Ξεκίνησε ως μία δραστηριότητα που γινόταν είτε «για πλάκα», είτε
σαν σεξουαλικό παιχνίδι ανάμεσα σε ζευγάρια – ωστόσο, δεν άργησε να
εξελιχθεί σε μια ολόκληρη βιομηχανία.
Ο λόγος για τo χώρο των «webcam μοντέλων» : ουσιαστικά
στριπτιζέζ/ χορεύτριες, μόνο που, αντί να αποκαλύπτονται πάνω στη
σκηνή, το κάνουν μπροστά από μία webcam, ύστερα από παραγγελίες
(έναντι πληρωμής) χρηστών που ίσως να βρίσκονται στην άλλη άκρη του
κόσμου.
Σύμφωνα με μετρήσεις αναλυτών των οποίων το αντικείμενο είναι η
βιομηχανία του σεξ, στη Μ. Βρετανία έχει αυξηθεί δραματικά ο
αριθμός των γυναικών που επιδίδονται στη συγκεκριμένη
δραστηριότητα, καθώς πρόκειται για έναν εύκολο και ασφαλή τρόπο να
βγάλουν λεφτά εν μέσω οικονομικής κρίσης.
Η Λώρεν, 23 χρονών, είναι webcam μοντέλο εδώ και μερικούς μήνες.
Το «στούντιο» είναι ένα απλό υπόγειο σε μία μονοκατοικία, όπου αυτή
και οι κοπέλες με τις οποίες συνεργάζεται έρχονται σε (διαδικτυακή)
επαφή με τους θαυμαστές τους.
Φορώντας αισθησιακά εσώρουχα και headsets, μιλούν με τους
πελάτες τους. Όπως λέει η Λώρεν, τα κέρδη της μπορεί να φτάσουν και
τις 30 λίρες (33 ευρώ) την ώρα:
«Όπως μπορείτε να καταλάβετε, ‘μιλάμε βρώμικα’. Αν μου ζητήσουν
να βγάλω τα εσώρουχά μου, θα το κάνω».
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η σχετική αγορά έφτανε την αξία των 730
εκατομμυρίων λιρών το 2006. Τώρα η αξία έχει φτάσει στα 1,1
εκατομμύρια, ενώ αναμένεται να έχει διπλασιαστεί μέχρι το 2015,
καθώς οι σχετικές ιστοσελίδες αυξάνονται ταχύτατα. Η πλέον
δημοφιλής ιστοσελίδα είναι πραγματικά τεράστια: οι ιδιοκτήτες της
ισχυρίζονται πως έχουν περίπου 27.000 μοντέλα και 17 εκατομμύρια
εγγεγραμμένα μέλη, με 12.000 νέες εγγραφές κάθε μέρα.
Κατά τον Μπρόντι Φράι, ιδιοκτήτη μίας τέτοιας ιστοσελίδας, η
οικονομική κρίση έφερε πολλές κοπέλες στο χώρο: «Πολλές γυναίκες εν
μέσω μίας τέτοιου είδους οικονομικής κρίσης εισέρχονται στη
βιομηχανία του σεξ γενικότερα. Αυτό (η δουλειά του webcam μοντέλου)
είναι πολύ πιο ασφαλές από το να γίνει κάποια συνοδός ή ηθοποιός σε
ταινίες πορνό. Υπάρχει απόλυτη ανωνυμία» είπε σχετικά.
Οι Βρετανίδες παρουσιάζονται ιδιαίτερα πρόθυμες: ένα site
μέτρησε 42 νέες εγγραφές το μήνα. Αντιστοίχως, ο Ρίτσαρντ
Σμωλμπόουν, ο οποίος πρόσφατα έστησε το δικό του, αναφέρει ότι
τουλάχιστον 150 Βρετανίδες γράφονται σε βρετανικές ιστοσελίδες το
μήνα, ενώ πολύ περισσότερες δραστηριοποιούνται στη διεθνή
σκηνή.
Αλλά υπάρχουν προβλήματα: πολλοί λένε πως οι κοπέλες δεν θα
έπρεπε να υποχρεώνονται να κάνουν πράγματα τα οποία δεν
επιθυμούν.
Η Άννα βαν Χίσβικ είναι στέλεχος της Object, η οποία αγωνίζεται
εναντίον της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των γυναικών. Είναι
αμετακίνητη στην αντίληψή της ότι πρέπει να μπουν κανόνες στο χώρο
αυτό.
«Είναι ο άνδρας αυτός που αποφασίζει ποια γυναίκα θα επιλέξει,
αναλόγως με την εξωτερική της εμφάνιση και το πώς αυτή προτίθεται
να φερθεί από σεξουαλικής πλευράς…ασκείται τρομακτική πίεση στις
γυναίκες της βιομηχανίας έτσι ώστε να κάνουν όλο και πιο ακραία
πράγματα, ώστε να προσελκύουν τους άνδρες και να καταφέρνουν να
βγάλουν τα προς το ζην».
Ωστόσο, η Λώρεν δε συμφωνεί. Προτεραιότητά της είναι η τρίχρονη
κόρη της, ενώ επιμένει ότι δεν την εκμεταλλεύεται κανείς.
«Πολλές φίλες μου δουλεύουν σε καταστήματα με ρούχα και άλλα
είδη και δεν έχουν λεφτά. Θα μπορούσα να κάνω διπλές βάρδιες σε
τέτοιες δουλειές και πάλι βγάζω περισσότερα λεφτά κάνοντας αυτό που
κάνω, ενώ συν τοις άλλοις έχω χρόνο για να περάσω με την κόρη μου»
είπε σχετικά.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από BBC