Ενα από τα προτάγματα της σύγχρονης εποχής, από την εποχή του Διαφωτισμού και δώθε, ήταν ο διαχωρισμός επιστήμης και θρησκείας. Τα δόγματα είχαν τους ναούς τους και οι επιστήμες τα πανεπιστήμιά τους. Κι αυτό για πολύ πρακτικούς λόγους, πέραν της ελευθερίας στην έρευνα. Oταν το μεταφυσικό μπλέκει με το επιστημονικό γεννιούνται κάθε είδους παραλογισμοί. Μια μικρή γεύση αυτού παίρνουμε από δύο προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας, που ζητούν την κατάργηση της κατεύθυνσης μουσουλμανικών σπουδών στο τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, που ιδρύθηκε το 2014, με ομόφωνη σχεδόν απόφαση της Συγκλήτου.
Η πρώτη έγινε από μια ομάδα χριστιανών θεολόγων (στην πλειονότητά τους) καθηγητών, η οποία ζητεί κατάργηση της κατεύθυνσης διότι, μεταξύ άλλων: «Το Δικαστήριό Σας (σ.σ.: το ΣτΕ) ακύρωσε ως αντισυνταγματικά τα νέα προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών, επειδή αυτά είναι συγκρητιστικά και όχι ορθόδοξα, και οδηγούν στον προσηλυτισμό. Το ίδιο σκεπτικό του Δικαστηρίου Σας ισχύει και για το τετραετές πρόγραμμα μουσουλμανικών σπουδών του τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ. (…) Δεδομένου ότι οι Θεολογικές σχολές στην Ελλάδα είναι παραγωγικές σχολές που επιλέγουν θεολόγους για τη Μέση Εκπαίδευση πρέπει να υπάρχει πλήρης αντιστοίχιση των προγραμμάτων σπουδών τους που αφορούν το μάθημα των θρησκευτικών το οποίο πρέπει να είναι ομολογιακό Ορθόδοξο».
Τώρα, πώς οι συγκρίσεις μεταξύ δογμάτων οδηγούν στον προσηλυτισμό, ενώ ο ομολογιακός χαρακτήρας των Θρησκευτικών οδηγεί στην επιστημονική γνώση, είναι ένα ερώτημα που μόνο ο μεταφυσικός νους ανθρώπου μπορεί να κατανοήσει.
Η δεύτερη προσφυγή είναι ενός μουσουλμάνου θρησκευτικού λειτουργού «διπλωματούχου μουσουλμανικής θεολογίας της σχολής ισλαμικών σπουδών του Κατάρ». Στη 40σέλιδη αίτηση για κατάργηση του τμήματος αναφέρει ότι «μόνο ο μουσουλμάνος έχει ιδιαίτερη σχέση με το αντικείμενο του Ισλάμ, το ζει το Ισλάμ, το βιώνει για να μιλήσει για το Ισλάμ. Παίζει ρόλο και το κομμάτι των σπουδών, το οποίο δεν λέει απαραίτητα και κάτι, αν δεν το βιώνει και δεν το κάνεις πράξη…». Να θυμίσουμε ότι η αίτηση ακύρωσης αφορά πανεπιστημιακό τμήμα και ουχί μεντρεσέ του Πακιστάν.
Η μεταφυσική όμως έχει πολλά ποδάρια. Το εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι και οι δύο προσφυγές κόπτονται για τα δικαιώματα της μειονότητας στη Θράκη. Οι χριστιανοί θεολόγοι υποστηρίζουν ότι «η πλειοψηφία απεμπολεί τα δικαιώματα των ατόμων της μειονότητας να διδάσκουν και να διδάσκονται τη μουσουλμανική θεολογία κατά την εκδοχή της εν λόγω μειονότητας και όχι κατά την εκδοχή του χριστιανικού υπόβαθρου της πλειονότητας». Ο μουσουλμάνος θεολόγος αναφέρεται στην «υποχρέωση του κράτους, του οποίου η Παιδεία αποτελεί βασική αποστολή, να αναπτύσσει τη θρησκευτική συνείδηση ημών των μουσουλμάνων σύμφωνα με τις δικές μας ακριβείς και όχι παραποιημένες από το πανεπιστημιακό προσωπικό μουσουλμανικές θρησκευτικές πεποιθήσεις». Επαναλαμβάνουμε: η αίτηση ακύρωσης αφορά πανεπιστημιακό τμήμα και ουχί μεντρεσέ του Αφγανιστάν.
Στα μαθηματικά (τα δυτικά της πλειονότητας) υπάρχει η θεωρία των φανταστικών αριθμών. Αν σε ένα σύστημα εξισώσεων εμφιλοχωρήσει ένας φανταστικός αριθμός, τότε αυτός θα υπάρχει στο αποτέλεσμα, όσοι κι αν είναι οι πραγματικοί αριθμοί. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με τη μεταφυσική στο σύστημα Παιδείας.