Είναι κατανοητό για ανθρωπιστικούς και πολιτικούς λόγους η κυβέρνηση να θέλει να βοηθήσει στο τέλος του χρόνου από το υπερπλεόνασμα των 400 εκατομμυρίων ευρώ τους οικονομικά ανίσχυρους και τα πολύ χαμηλά εισοδήματα. Ακόμη κι αν έλεγε –στο παρελθόν– ότι τέτοια υπερπλεονάσματα δεν θα έπρεπε να μοιράζονται σε βοηθήματα αλλά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε αναπτυξιακές πρωτοβουλίες που έχουν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα.
Το πιο παράξενο, όμως, είναι ότι το υπουργείο Οικονομικών επιχειρεί να «βαφτίσει» μεσαία τάξη τους οικονομικά ανίσχυρους – ίσως για να μπορεί να υποστηρίζει ότι δίνει κοινωνικό μέρισμα και σε αυτήν την τάξη.
Διότι όποιες έρευνες ή στατιστικά στοιχεία κι αν επικαλείται ο κ. Σταϊκούρας, ένα νοικοκυριό ενός ατόμου με εισόδημα 6.300 ευρώ τον χρόνο, δηλαδή 525 ευρώ τον μήνα, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται μεσαία τάξη. Ούτε, φυσικά, ένα νοικοκυριό δύο ατόμων με 8.950 ευρώ τον χρόνο (745 ευρώ τον μήνα) ή τριών ατόμων με 10.950 ευρώ τον χρόνο (912 ευρώ τον μήνα). Τα παραπάνω νοικοκυριά με τα εισοδήματα αυτά μόλις και μετά βίας τα βγάζουν πέρα – άρα σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν μεσαία τάξη.
Ούτε μπορεί να θεωρηθεί, όπως είπε ο κ. Σταϊκούρας, ότι το μέσο ατομικό ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα –όπως προκύπτει από την τελευταία έρευνα εισοδήματος της ΕΛΣΤΑΤ– είναι 7.863 ευρώ. Γιατί απλούστατα στη μέτρηση αυτή δεν προσμετρείται η τεράστια φοροδιαφυγή που αποτελεί εθνικό σπορ της Ελλάδας. Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, το 75% των ελεύθερων επαγγελματιών δηλώνει εισόδημα έως 10.000 ευρώ τον χρόνο – δηλαδή λιγότερα από 850 ευρώ τον μήνα, ενώ όλο κι όλο το 5% των φορολογουμένων πληρώνει το 95% των φόρων!
Είναι πλέον καιρός το υπουργείο Οικονομικών να λάβει ουσιαστικά μέτρα για την ενίσχυση της μεσαίας τάξης, η οποία, ως γνωστόν, τράβηξε μόνη της το κάρο της φορολογίας κατά τη διάρκεια των μνημονίων και περιμένει κάποιο αντίδωρο. Θα ήταν πολύ καλύτερο να προχωρήσει, εδώ και τώρα, σε τολμηρές –αλλά δυσάρεστες για τους φοροδιαφεύγοντες– μεταρρυθμιστικές κινήσεις. Και μάλιστα όσο είναι νωρίς και η κυβέρνηση απολαμβάνει τον «μήνα του μέλιτος».
Δεν λέω, πολύ καλό μέτρο είναι η αύξηση των προστίμων σε όσους νοικιάζουν σπίτια μέσω Airbnb και δεν δηλώνουν τα μισθώματα που εισπράττουν. Ή η υποχρεωτική δικαιολόγηση με ηλεκτρονικές συναλλαγές του 30% του εισοδήματος κάθε πολίτη. Υπάρχουν όμως άλλα, απλούστερα και δοκιμασμένα μέτρα που έχουν εφαρμοστεί με μεγάλη φοροδοτική επιτυχία σε χώρες της Ε.Ε. κι εμείς εξακολουθούμε να τα σνομπάρουμε.
Η Πορτογαλία π.χ. έχει θεσπίσει από το 2008 τη σύνδεση των ταμειακών μηχανών με το υπουργείο Οικονομικών με εντυπωσιακά αποτελέσματα στην πάταξη της φοροκλοπής του ΦΠΑ, όπως μας περιέγραφε υφυπουργός Οικονομικών της χώρας, ο οποίος είχε επισκεφθεί την Ελλάδα.
Ξέρετε πόσο υπολογίζεται ότι είναι η φοροκλοπή του ΦΠΑ στην Ελλάδα; Μεταξύ 7 και 8 δισεκατομμυρίων ευρώ! Δύο ετήσιοι φόροι ΕΝΦΙΑ και βάλε.
Γιατί καμία ελληνική κυβέρνηση έως τώρα –αλλά ούτε και η σημερινή απ’ ό,τι φαίνεται– δεν προχωράει σε αυτήν τη γενναία μεταρρύθμιση, που ξεχωρίζει σε κάθε συναλλαγή τον ΦΠΑ, τον μεταφέρει αυτόματα στα κρατικά ταμεία, ώστε να μην μπορεί να αποκρυβεί και να καταλήξει στην τσέπη του επιχειρηματία;
Επιπλέον. Η φοροδιαφυγή από το λαθρεμπόριο πετρελαίου φτάνει το ένα δισεκατομμύριο ευρώ τον χρόνο. Ως γνωστόν, η κυβέρνηση Τσίπρα επιχείρησε να διαλύσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και έκανε τα στραβά μάτια στη φοροδιαφυγή των καυσίμων, επιτρέποντας σε κάποιους πειρατές του εμπορίου πετρελαιοειδών να βγάζουν εκατομμύρια αφορολόγητα. Γιατί η σημερινή κυβέρνηση δεν ολοκληρώνει το σύστημα εισροών – εκροών που είχε αποφασιστεί από τον κ. Στουρνάρα και είχε αρχίσει να εφαρμόζεται επί της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου;
Ο μόνος τρόπος για να βοηθήσει μια κυβέρνηση τη μεσαία τάξη, που γονάτισε τα τελευταία χρόνια, είναι να υποχρεώσει αυτούς που κρύβουν τα εισοδήματά τους και φοροδιαφεύγουν να πληρώσουν επιτέλους το μερίδιό τους στα φορολογικά έσοδα.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.