Είναι δύσκολη η δουλειά του υποψήφιου ευρωβουλευτή. Δυσκολότερη από εκείνη του υποψήφιου βουλευτή. Ο δεύτερος έχει περιορισμένη εκλογική περιφέρεια ενώ ο πρώτος πρέπει να τρέξει από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη και από το Καστελλόριζο μέχρι την Κέρκυρα. Η εκλογή κάποιου ή κάποιας είναι σχεδόν αδύνατη σε δύο μήνες προεκλογικής εκστρατείας, εκτός αν κουβαλάει κάποια προίκα αναγνωρισιμότητας, πρωτίστως τηλεοπτικής, ή έχει πολλά λεφτά για να στήσει τσάτρα-πάτρα έναν εκλογικό μηχανισμό. Συνεπώς είναι λογική η άρνηση της κ. Μαρίας Ρεπούση να διακοσμήσει το κεντροαριστερό άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ, να μπει δηλαδή στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος χωρίς πιθανότητες εκλογής. «Εργάζομαι σε μια θέση απαιτητική και δεν διαθέτω κανένα μηχανισμό υποστήριξης, ούτε κομματικό ούτε βουλευτικό», έγραψε στο Facebook (27.3.2019).
Η ανάρτηση όμως της κ. Ρεπούση θέτει ένα μεγάλο ζήτημα. Εκτός από την προίκα αναγνωρισιμότητας (που κάποιοι απολαμβάνουν) ή των χρημάτων του μπαμπά (που κάποιοι άλλοι έχουν), υπάρχει και η πολιτική προίκα, αυτή που με μια τροπολογία φιλοδώρησε η κυβερνητική πλειοψηφία σε κάποιους υποψήφιους. Για να το πούμε πιο απλά: η υποψήφια ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ελευθερία Αγγέλη θα πληρώνει τις βενζίνες για να τρέχει καθ’ άπασαν την επικράτειαν ενώ η κ. Ελενα Κουντουρά θα χρησιμοποιεί το βουλευτικό/υπουργικό της αυτοκίνητο. Ο καθηγητής κ. Μιχάλης Σπουρδαλάκης πρέπει να στελεχώσει το γραφείο του ιδίοις εξόδοις, ενώ ο κ. Σπύρος Δανέλλης το έχει έτοιμο με λεφτά των φορολογουμένων και (μάλιστα) επειδή τον ψήφισαν οι οπαδοί άλλου κόμματος. Οι βουλευτές εκ του νόμου απασχολούν τέσσερα άτομα στα γραφεία τους (συν αστυνομικούς), έχουν τηλεφωνικές και ταχυδρομικές ατέλειες, δωρεάν αεροπορικά εισιτήρια, συν προβολή από τα ΜΜΕ για το βουλευτικό τους έργο. Πράγματα δηλαδή που η υποψήφια και πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα ούτε καν μπορεί να ονειρευτεί.
Ο νόμος 4255/2104, που θέσπισε την εκλογή με σταυρό των ευρωβουλευτών, προέβλεψε το ασυμβίβαστο επειδή δεν θα έπρεπε να υπάρχουν διά νόμου υποψήφιοι πολλών ταχυτήτων. Βεβαίως εκ των πραγμάτων κάποιοι είναι πιο τυχεροί, αλλά αυτές οι διαφορές προέκυψαν επειδή δούλεψαν πολύ ή επειδή κληρονόμησαν πολλά. Η φωτογραφική «τροπολογία Κουντουρά-Δανέλλη» δημιουργεί ανισότητες εκεί που δεν υπήρχαν. Κάποιοι αποκτούν μεγαλύτερες πιθανότητες εκλογής επειδή απέκτησαν –για γνωστούς λόγους– την εύνοια του ηγεμόνα. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα και μετά τις εκλογές. Ας φανταστούμε το σενάριο να εκλεγεί ο κ. Δανέλλης με ελάχιστες ψήφους διαφορά από κάποιον που δεν είχε τα δικά του –νομοθετικώς ορισθέντα– προνόμια. Δεν θα πρέπει ο τελευταίος να διεκδικήσει την έδρα που «τεχνηέντως» στερήθηκε;