Παρά τις φωνές του Κυριάκου Μητσοτάκη και τις επικλήσεις της αλληλεγγύης των Ευρωπαίων, το αυτί των εταίρων μας στο προσφυγικό/μεταναστευτικό δεν δείχνει να ιδρώνει, ούτε, πολύ περισσότερο, του Ερντογάν στην απέναντι πλευρά.
Δείχνει να παγιώνεται μια κατάσταση που θέλει την Ελλάδα σε ρόλο μόνιμου «ξενοδόχου» δεκάδων χιλιάδων μεταναστών που θα πληθαίνουν διαρκώς και ίσως οι αριθμοί γίνουν εξαψήφιοι, ανάλογα με τις επιδιώξεις της Τουρκίας.
Ποια προοπτική έχουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Οι ίδιοι θέλουν να φύγουν στην Ευρώπη, που όμως δεν τους δέχεται και πληρώνει εμάς τους Ελληνες για να τους «φιλοξενούμε», πίσω στην πατρίδα τους δεν γυρίζουν, η Τουρκία δεν δέχεται επαναπροωθήσεις ή παίρνει πίσω ελάχιστους, οι ροές συνεχίζουν αυξανόμενες προς τα νησιά του Αιγαίου και μέσω Εβρου και η κοινωνία αρχίζει να εξεγείρεται. Τι κάνουμε, λοιπόν; Το αυγό του Κολόμβου εδώ δεν υπάρχει.
Το να βάλουμε τις φρεγάτες μας να «παρεμποδίζουν» δυναμικά τις βάρκες που φτάνουν από τις τουρκικές ακτές, δεν συνάδει με την ανθρωπιά και τον πολιτισμό μας, δεν μπορεί καν να υπάρξει ως ενδεχόμενο ακόμα και στην πιο αρρωστημένη φαντασία. Ούτε όμως μπορούμε να επιβάλλουμε στους Τούρκους να αποτρέπουν τον απόπλου των φουσκωτών από τις ακτές τους, μολονότι η κινητικότητα απέναντι είναι ορατή από τη δική μας πλευρά. Αν, πάλι, ανοίξουμε τα σύνορά μας από Βορρά ώστε να εκτονωθεί η κατάσταση με τη φυγή χιλιάδων εγκλωβισμένων, μέσω του λεγόμενου «βαλκανικού διαδρόμου» προς την Κεντρική Ευρώπη, θα είναι για τον Ορμπαν, τον καγκελάριο Κουρτς, τους Τσέχους, Σλοβάκους, Πολωνούς κ.λπ. casus belli παρότι οι ίδιοι, όπως έχει αποφασιστεί στα ευρωπαϊκά όργανα, οφείλουν να δεχθούν έναν αριθμό στο πλαίσιο της αποσυμφόρησης της Ελλάδας και της Ιταλίας, αλλά αρνούνται – χωρίς συνέπειες μέχρι στιγμής.
Η κατανομή των 60.000 και πλέον μεταναστών (επισήμως) στην επικράτεια ανακουφίζει κάπως τα νησιά, αλλά το πρόβλημα στρατηγικά παραμένει και για την κυβέρνηση θα είναι η αχίλλειος πτέρνα της. Η συζήτηση για τη μόνιμη και νόμιμη παραμονή ενός σημαντικού αριθμού εξ αυτών ίσως πρέπει να ανοίξει. Η κοινωνία μας έχει τη δύναμη να ενσωματώσει στους κόλπους της πρόσφυγες/μετανάστες, υπό τον όρο, βεβαίως, του σεβασμού των συντεταγμένων κανόνων της. Το απέδειξε με τους 700.000 Αλβανούς μετανάστες που ζουν και εργάζονται δίπλα μας.