Η πανδημία περιπλέκει χρονίζοντα προβλήματα στα μέτωπα της μετανάστευσης και των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η διαχείριση της πανδημίας, όμως, ίσως δείξει και πώς να πράξουμε και στα άλλα ζητήματα. Οπως έχουν επισημάνει αρκετοί παρατηρητές, και απ’ αυτήν τη στήλη, η κατάσταση απαιτεί εθνική ομοψυχία και αυτοπειθαρχία. Αυτό δεν είναι εύκολο όταν η Τουρκία συμβάλλει στην εξάπλωση της ανησυχίας και της οργής με την αυθαίρετη συμφωνία Αγκυρας – Τριπόλεως, με την προώθηση μεταναστών και προσφύγων στον Εβρο και στο Αιγαίο, με τη συνεχή αμφισβήτηση ελληνικών και κυπριακών συνόρων και δικαιωμάτων. Πέρα από την ανάγκη συνεννόησης των κομμάτων και σοβαρής δημόσιας συζήτησης, χρειάζονται πολιτικές που θα αποτρέψουν την επιδείνωση της κατάστασης και θα συμβάλουν στη «θεραπεία» της. Δεν αρκεί να κάνουμε το σωστό – πρέπει να φαίνεται κιόλας.
Στο μεταναστευτικό, δεν είναι δυνατόν προβλήματα να παραμένουν άλυτα για χρόνια και ξαφνικά να εγείρεται ο κίνδυνος να βρεθούν στον δρόμο χιλιάδες πρόσφυγες όταν λήξουν προγράμματα φιλοξενίας που τους στεγάζουν σε διαμερίσματα. Οταν κερδίζουμε μάχες στη δημόσια υγεία και στα σύνορα, είναι τραγικό λάθος η εικόνα της χώρας να σπιλώνεται από την κακή διαχείριση ανθρώπων που μας ζητούν βοήθεια. Το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου οφείλει να λειτουργεί με απόλυτη διαφάνεια, να δείξει ότι η Ελλάδα κάνει ό,τι μπορεί, με υπευθυνότητα, ευαισθησία και σεβασμό προς τους συνανθρώπους μας και τις διεθνείς συνθήκες.
Εδώ και χρόνια, η Τουρκία αμφισβητεί τα δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου με όλα τα μέσα: πολιτικά, νομικά (μέσω της αμφισβήτησης του δικαίου και των συνθηκών) και στρατιωτικά. Τελευταίως, επενδύει πολλά στην προπαγάνδα, κατηγορώντας την Ελλάδα για βία εναντίον μεταναστών, ενώ η ίδια τους χρησιμοποιεί ως πιόνια· παριστάνει τον στυλοβάτη της «αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ» κυβερνήσεως της Τριπόλεως, την ώρα που η ίδια παραβιάζει το εμπάργκο του ΟΗΕ με όπλα και μισθοφόρους. Στον σημερινό κόσμο, όπου όλοι ασχολούνται με τα προβλήματα που προκαλεί η πανδημία, η υποκρισία της Τουρκίας όχι μόνο δεν τιμωρείται, βρίσκει ανταπόκριση και στον δυτικό Τύπο. Η Ελλάδα δεν στερεί δικαιώματα από τον λαό της, όπως πράττει η Τουρκία, δεν εξάγει βία, όπως πράττει η Τουρκία. Η Ελλάδα οφείλει να αναδείξει τις αδυναμίες της Τουρκίας. Οφείλει να δείξει, επίσης, ότι η ανθρώπινη διαχείριση των προβλημάτων δεν είναι βιτρίνα, θωρακίζει την κοινωνία και είναι όπλο ισχυρό.