Athens by night

Στη συνέχεια σκέφτηκα αρκετές φορές να τη φιλήσω, αλλά εκείνη

κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο και εγώ δεν εβρισκα την

ευκαιρία. Εδειχνε αμήχανη. Μιλούσε μόνο για καρδιογραφήματα και

συνέδρια ιατρικά. Φορούσε την πράσινη ρόμπα της κλινικής που

θυμίζει κάμπια σε κώμα. Κάθε δύο λεπτά την καλούσαν στο κινητό για

κάποιον ασθενή. Το ραντεβού μας θα ήταν πιο ήσυχο σε θάλαμο της

εντατικής.

 

«Σοφία, χάρηκα που σε γνώρισα», είπα. «Ομως την άλλη φορά

καλύτερα να βρεθούμε κάπου έξω».

 

«Δεν είναι εύκολο με τα ωράριά μου», είπε. «Ομως θα

προσπαθήσω».

 

«Τίποτε δεν είναι αδύνατον στην αστική δημοκρατία»,

είπα.

 

«Με εξαίρεση τον σχηματισμό κυβέρνησης», είπε εκείνη – ανήκε

σε ένα από τα αλλοτινά κόμματα εξουσίας.

 

Μια βδομάδα αργότερα βγήκαμε για φαγητό.

 

Η καρδιολόγος –που την υπολόγισα από το πρώτο ραντεβού για

τριανταπεντάρα- εμφανίστηκε με στενό τζιν Hollister, άσπρα All Star

και πορτοκαλί μπλουζάκι Carven που άφηνε γυμνό τον ένα ώμο.

 

Την οδήγησα στην Κάππαρη, μια μοντέρνα ταβέρνα με αυλή

πλακόστρωτη και λεμονιές. Είχε μόλις μπει το καλοκαίρι και όλα τα

τραπέζια ήταν γεμάτα κόσμο. Δηλαδή γεμάτα νεολαία. Και η νεολαία,

ως γνωστόν, δεν αντιλαμβάνεται την οικονομική κρίση – ας είναι καλά

οι γονείς!

 

Βρήκαμε μια απόμερη γωνιά και αμέσως τζιμάνια σερβιτόροι

ανέλαβαν να μας περιποιηθούν. Επειτα τα φαγητά ήρθαν σε τεράστιες

μερίδες και σε ισχνές τιμές. Στο τέλος μάς προσφέρθηκε γλυκό, αλλά

η αγαπημένη μου καρδιολόγος το αρνήθηκε με πρόσχημα τα λιπίδια στις

αρτηρίες.

 

«Μιλάς εσύ, που καπνίζεις…» μουρμούρισα.

 

«Αφησέ με εμένα. Εχω βάσανα», είπε.

 

Πήρα το χέρι της και το ακούμπησα στην καρδιά μου. «Νιώθεις

πώς χτυπάει για σένα;» τραύλισα σαν Βέρθερος που τον έχουν πάρει τα

χρόνια.

 

«Φταίει η μπριζόλα», είπε αδυσώπητα η καλή μου.

 

Γύρω στη μία μετά τα μεσάνυχτα ψάξαμε το Λουκούμι στην πλατεία

Αβησσυνίας. Το Λουκούμι είναι ένα μπαρ-εστιατόριο που παίζει πολύ

καλή μουσική και που έχει υπέροχη ταράτσα με θέα στην Ακρόπολη. Για

κακή μου τύχη, όμως, σε λίγο έσβησαν τα φώτα στον ιερό βράχο και

έτσι η ποιητική μου διάθεση (επηρεασμένη από το μυθιστόρημα του

Σεφέρη «Εξι νύχτες στην Ακρόπολη») απειλήθηκε προς στιγμήν.

 

Παραγγείλαμε ποτά και αφήσαμε την αστροφεγγιά να μας λούσει

(διάβαζα και Ι.Μ. Παναγιωτόπουλο εκείνες τις μέρες).

 

«Γιατρέ μου», είπα αδράχνοντάς της το χέρι, «έχω πολύ καιρό να

νιώσω έτσι όμορφα».

 

Εκείνη γέλασε. «Ασε, έχω διαβάσει το τελευταίο σου

μυθιστόρημα», είπε. Και ύστερα με κοίταξε σκεφτική. «Δεν πιστεύω να

με βάλεις σε κανένα βιβλίο σου;» γρύλισε.

 

Της έσφιξα με πάθος το χέρι. «Οχι. Ποτέ. Σου τ’ ορκίζομαι»,

είπα.

Ο όρκος μου δεν αφορούσε βέβαια τα περιοδικά.

 

Κάππαρη Δωριέων 36, Ανω Πετράλωνα, τηλ. 210 3450.288. Τιμή

κατʼ άτομο: € 20.

 

Λουκούμι Πλατεία Αβησσυνίας 3, Μοναστηράκι, τηλ. 6980

503652. Ποτό: € 5.