Σε όλο τον κόσμο κάθε θάνατος δημιουργεί θλίψη, αλλά αποτελεί ευκαιρία για αναστοχασμό. Τι προκάλεσε το κακό; Ποια στοιχεία του συστήματος δεν δούλεψαν και πρέπει να διορθωθούν για να προλάβουμε την επόμενη τραγωδία; Ποια μέτρα απέδωσαν και ποια αποδείχθηκε ότι έχουν κόστος, ακόμη και σε ανθρώπινες ζωές, και πρέπει να καταργηθούν;
Στη χώρα όπου ο δημόσιος διάλογος κουρσεύτηκε από την αβαθή Αριστερά, όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Το βασικό είναι τι θα γράψει η Athens Voice, ή άλλα «συστημικά» (κατά τη ρητορική των κυβερνώντων) Μέσα. Ετσι, μια απρέπεια τριάντα λέξεων γίνεται κυρίαρχο θέμα και με στόχο να πετύχουν μ’ έναν σμπάρο τρία τρυγόνια. Τα δύο πρώτα είναι τα ενοχλητικά Μέσα και η Νέα Δημοκρατία. «Η χυδαία, ρατσιστική ανάρτηση της Athens Voice βρωμάει κτηνωδία και απανθρωπιά!» έγραψε ο κ. Δημήτρης Παπαδημούλης. «Αυτό είναι το “νέο” που φέρνει η Ν.Δ.;» Από την Κουμουνδούρου έρχομαι και στην κορφή κανέλα…
Το τρίτο –και σημαντικότερο– είναι να αποσείσουν τις πιθανές ευθύνες τους. Ο κ. Παύλος Πολάκης, για παράδειγμα, είναι ο υπουργός στην ευθύνη του οποίου έγινε το τραγικό περιστατικό. Είναι επίσης ο πολιτικός προϊστάμενος του διοικητή του Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας, ο οποίος διέταξε τον έλεγχο με αποτέλεσμα τον θάνατο της Γκαϊανέ Καζαρτιάν. Πόσο βολικό είναι για τον ίδιο να μη σκαλίζει κανείς τις πιθανές ευθύνες του ιδίου και του υφισταμένου του, αλλά να κουβεντιάζουμε επί μέρες ένα βλακώδες ποστάρισμα μιας εφημερίδας; Η κ. Εφη Αχτσιόγλου που γράφει τις πύρινες αναρτήσεις περί «σημείου συνάντησης του ρατσισμού, του σεξισμού και της ταξικής υπεροψίας», είναι υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Για τις εισφορές που θέσπισε έγινε ο έλεγχος και αυτός ο έλεγχος έγινε αφορμή για το τραγικό περιστατικό.
Δεν λέμε ότι δεν πρέπει να γίνονται έλεγχοι για «μαύρη» εργασία στα δημόσια νοσοκομεία. Εξάλλου, σύμφωνα με την ειδησεογραφία «το Σωματείο των νομίμων αποκλειστικών νοσοκόμων είχε αντιληφθεί την παρουσία της και την είχε αναφέρει στην ασφάλεια του νοσοκομείου. Το πρωί που η γυναίκα εμφανίστηκε ξανά η ασφάλεια επιχείρησε να τη συλλάβει…».
Οφείλουμε όμως να συζητήσουμε για τις υπέρογκες εισφορές, ή το σφιχτό πλαίσιο νομιμοποίησης των μεταναστών που οδηγούν ανθρώπους σαν την άτυχη Καζαρτιάν στη «μαύρη» εργασία. «Η Γκαϊανέ πρέπει να ήταν πάνω από 25 χρόνια στην Ελλάδα. Τι διάολο, τόσο δύσκολο ήταν να βγουν αυτά τα “κ…όχαρτα”», έγραψε ο κ. Χάρης Μοβσεσιάν.
Η μετάθεση της συζήτησης για ένα ατυχές σχόλιο ξεπλένει πιθανές ευθύνες των υπουργών. Tαυτοχρόνως εξασφαλίζει ότι η Γκαϊανέ δεν θα είναι το τελευταίο θύμα σε μια χώρα που κάθε θάνατος λειτουργεί ως πασαρέλα ευαισθησίας και όχι ως αφορμή για αλλαγές…