Οι περισσότεροι από μας έχουν ταυτίσει την Ντόλλυ την Προξενήτρα με τη χολιγουντιανή της απόδοση από την Barbra Streisand στο μιούζικαλ Hello Dolly, του 1969. Το αθηναϊκό κοινό ίσως τη θυμάται από τη διασκευή του κλασικού έργου του Thornton Wilder με την Έλλη Λαμπέτη στον προτελευταίο ρόλο της καριέρας της, το 1980. Η φετινή παράσταση στο Θέατρο Αλίκη δεν παραπέμπει σε καμιά από τις δύο εκδοχές. Ο Θοδωρής Πετρόπουλος, σεναριογράφος του ‘Κάτω Παρτάλι’, προτείνει μια σαμπανιζέ, δροσερή Ντόλλυ, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης καθοδηγεί σκηνοθετικά τους 14 ηθοποιούς της παράστασης σε μπουλβάρ μονοπάτια, ενώ τα ντελικάτα σκηνικά του Φίλιππου Φωτιάδη ολοκληρώνουν την πρόθεση όλων των συντελεστών για μια παράσταση σαν γλυκό ζαχαρωτό τις κρύες νύχτες του χειμώνα.
Άννα-Μαρία, σου έχουν κάνει ή έχεις κάνει ποτέ προξενιό;
Στο παρελθόν, έχουν συμβεί και τα δύο από μία φορά, αλλά είχαν παταγώδη αποτυχία!
Πώς είναι το κλίμα στο "Ντόλλυ, η Προξενήτρα";
Κάθε φορά που μπαίνω στο θέατρο, ανασαίνω βαθιά μέσα μου, αισθάνομαι πολύ τυχερή που βρίσκομαι σε αυτό το έργο, με αυτό το δημιουργικό σχήμα. Την παράσταση την κάνουν οι άνθρωποι, και μια αρμονική συνεργασία είναι το άλφα και το ωμέγα στη δουλειά μας.
Η παράσταση είναι συνεχώς soldout, ακόμη και σε ημέρες που το κέντρο είναι κλειστό. Περιμένατε μια τόσο μεγάλη επιτυχία;
Το έργο διαθέτει στοιχεία που προσελκύουνμια ευρεία γκάμα κοινού, Βεβαια, ποτέ δεν ξέρεις πώς θα ανταποκριθεί ο κόσμος. Το κοινό φαίνεται να κατάλαβε ποιος ήταν ο στόχος του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, και ακολούθως ο δικός μας: Μια παράσταση "μαρέγκα", όπως την αποκαλούσε ο ίδιος. Σαν να κερνάμε τους θεατές ένα γλυκό!
Θέλεις να μας πεις δυο λόγια για την υπόθεση του έργου;
Η ιστορία ξεκινάει από μία επαρχιακή πόλη της Αμερικής λίγο έξω από τη Νέα Υόρκη, όπου παρακολουθούμε τον Οράτιο Βαντεργκέλντερ, ένα λίγο δύσκολο, γκρινιάρη τύπο, στη φάση που αποφασίζει να αποκατασταθεί. Προστρέχει, λοιπόν, στην Ντόλλυ, η οποία αρχικά τον προξενεύει με την καπελού, Αϊρίν Μολλόι (την οποία ερμηνεύω εγώ), στην πορεία όμως σκέφτεται και τον εαυτό της στη θέση της υποψήφιας νύφης. Όλοι οι ήρωες σε αυτό το έργο θέλουν να παντρευτούν, να ζήσουν το τώρα, "να πάψω να είμαι στο γκρι, να ζωντανέψω», όπως λέει η Αϊρίν κάποια στιγμή. Αντίστοιχα, ο Οράτιος μονολογεί «Φτάνει πια, μάζεψα λεφτά, ας ζήσω κι εγώ λίγο!»
Ποια είναι η αγαπημένη σου σκηνή στην παράσταση;
Μια σκηνή στην τρίτη πράξη, όπου η Αϊρίν παθαίνει έξαψη, πετάει τραπέζια, γίνεται χαμός! Με αυτόν το ρόλο έπαθα μεγάλο έρωτα εξαρχής. Το να παντρευτεί μια γυναίκα στις αρχές του 20ού αιώνα σήμαινε να αρχίσει να ζει, να αποκτήσει κοινωνική ζωή. Αλλιώς θεωρείτο εξώλης και προώλης.
Διακρίνεις διαφορές στον τρόπο που ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης ως ηθοποιός προσεγγίζει τη σκηνοθεσία;
Ο Κωνσταντίνος είναι επαγγελματίας σκηνοθέτης, αλλά ως ηθοποιός αντιλαμβάνεται καλύτερα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο άλλος. Ήρθε με συγκεκριμένο όραμα για την παράσταση, είχε άποψη, στόχο, μας περιέγραψε τι ήθελε από την πρώτη μέρα. Δεν αισθανόμουν ότι δουλεύω με έναν ηθοποιό που σκηνοθετεί, αλλά με έναν άνθρωπο που κατανοεί τις ανασφάλειές σου.
Επαγγελματικά, υπήρξες πάντα πολύ ξεκάθαρη, κατασταλαγμένη. Πλήρωσες κάποιο κόστος για αυτή σου τη στάση;
Τα πιστεύω μου είναι πολύ σταθερά. Δεν μπορώ να αλλάξω κάτι, και μεγαλώνοντας γίνομαι ακόμα πιο συγκεκριμένη ως προς τον τρόπο που ζω και δεν θέλω να μου τον διαταράξουν.
Όταν δημιούργησες οικογένεια πήρες τη γενναία απόφαση να μην εργαστείς για περίπου πέντε χρόνια. Σε αυτό το διάστημα, υπήρξαν φορές που το είχες μετανιώσει ή είχες φοβηθεί για την επιστροφή σου;
Πολλές, αλλά ήταν συνειδητή επιλογή και είμαι σε ετοιμότητα, αν πάλι χρειαστεί, να το ξανακάνω για κάποια σεζόν.
Με τον άντρα σου, Φάνη Μουρατίδη, είσαστε συνάδελφοι. Πώς επιδρά αυτό στη σχέση σας;
Δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Το δύσκολο είναι ότι έχουμε κοινά προβλήματα, τα ίδια άγχη και τα ίδια ωράρια. Αυτό είναι πρόβλημα με τα παιδιά. Κατά τα άλλα, είναι μόνο θετικό.
Τι θα ήθελες να σου φέρει το νέο έτος;
Υγεία για τους ανθρώπους γύρω μου. Εύχομαι επίσης να αλλάξουν οι άνθρωποι, να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι απέναντι στο διπλανό μας, τον άνθρωπο που έχει πρόβλημα, την πόλη μας.Αυτό που με στεναχωρεί είναι που δεν αλλάζουμε.
Photos: PanosDavios @D-TALES
Fashion editor: Michael Pandos
Make up – hair: Πετρούλα Δουράμπεη
Fashion assistant: Γιώργος Μπόλλας.
Photography assistant: Κατερίνα Γκορίτσα
Ζέρσεϊ φόρεμα και παντελόνι και στο πλάι εσάρπα από γούνα mongolian,όλα DeuxHommes.
Κασκόλ από γούνα mongolian (G-List).
Κολιέ Maria Mastori.
Δερμάτινη ζώνη (Wolford Boutique).