Ήταν νύχτα όταν έφτασε στην Τήνο. Ο αέρας φυσούσε δυνατά σηκώνοντας κόκκους άμμου, καθιστώντας δύσκολη την αναπνοή.
Ο ρεπόρτερ των New York Times Τζέισον Χόροβιτς ταξίδεψε πρόσφατα στο νησί με την οικογένειά του. Όπως αναφέρει, περίμενε τα μελτέμια της Τήνου να τους δροσίσουν μετά από το κύμα καύσωνα που βίωσαν στη Ρώμη όπου ζουν, αλλά αυτό που συνάντησαν ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι άνεμοι ήταν τόσο ισχυροί που έφτασαν με δυσκολία στο σπίτι όπου θα διέμεναν.
«Θα το συνηθίσετε», είπε στον Χόροβιτς ο ιδιοκτήτης του ακινήτου. Επιπλέον, του πρότεινε να παρκάρει το μικρό ενοικιαζόμενο αμάξι με τέτοιο τρόπο, ώστε οι ριπές ανέμου να μην καταστρέψουν τις πόρτες, όταν θα τις άνοιγε. «Θα μπορούσε να δημιουργηθεί σοβαρή ζημιά», ανέφερε. Επίσης τόνισε πως οι πόρτες του καταλύματος έπρεπε να παραμείνουν κλειστές και τους ζήτησε να μην πλησιάζουν στα παράθυρα.
View this post on Instagram
«Τρέχαμε πανικόβλητοι προς το αμάξι»
Η Τήνος είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων και έχει περισσότερα από 60 χωριά. Τα νερά είναι τιρκουάζ, τα πορτοκαλί ηλιοβασιλέματα… σουρεαλιστικά. Σπίτι μιας θαυματουργής εκκλησίας και αμέτρητων ιερών, η Τήνος είναι για τους Έλληνες ένας προορισμός φημισμένος όσο και η Μύκονος. Η Τήνος αποτελεί τον παράδεισο της γαστρονομίας για τους Έλληνες και ξένους επισκέπτες που πλημμυρίζουν το νησί τα τελευταία χρόνια.
«Οι καθημερινές μας εξορμήσεις ξεκινούσαν με πανικόβλητο τρέξιμο προς το αμάξι όπου άνοιγα μία μία τις πόρτες, ενώ η σύζυγός μου Κλαούντια και τα παιδιά έσκυβαν πίσω από το πορτ μπαγκάζ για να προστατευτούν από τον αέρα. «Έλενα, μπες μέσα» φώναζα καθώς άνοιγα (την πόρτα) ελάχιστα ώστε η 12χρονη κόρη μου να μπει στο αμάξι», γράφει ο Χόροβιτς. «Ένα πρωί, έπρεπε να βγάλω έξω τα σκουπίδια και οι τσάντες φούσκωσαν σαν πανιά, με αποτέλεσμα να με σηκώνουν από το έδαφος. Φαντάστηκα τον εαυτό μου σαν τον Ίκαρο, να αιωρείται πάνω από το νησί με πλαστικά φτερά, πετώντας απορρίμματα».
Η οικογένεια γρήγορα ανακάλυψε ότι οι ντόπιοι, για πολλούς αιώνες, έχτιζαν σπίτια σε σημεία που προστατεύονταν από τα μελτέμια και τους πειρατές. Οι πιο σύγχρονες κατασκευές, όπως εκείνη στην οποία έμενε ο Χόροβιτς, προσελκύουν λάτρεις του ηλιοβασιλέματος.
Στο χωριό Υστέρνια, οι ντόπιοι χαιρετούν ο ένας τον άλλον στην πλατεία και ο κόσμος απολαμβάνει για πρωινό γιαούρτι ή pancakes με θέα τη θάλασσα. Ο Πύργος, ένα από τα πιο ανεπτυγμένα χωριά, αποτελεί το σπίτι της Σχολής Μαρμαρογλυπτικής και ενός Μουσείου Μαρμαροτεχνίας. Αυτά τα δύο χωριά είναι τόσο ήσυχα, που ο επισκέπτης μπορεί να ακούσει τις πόρτες να ανοίγουν, τον κόσμο να πλησιάζει, τις τηλεοράσεις να βουίζουν.
Στο χωριό Βώλακας (ή Βώλαξ ή Βωλάξ), υπάρχουν μικρά γραφικά μαγαζιά και καφετέριες που είναι πάντα γεμάτες.
Βιβλία στον αέρα και «ιπτάμενες» ξαπλώστρες
Η οικογένεια πραγματοποίησε πολλές διαδρομές με το αμάξι. Τα σύννεφα που μετακινούνταν, επισκίαζαν τον γκρίζο δρόμο. Από τον δυνατό άνεμο, η θάλασσα έμοιαζε χιονισμένη και το χρώμα του νερού ήταν ασημένιο, σαν να φωτίζεται.
«Πήγαμε στις ξαπλώστρες που είχαν καλά στηριγμένες – στο έδαφος – ομπρέλες. Διαβάζαμε τα βιβλία μας και βουτούσαμε στα νερά στις παραλίες Υστερνίων, Καρδιανής και Άγιος Ρωμανός. Μια ριπή σήκωσε δύο από τις ξαπλώστρες και το βιβλίο του Λούκα στον αέρα. Το ίδιο συνέβη και με τις χαρτοπετσέτες. Παρόλα αυτά το νερό ήταν ήρεμο και τιρκουάζ. Η μπύρα κρύα, οι Έλληνες ανεξήγητα χαλαροί», γράφει ο ρεπόρτερ.
Προσευχές και θαύματα
Η Τήνος είναι ένα μέρος όπου οι προσευχές εισακούονται. «Μια μέρα, οδηγήσαμε ανατολικά στη Χώρα, την πρωτεύουσα της Τήνου. Ένας δρόμος που είναι γεμάτος σουβενίρ, θρησκευτικές εικόνες και πλαστικές κανάτες για αγιασμό, οδηγούσε στον Ιερό Ναό της Ευαγγελιστρίας της Τήνου.
Οι πιστοί ισχυρίζονται ότι έχει θαυματουργές θεραπευτικές δυνάμεις. Επισκέπτες στο νησί πηγαίνουν γονυπετείς από το λιμάνι στην εκκλησία. «Είδα κάποιον να ανεβαίνει το κόκκινο χαλί στις μαρμάρινες σκάλες της εκκλησίας και να σηκώνεται για να κλάψει μπροστά στο ιερό δίπλα σε μια συλλογή από κεριά που τρεμοπαίζουν. Τον ρώτησα αν έχει σβήσει ποτέ ο άνεμος τα κεριά». Και η απάντησή του ήταν «όχι». Σαν θαύμα…