Θα ήταν προτιμότερο εάν όλα τα πολιτικά μας κόμματα μπορούσαν να υπερβούν τους φόβους τους για την επιστολική ή και την ηλεκτρονική ψήφο, αλλά η διακομματική συμφωνία για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού είναι ήδη ορόσημο στην πολιτική ζωή και στην κοινωνία μας: στην πολιτική επειδή είναι από τις ελάχιστες φορές που υπάρχει ευρεία συναίνεση, στην κοινωνία επειδή είναι μια κίνηση ενωτική, που πάει κόντρα στις διαχρονικές διασπαστικές συνήθειές μας. Μένει να δούμε τι ακριβώς θα λέει ο νόμος, όπως και το πόσο λειτουργική θα είναι η διαδικασία στην πράξη, καθώς το προϊόν του πολιτικού συμβιβασμού δεν είναι το ιδανικό. Εχει ιστορική σημασία, όμως, το γεγονός ότι μέλη της Διασποράς αλλά και πολίτες που έφυγαν τα τελευταία χρόνια αποκτούν τη δυνατότητα να ψηφίσουν στις ελληνικές εκλογές χωρίς να πρέπει να ταξιδεύσουν στη χώρα μας.
Η παροχή δυνατότητας των εκτός Επικρατείας Ελλήνων να ψηφίσουν δείχνει ότι, έστω με μεγάλη καθυστέρηση, το χάσμα μεταξύ των «εδώ» και των «εκεί» μικραίνει. Η ένταση αυτή χρονολογείται πριν από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, παίρνοντας πολιτική μορφή μετά την Επανάσταση, με τους «αυτόχθονες» να παραπονιούνται ότι οι «ετερόχθονες» τους στερούσαν όσα δικαιούνταν. Και οι μεν και οι δε ισχυρίζονταν ότι θυσίασαν περισσότερα για την ανεξαρτησία, μέσα στην αμοιβαία καχυποψία και στον φθόνο αδυνατούσαν να συναινέσουν. Ο διχασμός συνέχισε – μεταξύ Παλαιάς Ελλάδας και Νέας Ελλάδας, με τον Εθνικό Διχασμό, με τους «γηγενείς» εναντίον των «προσφύγων», με τον Εμφύλιο. Ο απόηχος καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το λεξιλόγιο της πολιτικής μας, το πώς βλέπουμε ο ένας τον άλλον στον μικρόκοσμό μας.
Πέρα από την πολιτική, όμως, πάντα υπήρχε και μια άλλη σημαντική διχόνοια μεταξύ των «εδώ» και των «απ’ εκεί». Στην επαρχία, αυτοί που παρέμειναν στον τόπο τους συχνά βλέπουν με καχυποψία αυτούς που επιστρέφουν είτε από την πόλη είτε από τα ξένα – φοβούμενοι ότι έρχονται να τους πάρουν αυτά που θεωρούν δικά τους (και ας ανήκουν στους ξενιτεμένους ή είναι κοινά). Στα κοινωνικά δίκτυα αυτή η αμφιθυμία εκδηλώνεται και όσον αφορά τους προσφάτως ξενιτεμένους: η θλίψη και ο θυμός αναμειγνύονται με καχυποψία γι’ αυτούς που ζητούν προκοπή αλλού. Είναι δύσκολο να προβλέψουμε πόσο η ψήφος των Ελλήνων εκτός Ελλάδας θα επηρεάσει την πολιτική, αλλά είναι ένα αναγκαίο βήμα για τον εκσυγχρονισμό και την ωρίμανση της κοινωνίας. Μόνο καλά μπορεί να προσφέρει η μεγαλύτερη συμμετοχή αυτών που άνοιξαν τα φτερά τους και είδαν την Ελλάδα με άλλη ματιά.