Η 27η Μαΐου βρήκε τη Θεσσαλονίκη με συννεφιά. Δεν αποκλείεται αυτός ο καιρός να επηρέασε και τη διάθεση των κατοίκων της, καθώς στην κάπως παραπάνω ήσυχη δευτεριάτικη αγορά κυκλοφορούσε κόσμος συλλογισμένος. Αναμενόμενο. Οι Ελληνες έπεσαν για ύπνο γνωρίζοντας ότι σε ένα μήνα θα ξανάχουν εκλογές –βουλευτικές πλέον–, όμως οι δημότες Θεσσαλονίκης έχουν προηγουμένως μπροστά τους μια επαναληπτική ψηφοφορία, μια ψηφοφορία αναμφίβολα αρκετά απρόβλεπτη, και φυσικά καθοριστική για τη μετά Μπουτάρη εποχή. Οπως πιθανώς γνωρίζετε, στον κεντρικό δήμο είδαμε τον Νίκο Ταχιάο να κατακτά την πρωτιά με περίπου 23%, ακολουθούμενος από τους Κώστα Ζέρβα, Γιώργο Ορφανό και Κατερίνα Νοτοπούλου να αγωνίζονται μεταξύ 16 και 14% (δηλαδή καμία σχέση με τον θρίαμβο Τζιτζικώστα). Τι διαπιστώσεις βγαίνουν από το όλο γεγονός;
Κατά πρώτον, η διαδικασία ήταν κατά κανόνα πολιτισμένη. Οπως συνηθίζουμε να καυχιόμαστε, οι Θεσσαλονικείς γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας, συνεπώς οι σχεδόν 1.500 υποψήφιοι δεν είχαν τη διάθεση να κόψουν τη μεταξύ τους καλημέρα μετά τις εκλογές! Ανάλογη στάση κράτησαν και οι επικεφαλής, με γενικά χαμηλούς τόνους στις δημόσιες τοποθετήσεις τους, συμφωνώντας συχνά πάνω σε βασικές ανάγκες της πόλης. Εκεί που ενίοτε ξέφυγαν τα πράγματα ήταν στα αθλητικά ραδιόφωνα ή στα σόσιαλ μίντια, όμως το κλίμα ήταν σίγουρα ήρεμο. Κατά δεύτερον, οι δημότες δεν επιβεβαίωσαν με τις επιλογές τους τις κοινοτοπίες περί σκοταδιστικής πόλης. Ενα ευρύ πλειοψηφικό ποσοστό συγκεντρώθηκε από συνδυασμούς με μετριοπαθείς θέσεις πάνω στα φλέγοντα ζητήματα, είτε πρόκειται για την ανάθεση δημοτικών αρμοδιοτήτων σε ιδιώτες, είτε για την αυξημένη εγκληματικότητα, είτε για την αντιμετώπιση ειδικών κοινωνικών ομάδων, είτε για το Σκοπιανό. Και κατά τρίτον, δεν επαληθεύθηκαν οι φήμες για επηρεασμό του αποτελέσματος από σκιώδη οικονομικά συμφέροντα. Ναι, τελικά η Νύμφη του Θερμαϊκού δεν είναι μια μεσογειακή Τιχουάνα, τουλάχιστον προσώρας.
Εδώ τελειώνουν τα καλά. Η συμμετοχή ήταν ελάχιστα πάνω από το 50%, ασυγχώρητο όταν υποτίθεται ότι όλοι συμφωνούμε για την ανάγκη άμεσης επανεκκίνησης της πόλης. Η θεματολογία δεν εστιάστηκε στα ουσιαστικά ζητήματα, μα αντιθέτως αναλώθηκε σε παραπολιτικά κουτσομπολιά, με ισχυρή δόση οπαδικής λογικής. Η ευρεία διασπορά των ψηφοφόρων που σημειώθηκε, συνήθως ευνοεί όσους διαθέτουν κάποιον προϋπάρχοντα μηχανισμό συλλογής σταυρών, φαινόμενο προβληματισμού, ειδικά στα μάτια των νεότερων. Η Βαβέλ συνδυασμών και υποψηφίων μάλλον μούδιασε τους δημότες, παρά τους έκανε συμμέτοχους. Αναλογιζόμενοι λοιπόν όλα τα παραπάνω, δεν είναι να απορεί κανείς για τα σκεπτικά πρόσωπα στην πρωινή Τσιμισκή.
Και πού καταλήγουμε, νιώθουμε αισιοδοξία ή απαισιοδοξία για μια πόλη σε κρίσιμη καμπή; Αυτή τη στιγμή ουδείς μπορεί να έχει σαφή άποψη για τα μελλούμενα, καθώς είναι άγνωστη η σύνθεση του επόμενου δημοτικού συμβουλίου. Οσο καλή διάθεση κι αν σκοπεύουν να επιδείξουν οι επικεφαλής των παρατάξεων –τουλάχιστον των «ευρωπαϊστικών»–, η επιτυχία της διοίκησης της Θεσσαλονίκης θα εξαρτηθεί από το αναγκαίο για το εγχείρημα πνεύμα σύμπνοιας μεταξύ των συμβούλων. Ο πολιτικός πολιτισμός της προεκλογικής περιόδου θα διατηρηθεί και στο μέλλον; Ιδωμεν.
* Ο κ. Φάνης Ουγγρίνης είναι επιχειρηματίας.