Χθες, δεν συμπληρώθηκε μόνον ένας χρόνος διακυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, αλλά και ένας χρόνος ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση, που ως θεσμικός πυλώνας της Δημοκρατίας αξίζει να εξεταστούν και τα δικά του πεπραγμένα. Να γίνει, δηλαδή, ο απολογισμός του ενός έτους «ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση».
Πριν συνεχίσω, μια μικρή αναδρομή: Λίγο πριν από τις εθνικές εκλογές, καλύπτοντας το ρεπορτάζ της τότε κυβέρνησης, ένα πολύπειρο στέλεχος του κόμματος μού είχε μιλήσει για τον φόβο «ΑΚΕΛοποίησης» του κόμματος. Δηλαδή, μετά το 24% των ευρωεκλογών να έρθει στις εθνικές εκλογές ένα παρόμοιο ποσοστό, που θα κατέτασσε οριστικά το κόμμα στα «μικρομέγαλα», σε μία κατηγορία που ούτε μικρό θα ήταν ούτε κόμμα εξουσίας.
Το ανέλπιστο 31,6% –που προέκυψε μάλλον από τη συσπείρωση πολιτών υπό τον φόβο μιας μονοκρατορίας της Ν.Δ.– άλλαξε το κλίμα. Αλλά για πολύ λίγο. Ο ΣΥΡΙΖΑ από πέρυσι διολισθαίνει διαρκώς προς την ΑΚΕΛοποίηση. Σε ένα κόμμα δηλαδή που αυτή τη στιγμή δεν δείχνει ικανό να βρεθεί σε τροχιά εξουσίας και παγιώνεται ως «μικρομέγαλο». Ο πρόεδρος Τσίπρας τον ένα αυτόν χρόνο δεν έχει πάρει –πράγμα πρωτοφανές για ηττημένο κόμμα– καμία πρωτοβουλία, δεν προχώρησε σε κάποια τομή, που θα έστελνε μήνυμα πως θέλει να γυρίσει σελίδα.
Στελέχη που απέτυχαν εκ του αποτελέσματος, όπως ο γραμματέας Πάνος Σκουρλέτης, παραμένουν ένα χρόνο μετά στις θέσεις τους και θεωρούνται πρωτοκλασάτα, ενώ θα έπρεπε να περάσουν στα πιο πίσω καθίσματα. Ενδεικτικό της νοσηρής κατάστασης που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πως οι μεταγραφές από το ΠΑΣΟΚ αντί να μεταγγίσουν «κεντρώο και κυβερνητικό αέρα» στο μικρό κόμμα, σταδιακά εντάχθηκαν οι ίδιοι σε κομματικές φράξιες και σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν ως βασιλικότεροι του βασιλέως.
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, αυτόν τον ένα χρόνο στην αντιπολίτευση, έχει χάσει τον «μύθο» που τον ακολουθούσε, ως πολιτικός που ξέρει να ανακατεύει την τράπουλα στον σωστό χρόνο. Ο Τσίπρας ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι χειρότερος από τον πρωθυπουργό Τσίπρα και το αποτέλεσμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2020 να είναι πολύ χειρότερος από τον ΣΥΡΙΖΑ του 2019. Ο τέως πρωθυπουργός οφείλει εκ της θέσεώς του να λάβει πρωτοβουλίες για να μην αναγκαστεί να βιώσει αυτό που έλεγε ο Μανώλης Δουκίδης: «Αν χρειάζεται να θυμίσεις ότι εσύ κάνεις κουμάντο, τότε, πιθανότατα, δεν είσαι εσύ αυτός που κάνει κουμάντο».