Αυτός ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία, γραμμένη με πόνο, δάκρυα και θάνατο κυνηγημένων από τον πόλεμο ανθρώπων. Το 1999, στα σύνορα της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας και (τότε) Γιουγκοσλαβίας, εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί που εγκατέλειπαν το εμπόλεμο Κόσοβο εγκλωβίστηκαν επί εβδομάδες στην κοιλάδα του Μπλάτσε, αναζητώντας διέξοδο σωτηρίας, μακριά από την αστυνομία του Μιλόσεβιτς και τις βόμβες του ΝΑΤΟ. Πέθαναν αρκετοί και υπέφεραν χιλιάδες άλλοι, μέσα σ’ εκείνη τη χαράδρα, όπου πριν από μερικές ημέρες εγκαινιάστηκε ένας από τους πιο σύγχρονους αυτοκινητόδρομους της Βαλκανικής, ίσως και της Ευρώπης, ο οποίος θα συνδέει τα Σκόπια με την πρωτεύουσα του Κοσόβου, Πρίστινα.
Εκ πρώτης όψεως όλα αυτά αφορούν την Ιστορία και ίσως κάποιος αναρωτηθεί για το νόημα της προβολής, από την «Κ», την επομένη των εγκαινίων, με πρωτοσέλιδη φωτογραφία, ενός τμήματος αυτοκινητοδρόμου σ’ ένα άλλο κράτος, που η Ελλάδα ούτε καν αναγνωρίζει ως ανεξάρτητη οντότητα.
Και όμως, αυτά τα 60 χιλιόμετρα δρόμου φέρνουν πιο κοντά το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και γενικότερα την ελληνική οικονομία σε μια αγορά δύο εκατομμυρίων ανθρώπων, αυτήν του Κοσόβου, ανοίγοντας νέα «δίοδο» για τον τουρισμό αλλά δυνάμει και για τη διακίνηση αγαθών.
Δυστυχώς, ενώ το Κόσοβο και η Βόρεια Μακεδονία εκσυγχρονίζουν το οδικό τους δίκτυο συνδέοντας έτσι την οικονομία τους με το Αιγαίο και τη Μεσόγειο, εμείς επιμένουμε να διατηρούμε άθλιους αυτοκινητοδρόμους, όπως αυτός που συνδέει τη Θεσσαλονίκη και το λιμάνι της αλλά και την Εγνατία Οδό με τον αυτοκινητόδρομο Θεσσαλονίκης – Βελιγραδίου, ο οποίος παραπέμπει σε υποδομές τριτοκοσμικών χωρών.
Ετσι, ενώ ο οδικός άξονας από την Πρίστινα μέσω Βόρειας Μακεδονίας φτάνει στους Ευζώνους υπερσύγχρονος και με διεθνείς προδιαγραφές, από εκεί και μέχρι τη Θεσσαλονίκη συνεχίζει ως μια επικίνδυνη καρμανιόλα για ανθρώπους και οχήματα.
Η Βόρεια Μακεδονία, που είναι ο μεγαλύτερος πελάτης για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, έχει πλέον μέσω Πρίστινας και του διεθνούς αυτοκινητοδρόμου προς την Αλβανία εναλλακτική το λιμάνι του Δυρραχίου, και η αγορά του Κοσόβου θα εξακολουθεί, με δική μας υπαιτιότητα, να είναι μετ’ εμποδίων προσβάσιμη για το ελληνικό εμπόριο. Ολα αυτά γιατί εμείς δεν μπορούμε(;) να εκσυγχρονίσουμε εξήντα χιλιόμετρα δρόμο.