Ο λόγος της Κατερίνας Παπακώστα-Σιδηροπούλου είναι χειμαρρώδης. Βρισκόμαστε στο γραφείο της στο Υπουργείο Υγείας και μου εξηγεί σε ποιους τομείς δραστηριοποιείται αφότου ανέλαβε καθήκοντα Υφυπουργού, τον περασμένο Ιούνιο. Μιλάει με σαφήνεια, δεν αποφεύγει καμιά ερώτηση, ενώ -ακόμα κι όταν η κουβέντα κινείται σε πιο προσωπικό επίπεδο ο τρόπος με τον οποίο τοποθετείται έχει έντονα πολιτική διάσταση, όχι γιατί το επιδιώκει, αλλά γιατί όπως καταλαβαίνω είναι σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της ένα βαθύτατα πολιτικό ον. Τι ήταν εκείνο που οδήγησε τη νεαρή τότε απόφοιτο της Νομικής -και μητέρα ήδη δύο παιδιών- να μπει στην πολιτική ως στέλεχος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας; «Ο Σόλωνας, ο οποίος έλεγε ότι για να έχει κανείς δικαίωμα να θεωρείται πολίτης έπρεπε να συμμετέχει στα κοινά, διαφορετικά χαρακτηριζόταν ιδιώτης. Προτίμησα να είμαι ενεργός πολίτης και να προσφέρω στον τόπο μου αναλαμβάνοντας το κόστος της ευθύνης που φέρει η υπογραφή μου. Πάνω απ’ όλα, υπάρχει ένα πολύ ισχυρό κίνητρο: η προσφορά στον άνθρωπο».
Η συγκεκριμένη προσέγγιση συνάδει απόλυτα με τις σημερινές κατευθύνσεις του Υπουργείου Υγείας: «Ενώ επί δεκαετίες το σύστημα εστίαζε στην ασθένεια, εμείς δίνουμε προτεραιότητα στην πρόληψη και την προαγωγή της υγείας. Η δεύτερη μεγάλη καινοτομία είναι ότι θέτουμε τον άνθρωπο στην κορυφή της πυραμίδας, αντιμετωπίζοντας τις κτηριακές εγκαταστάσεις και τους πόρους ως εργαλεία. Έτσι, μπορέσαμε από τον περασμένο Αύγουστο να βάλουμε τους ανασφάλιστους κάτω από την ομπρέλα του Υπουργείου Υγείας, επιτρέποντας σε όλους να λαμβάνουν υπηρεσίες από το δημόσιο σύστημα, έτσι μπορούμε να κάνουμε δωρεάν προληπτικές εξετάσεις για ασθένειες που πλήττουν αποκλειστικά το γυναικείο πληθυσμό της χώρας, έτσι εμβολιάζουμε δωρεάν τα παιδιά όχι μόνο των πολιτών μας, αλλά και όσων περνούν από την Ελλάδα και χρειάζονται υπηρεσίες υγείας, έτσι υλοποιούμε πολιτικές που ωφελούν απευθείας το λήπτη, εξυγιαίνοντας παράλληλα το καθεστώς των προμηθειών».
Το χαρτοφυλάκιό της περιλαμβάνει μια πληθώρα αρμοδιοτήτων, όπως η ψυχιατρική μεταρρύθμιση (που στοχεύει στην προστασία των δικαιωμάτων των ψυχικώς πασχόντων, την ένταξή τους στην κοινοτική φροντίδα και την κοινωνική τους ενσωμάτωση), το σύστημα εθνικής αιμοδοσίας και μεταμοσχεύσεων, η δημιουργία κουλτούρας μητρικού θηλασμού και περιγενετικής φροντίδας για τη θωράκιση της υγείας των παιδιών αλλά και των μητέρων, οι εξαρτήσεις από ψυχοτρόπες ουσίες, το εθνικό σχέδιο δράσης για την άνοια και το Αλτσχάιμερ. «Ένας πολιτικός προϊστάμενος δεν μπορεί να περιορίζεται σε ζητήματα διοικητικής, γραφειοκρατικής ή τεχνικής φύσεως», διαπιστώνει. «Πρέπει να έχει όραμα. Τους τελευταίους πέντε μήνες έχουν συντελεστεί αλλαγές που θα καρποφορήσουν στο επόμενο διάστημα, βελτιώνοντας την αντίληψη των ανθρώπων για το δημόσιο σύστημα υγείας. Έχουμε βέβαια ακόμα αδυναμίες, τις οποίες φροντίζουμε κάθε μέρα να αναχαιτίζουμε. Περιοδεύω σε όλες τις δομές μας, ώστε να βλέπω αν οι πολιτικές που σχεδιάζουμε υλοποιούνται στο πεδίο δράσης και, αν χρειαστεί κάποια διόρθωση, να γίνει αμέσως».
Έχοντας διατελέσει πρόεδρος της Γραμματείας Γυναικείων Θεμάτων της Ν.Δ. για μια δεκαετία και Πρόεδρος του Πολιτικού Συνδέσμου Γυναικών, η Κατερίνα Παπακώστα-Σιδηροπούλου παραμένει εξαιρετικά ευαισθητοποιημένη σε σχετικά ζητήματα. «Θεωρώ ότι η θέση των γυναικών έχει μεν βελτιωθεί, με μεγαλύτερη συμμετοχή στα λεγόμενα κέντρα λήψης αποφάσεων, ωστόσο ακόμη δεν μετέχουν ισότιμα παντού όπως θα έπρεπε. Η ισότητα στις αμοιβές -παρότι συνταγματικά κατοχυρωμένη- παραμένει ζητούμενο για τις εργαζόμενες γυναίκες, ενώ παρατηρούνται φαινόμενα σεξισμού, κάτι που πήρε διαστάσεις ακόμη και εντός του Κοινοβουλίου, υποχρεώνοντάς με να προτείνω μια σειρά μέτρων για το σεβασμό της ανθρώπινης προσωπικότητας και της αξιοπρέπειας λόγω φύλου». Παράλληλα με τη σύσταση της Επιτροπής για την Υγεία της Γυναίκας, η οποία έχει στόχο την πρόληψη και αντιμετώπιση προβλημάτων που απειλούν ειδικά τις γυναίκες, οργανώνει μια πρωτοβουλία για την προβολή υγιών προτύπων ομορφιάς, ενώ δεν παύει να υπερθεματίζει την αξία της μητρότητας: «Έχω πει κατ’ επανάληψη ότι είναι ένα είδος κοινωνικής θητείας και πρέπει -όταν οι δημοσιονομικές συνθήκες το επιτρέψουν- η αξία της να αποτιμηθεί και να ανταμειφθεί από την πολιτεία, όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η μητρότητα συνιστά κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική και ηθική προστιθέμενη αξία, κι αυτό οφείλουν να το αντιληφθούν επίσης οι εργοδότες που ενδεχομένως τη θεωρούν εμπόδιο».
Η ίδια απέκτησε το πρώτο της παιδί όντας φοιτήτρια και το δεύτερο λίγο πριν κατέβει ως υποψήφια Δήμαρχος -η νεότερη πανελλαδικά- στη Δυτική Αθήνα. «Τα παιδιά μου μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον κινητικότητας, πολλών δράσεων και φορτωμένου προγράμματος, κι έτσι κατανοούν και συμμερίζονται από μικρά τη σημασία της κοινωνικής προσφοράς. Ο Κωνσταντίνος είναι αριστούχος Βιολόγος και υποψήφιος Διδάκτορας, η Αντζελίνα τελειώνει τις σπουδές της στις Δημόσιες Σχέσεις και την Επικοινωνία, αλλά έχει στρέψει το ενδιαφέρον της στην υποκριτική». Στην προσπάθεια να συνδυάσει καριέρα και οικογένεια, αναγνωρίζει ότι έπαιξε ρόλο η ανατροφή που είχε λάβει από τους δικούς της και η βοήθεια που συνέχισαν να προσφέρουν από τη θέση του παππού και της γιαγιάς: «Οι γονείς μου ήταν ένα πρότυπο ζευγαριού. Μοιράζονταν τα πάντα και μας μεγάλωσαν με τον αδελφό μου έξω από στερεοτυπικούς ρόλους. Πέρα από τη στήριξη του συζύγου μου, η δική τους συμβολή υπήρξε καταλυτική, όπως σε πολλές ελληνικές οικογένειες – επίσης μια προσφορά που δεν καλύπτεται από κανένα κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα».
Για όλες τις εργαζόμενες μητέρες, έχει ένα ηχηρό μήνυμα: «Δεν πρέπει να αισθάνονται ενοχές. Καλώς ασχολούνται με την καριέρα τους, γιατί ένας γεμάτος άνθρωπος χωρίς απωθημένα έχει την καρδιά του γεμάτη αγάπη και θετικά συναισθήματα. Ενοχές πρέπει να αισθανθούμε μόνο όταν δεν θωρακίζουμε τα παιδιά μας με καλές συνήθειες και δεν τους μαθαίνουμε να σέβονται την ανθρώπινη αξία και τη διαφορετικότητα». Εξίσου ηχηρό είναι το συμπέρασμά της όταν μιλάμε για τα ζητήματα που ταλανίζουν τη χώρα: «Από την οικονομική κρίση μπορώ να πω με ασφάλεια ότι θα βγούμε, όμως από την έκπτωση των αξιών και την απαξίωση των θεσμών θα μας πάρει πάρα πολλά χρόνια, γιατί αγγίξαμε τον πάτο. Δεν στηλιτεύω μόνο τους πολιτικούς αντιπάλους, στηλιτεύω και συμπεριφορές που προέρχονται από τη δική μου την παράταξη, οι οποίες εκθέτουν τον κοινοβουλευτισμό, με μόνο κίνητρο την προσπόριση μικροκομματικού οφέλους. Ο ελληνικός λαός είναι υπεύθυνος για τους βουλευτές που εκλέγει. Αν ο πολίτης θέλει να ανεβάσει το επίπεδο του Κοινοβουλίου, πρέπει να βάλει ποιοτικά χαρακτηριστικά στην ψήφο του. Δεν μπορεί στο πλαίσιο της οργής ή της αγανάκτησης να ψηφίζουμε ανθρώπους οι οποίοι δεν βοηθούν και δεν προάγουν την εικόνα και το περιεχόμενο του κοινοβουλευτισμού».
Photo: Ιωάννα Χαζηανδρέου (THIS IS NOT ANOTHER AGENCY*)
Make Up-Hair: Πετρούλα Δουράμπεη