Το εύκολο είναι να ακολουθείς το ρεύμα. Το δύσκολο είναι να τολμάς να κολυμπήσεις αντίθετα. Ιδιαίτερα στο ελληνικό μιντιακό περιβάλλον που βρίθει από παθογένειες και ιδιαιτερότητες. Να λες και να γράφεις αυτό που πιστεύεις. Να επικροτείς αυτά που, κατά την άποψή σου, είναι σωστά, και να επικρίνεις αυτά που θεωρείς λάθος. Και για τους μεν και για τους δε. Διότι η αλήθεια, η ηθική, η ευθύτητα, δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο ενός πολιτικού ή μιας παράταξης. Τα μέλη των κομμάτων, προφανώς, πιστεύουν ότι μόνον αυτοί έχουν τις σωστές απαντήσεις, σε όλα.
Αλλά ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι διαφορετικός. Οφείλει να αναζητήσει την αλήθεια, να σκιαγραφήσει όλη την εικόνα, που συνήθως είναι πιο σύνθετη από ό,τι θέλουν οι πολιτικοί να μας κάνουν να πιστέψουμε, και να την παρουσιάσει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντικειμενικότητα. Και, φυσικά, εναπόκειται στον αναγνώστη να κρίνει και να αποφασίσει.
Οι επισημάνσεις γίνονται με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό ετών από την έκδοση της «Καθημερινής». Το μεγάλο πλεονέκτημα της ιστορικής εφημερίδας παραμένει η αξιοπιστία της η οποία οικοδομήθηκε στην πορεία ενός αιώνα, σε μια πολυτάραχη περίοδο όπου η έγκυρη ενημέρωση αποτέλεσε βασικό πυλώνα της ελεύθερης, δημοκρατικής εξέλιξης της χώρας.
Σήμερα, η «Καθημερινή», που εκδίδεται σε δύο χώρες (Ελλάδα και Κύπρο) και έχει ημερήσια αγγλόφωνη έκδοση που εκδίδεται ως μια εφημερίδα με τους «Τάιμς» της Νέας Υόρκης, αποτελεί την πλέον αξιόπιστη πηγή ενημέρωσης της διεθνούς κοινότητας –πολιτικών, διπλωματών, διακρατικών οργανισμών, αλλά και επενδυτών, χρηματιστών, αναλυτών και διαμορφωτών κοινής γνώμης– για τις εξελίξεις στην Ελλάδα.
Είναι μια πραγματικότητα που γεννά ευθύνες. Η ανταποκρίτρια της «Κ» στις Βρυξέλλες, Ελένη Βαρβιτσιώτη, όπως και ο προκάτοχός της και νυν διευθυντής του γραφείου του Bloomberg στην ίδια πόλη, Νίκος Χρυσολωράς, έχουν διαπιστώσει ότι η «Κ» ήταν, και παραμένει, το βασικό ανάγνωσμα όσων Ευρωπαίων αξιωματούχων ασχολούνται με τη χώρα μας. Την ίδια διαπίστωση έχω κάνει και εγώ, ως ανταποκριτής για πάνω από δύο δεκαετίες στην Ουάσιγκτον.
Η επιρροή αυτή, απόρροια μιας αξιοπιστίας που κτίζεται σε βάθος χρόνου, στηρίζεται στη συνέπεια και στην εγκυρότητα. Ακόμη και στις περιπτώσεις όπου ο σχολιασμός έχει έντονα υποκειμενικά χαρακτηριστικά, γίνεται χωρίς φωνασκίες, με επιχειρήματα, και με σεβασμό στην άλλη άποψη. Και αυτό είναι κάτι που αναγνωρίζουν όλοι.