημάτων (ζώα με ένα μόνο τρήμα, από το οποίο βγαίνουν τα προϊόντα του γεννητικού, του ουροποιητικού και του πεπτικού συστήματος), μιας ομάδας ωοτόκων που διαχωρίστηκε από το υπόλοιπο δέντρο της ζωής των θηλαστικών πριν από περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια» εξηγεί ο Κέμπτον.
Ευφορία μετά την αγωνία
Η ανακάλυψη αυτή ήταν μια τουλάχιστον εντυπωσιακή ηθική αποζημίωση για την -σε πολλές περιπτώσεις- αγωνιώδη επιστημονική αποστολή, κατά την οποία η ομάδα, μεταξύ άλλων, βίωσε έναν ισχυρό σεισμό, κόλλησε ελονοσία, ενώ μια βδέλλα προσκολλήθηκε στον βολβό του ματιού ενός μέλους της.
«Έχοντας περάσει τόσο καιρό στο πεδίο χωρίς κάποια ανταμοιβή μέχρι την τελευταία ημέρα, η ανακάλυψη αυτή προκάλεσε μεγάλη ευφορία και ανακούφιση» παραδέχεται ο Κέμπτον, περιγράφοντας τη στιγμή που είδε το οπτικό υλικό με τους συνεργάτες του, της ινδονησιακής οργάνωσης Yappenda.
«Άρχισα να φωνάζω στους συναδέλφους μου που ήταν εκεί “το βρήκαμε, το βρήκαμε”. Έτρεξα από το γραφείο μου και τους αγκάλιασα» λέει.
Μέρος της ντόπιας κουλτούρας
Η έχιδνα είναι στενά συνδεδεμένη με τη ντόπια κουλτούρα. Σύμφωνα με τους ηλικιωμένους κατοίκους του χωριού Γιόνγκσου Σαπάρι -με τους οποίους συνεργάστηκαν οι επιστήμονες προκειμένου να καθοδηγηθούν και να περιηγηθούν στην απομακρυσμένη αυτή, δυσπρόσιτη περιοχή της βορειοανατολικής Παπούα-, είναι παράδοση, σε περιστάσεις παρεξηγήσεων, το ένα μέρος να στέλνεται στο δάσος για να ψάξει την έχιδνα και το έτερο στον ωκεανό για να βρει ένα μάρλιν. Είναι τόσο ακριβοθώρητα τα δύο αυτά πλάσματα που ο εντοπισμός τους, μετά από μια γενιά ή ακόμη και δεκαετίες, συμβολίζει το τέλος της παρεξήγησης και την αποκατάσταση των σχέσεων.
Η μακρύρρυγχη έχιδνα του Ατένμπορο αυτό έχει καταγραφεί επιστημονικά μόλις άλλη μια φορά στο παρελθόν και συγκεκριμένα το 1961 από εναν Ολλανδό βοτανολόγο. Άλλο είδος έχιδνας απαντάται στην Αυστραλία και τις πεδινές περιοχές της Νέας Γουινέας.
Πηγή: Guardian