«Ανεξέλεγκτη διαρροή λυμάτων από σπασμένους σωλήνες αποχωρητηρίων. Υπαίθριος χώρος που παρουσιάζει ρυπαρότητα, συνοδευόμενη από πλήθος εντόμων υγειονομικής σημασίας λόγω των απορριμμάτων που υπάρχουν συσσωρευμένα στους κάδους και έξω από αυτούς (παρουσία σκουληκιών)». Αυτά έγραφαν, μεταξύ άλλων, σε δύο εκθέσεις αυτοψίας στη Μόρια τον Ιούλιο του 2018 οι υπάλληλοι της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας Λέσβου. Διαπιστώσεις τις οποίες μάλλον αγνοούσε ως αναπληρωτής υπουργός Υγείας εκείνη την περίοδο ο Παύλος Πολάκης. Δεν εξηγείται αλλιώς η πρόσφατη αντίδρασή του. Δήλωσε σοκαρισμένος από όσα αντίκρισε στο κέντρο υποδοχής και ταυτοποίησης της Λέσβου κατά την επίσκεψή του εκεί, ως βουλευτής της αντιπολίτευσης πλέον.
Και όμως, ο κ. Πολάκης δεν είναι δυστυχώς ο μόνος πολιτικός που προσεγγίζει ένα τόσο πολύπλοκο και σοβαρό θέμα χωρίς την αίσθηση ευθύνης που αρμόζει. Χρειάστηκε να συμπληρώσουν έξι μήνες στη διακυβέρνηση της χώρας για να συνειδητοποιήσουν στη Νέα Δημοκρατία ότι το προσφυγικό ζήτημα δεν έχει προκύψει λόγω ιδεοληψιών των προκατόχων τους. Πέρα από την επανίδρυση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, όμως, εξακολουθούν να προσεγγίζουν το ίδιο θέμα κυρίως με όρους επικοινωνίας. Δέχονται πρόθυμα τη δαπάνη 500.000 ευρώ για την περίφημη ιδέα της πιλοτικής δοκιμής πλωτού φράγματος στο Αιγαίο, ακόμη και αν στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων θεωρούν ότι το μέτρο θα ναυαγήσει. Παράλληλα, ο νέος υπουργός, Νότης Μηταράκης, σπεύδει να αποδώσει τα πρόσφατα επεισόδια στη Λέσβο στην πιθανότητα υποκίνησης των αιτούντων άσυλο, δημιουργώντας γόνιμο έδαφος για θεωρίες συνωμοσίας. Λες και οι συνθήκες διαβίωσης στη Μόρια, όπου βάσει της τελευταίας καταγραφής ζουν 19.411 άνθρωποι σε ένα χώρο για 2.840 άτομα, δεν είναι επαρκής λόγος διαμαρτυρίας.
Οι αιτούντες άσυλο δεν είναι άβουλα όντα που έχουν ανάγκη κάποιον υποβολέα, αδυνατώντας να λάβουν μόνοι τους τις σωστές ή τις λάθος αποφάσεις. Δεν χρειάζονται ούτε τον οίκτο της μιας πλευράς ούτε την καχυποψία της άλλης. Χρειάζονται ξεκάθαρες απαντήσεις για το εάν θα μείνουν στην Ελλάδα ή ποιοι θα επιστραφούν στις χώρες τους.
Το προσφυγικό ζήτημα δεν είναι θέμα μικροπολιτικής. Εάν βασικό μέλημα της εκάστοτε κυβέρνησης και αντιπολίτευσης είναι το πώς θα ικανοποιήσουν τις στρατιές των πιστών ακολούθων τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τότε το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι να εγκλωβιστούν στην ηχώ τους.