Η ενασχόληση με αθλήματα που απαιτούν μεγάλη αντοχή μπορεί να σας κάνει υποψήφιους για… βηματοδότη. Οπως διαπιστώθηκε από ερευνητές της Βρετανικής Καρδιολογικής Εταιρείας, η άσκηση, όπως τουλάχιστον έδειξαν πειράματα, μπορεί να προκαλέσει μοριακές μεταβολές σε τμήμα της καρδιάς που ευθύνεται για τη διατήρηση του φυσιολογικού της ρυθμού. Αυτό ενδέχεται να εξηγεί για ποιο λόγο οι πολύ καλοί αθλητές έχουν χαμηλό καρδιακό ρυθμό σε ανάπαυση αλλά υψηλότερες πιθανότητες να εμφανίσουν αρρυθμίες. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί σε κάθε περίπτωση πως τα οφέλη της άσκησης είναι πολύ μεγαλύτερα από τους κινδύνους που πιθανώς να εγκυμονεί.
Οι αθλητές που ασχολούνται με αθλήματα αντοχής είναι συνήθως σε άριστη φυσική κατάσταση. Παραδόξως, όμως, έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν αρρυθμία ιδιαίτερα όταν γεράσουν. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι χαμηλοί καρδιακοί ρυθμοί συμβαίνουν εξαιτίας της υπερβολικής τους εξάσκησης και της συμμετοχής τους σε μαραθώνιους, αγώνες τριάθλου κ.ο.κ.
Ενώ οι φυσιολογικοί ενήλικοι έχουν καρδιακό ρυθμό σε κατάσταση ανάπαυσης μεταξύ 60 και 100 παλμών το λεπτό, η καρδιά των αθλητών αντοχής μπορεί να χτυπά έως τριάντα φορές το λεπτό ή ακόμα και λιγότερο κατά τη διάρκεια της νύχτας όταν ανάμεσα στους δύο παλμούς υπάρχουν μακρές περίοδοι ηρεμίας. Ο καρδιακός ρυθμός καθορίζεται από τον «βηματοδότη» της καρδιάς που ελέγχεται από το νευρικό σύστημα. Ετσι οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο βραδύς καρδιακός ρυθμός των αθλητών αντοχής οφείλεται σε υπερδραστηριότητα του αυτόνομου νευρικού συστήματος.
Αντιθέτως, ο καθηγητής Μαρκ Μποϊέτ του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ υποστηρίζει ότι ο «βηματοδότης» της καρδιάς μεταβάλλεται όσο ασκείται ο οργανισμός. Μελετώντας τα ποντίκια, διαπίστωσε ότι οι ασκήσεις για αθλήματα αντοχής μειώνουν μία σημαντική πρωτεΐνη του «βηματοδότη», την HCΝ, και αυτό ευθύνεται για τους πολύ χαμηλούς καρδιακούς ρυθμούς. Ετσι, αν και αυτό δεν γεννά προβλήματα, οι πιο ηλικιωμένοι αθλητές ενδέχεται να χρειαστούν βηματοδότη.