Ο Αλέξης Τσίπρας και ο περί αυτόν σκληρός πυρήνας ιδεοληπτικών –επιεικώς!– ακροαριστερών, πίστεψαν, ότι αφού τόσο εύκολα, με ένα ρεσάλτο, κατέλαβαν την κυβέρνηση, το επόμενο βήμα θα ήταν η κατάληψη και της εξουσίας σύμφωνα με τη «λενινιστική» θεώρησή της. Πλείστα όσα δείγματα της καθεστωτικής αυτής στρατηγικής του «Ιερατείου» του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να διαπιστώσει κανείς στα πεπραγμένα της απερχόμενης κυβέρνησης. Ηδη, για τον σχηματισμό της πρώτης φοράς «αριστερής» κυβέρνησης είχε επιλεγεί ως εταίρος ένα ακροδεξιό κόμμα. Η συμμετοχή του θα χρησίμευε σαν εγγύηση και ηρεμιστικό όχι μόνο για τους καθ’ έξιν «ανησυχούντες» της Δεξιάς. Γι’ αυτό, άλλωστε, δεν προτάθηκε να συμπράξει ως εταίρος σε κανένα κόμμα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου. Ούτε καν στο κόμμα του κ. Θεοδωράκη με τον οποίο υποτίθεται ότι συζητούσαν ενώ, όπως αποδείχθηκε, τον «δούλευαν»… Η μεταχείριση της Δικαιοσύνης υπήρξε δομικό στοιχείο της καθεστωτικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ. Η «εργαλειοποίησή» της από την κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει προηγούμενο.
Η μεταφορά των εκλογών κατά μία εβδομάδα, πέραν της 30ής Ιουνίου που είχε οριστεί από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα τη νύχτα της 26ης Μαΐου είναι αποκαλυπτική. Ετσι, αν και υπηρεσιακή, όντας, πλέον κυβέρνηση έσπευσε στις 31/5, ένα μήνα πριν λήξει η θητεία προέδρου και εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, να αποφασίσει την… αντικατάστασή τους, με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου και θα εκβιάζει τώρα την έκδοση Π.Δ. προς νομιμοποίηση των αντισυνταγματικών μεθοδεύσεών της. Η μεθόδευση, όμως, αυτή, δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Είναι ολοφάνερη η καθεστωτική αυτή στρατηγική από την απλή παράθεση ανάλογων μεθοδεύσεων που ακολούθησε η κυβέρνηση από τον Ιούνιο 2015 και συνεχίζει μέχρι σήμερα για την εκλογή της ηγεσίας όλων των ανωτάτων δικαστηρίων.
Η κυβέρνηση Τσίπρα, ενόψει συνταξιοδότησης στις 30/6/2015 του τότε προέδρου του Αρείου Πάγου Αθ. Κουτρουμάνου, έσπευσε στις τρεις μετά τα μεσάνυχτα της 28ης προς την 29η Ιουνίου να επιλέξει με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου και να δημοσιεύσει την επομένη (30/6) –ήταν ακόμη ζεστή η καρέκλα του απερχόμενου προέδρου– τον διορισμό, ως νέας προέδρου, της Βασ. Θάνου. Ενώ, όμως, την ίδια μέρα (30/6) είχαν κενωθεί λόγω συνταξιοδότησής τους και οι θέσεις του προέδρου του ΣτΕ (Σωτ. Ρίζος) και του προέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου (Νικ. Αγγελάκας), άφησε ακέφαλα τα δύο αυτά ανώτατα δικαστήρια επί 4 μήνες!!! Ως νέοι πρόεδροι διορίζονται στις 23/10/2015 στο ΣτΕ ο Νικ. Σακελλαρίου και στις 28/10/2015 στο Ε.Σ. η Α. Θεοτοκάτου…
Αποκαλύπτεται, έτσι, ότι οι Α. Τσίπρας και Σία, όπως ο προφασιζόμενος ότι διαπραγματεύεται με τους «θεσμούς» Γιάνης Βαρουφάκης, είχαν ειλημμένη απόφαση να «τα σπάσουν» με τους δανειστές και να οδηγήσουν τη χώρα, εκτός ευρώ πλέον, σε εκλογές! Είχαν ήδη προεξοφλήσει, προκηρύσσοντας στις 26/6 δημοψήφισμα για τις 5/7, το «ΟΧΙ» του λαού στην Ευρώπη. Γι’ αυτό, έσπευσαν αυθημερόν να καλύψουν από τις τρεις θέσεις των προέδρων ανωτάτων δικαστηρίων μόνον αυτή του προέδρου του Αρείου Πάγου. Ετσι, ώστε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μην έχει επιλογή υπηρεσιακού πρωθυπουργού. Αλλά μόνο τη γνωστή και από τη μετέπειτα πολιτεία της Βασ. Θάνου.
Η καταδολίευση όμως του Συντάγματος έχει και συνέχεια. Ως γνωστόν, τη Βασ. Θάνου διαδέχθηκε στην προεδρία του Αρείου Πάγου μετά τη συνταξιοδότησή της στις 30/6/2017 –όταν και ανέλαβε άλλα καθήκοντα στο γραφείο του Α. Τσίπρα– ο αρεοπαγίτης Βασ. Πέππας. Πότε; Στις 18/9/2017. Μετά 2,5 και πλέον μήνες! Γιατί; Ο Βασ. Πέππας δεν είχε το οριζόμενο από τον νόμο προσόν της 4ετούς θητείας στον Αρειο Πάγο. Ανέμενε, λοιπόν, η κυβέρνηση Τσίπρα να το συμπληρώσει περί τα τέλη Αυγούστου. Τότε, υπερπηδώντας όλους τους αρχαιότερους στην επετηρίδα αρεοπαγίτες να διοριστεί πρόεδρος του Αρείου Πάγου.
Κλείνοντας, παρατηρούμε ότι τα γεγονότα βοούν για την καθεστωτική «επιχείρηση» του ΣΥΡΙΖΑ εις βάρος της Δικαιοσύνης, αλλά κατ’ επέκτασιν της ίδιας της Δημοκρατίας.
* Πρώην πρόεδρος της Βουλής και υπουργός Δικαιοσύνης.