Κανονικά θα έπρεπε να περιμένω την επίσημη ανακοίνωση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, όμως δεν μπορώ να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου. Φοβάμαι, εξάλλου, μήπως την τελευταία στιγμή κατά λάθος την πρώτη θέση την καταλάβει ο Μπίστης αντί για τον Γραμματικάκη. Αν η συνεδρίαση τραβήξει έως αργά την νύχτα, τα ποτά έχουν κάνει τη δουλειά τους, η νύστα τη δική της και ο Φλαμπουράρης ζητήσει για δέκατη φορά τον λόγο, τα λάθη παραμονεύουν. Ακόμη και τα καλύτερα μυαλά έχουν τα όριά τους. Εδώ δεν συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας ένας Θεοχαρόπουλος, ο οποίος δεν είναι μόνον κοτζάμ πρόεδρος, είναι και υπουργός Τουρισμού. Δεν έχω τίποτε εναντίον του Μπίστη και το βάθος της πολιτικής του σκέψης. Τέτοιο βάθος που δεν της επιτρέπει να φανεί, με αποτέλεσμα πολλοί να τον αποκαλούν γυρολόγο. Ομως ο Γραμματικάκης είναι άλλο πράγμα. Καθηγητής και πρύτανης, διακεκριμένος επιστήμων, είναι μια πνευματική δύναμη που έκανε τη χάρη στην πολιτική να ασχοληθεί μαζί της. Είναι κάτι σαν τη Ρεπούση των θετικών επιστημών στο πιο ώριμο. Καταδέχθηκε να περιφέρει την πολιά του κόμη στα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου, όπου διακρίθηκε με τη σιωπή του. Ως γνωστόν, στο θέατρο οι παύσεις πολλές φορές σημαίνουν περισσότερα από τις λέξεις.
Δεν θα είχα ασχοληθεί με τον κ. Γραμματικάκη αν στα ογδόντα του δεν με είχε υποχρεώσει να ασχοληθώ μαζί του. Διότι ποζάρει ως εμβληματική φυσιογνωμία μιας ελληνικής φυλής. Με ανύπαρκτο πολιτικό βάρος –δεν τον θυμάμαι να έχει εκφραστεί ποτέ και για τίποτε– εξελέγη στο Ευρωκοινοβούλιο με το πολλά υποσχόμενο τότε Ποτάμι. Γιατί; Μα υπήρξε καθηγητής, και μάλιστα τηλεοπτικός καθηγητής που σάρωσε τις προτιμήσεις του κοινού με τις εκπομπές και τα βιβλία της εκλαϊκευμένης επιστήμης. Η ανυπαρξία πολιτικού βάρους για πολλούς είναι μειονέκτημα. Οχι όμως για τον κ. Γραμματικάκη. Μετεωριζόμενος ελλείψει βάρους στο νεφέλωμα που τον ανέδειξε, περίμενε να φυσήξει ο κατάλληλος άνεμος για να προσγειωθεί στην πρώτη φιλόξενη αγκαλιά. Διόλου τυχαίο πως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Γραμματικάκης είναι αριστερός κι ας είχε εκλεγεί στα εβδομήντα έξι του με το Ποτάμι. Τι άλλαξε από τότε; Οχι βέβαια ο κ. Γραμματικάκης. Απλώς διαλύθηκε το Ποτάμι.
Είναι άλλο πράγμα να κατεβαίνεις στην πολιτική έχοντας υπηρετήσει ως καθηγητής και διαθέτοντας στο βιογραφικό σου επιστημονικές περγαμηνές. Απλώς θα πρέπει να έχεις την εντιμότητα να αναγνωρίσεις ότι θα κριθείς ως πολιτικός. Του δόθηκε η ευκαιρία στο Ευρωκοινοβούλιο και την έχασε. Θα μου πείτε «ένας είναι ο Γραμματικάκης». Δυστυχώς για εμάς, ένας κι άλλοι τόσοι. Δυστυχώς γι’ αυτούς, τους πήραμε είδηση.