Η αλησμόνητη επίσκεψη παιδιών στην Αγία Σοφία
Κύριε διευθυντά
Το θέαμα που αντικρίσαμε στην Αγία Σοφία την Παρασκευή 24 Ιουλίου 2020 με ωθεί να μοιραστώ με τους αναγνώστες σας μια μικρή ιστορία. Το 2010 βρεθήκαμε τη Μεγάλη Εβδομάδα στην Πόλη με μια ομάδα παιδιών, με και χωρίς αναπηρίες, προσκεκλημένοι να δώσουμε μια παράσταση βασισμένη στην «Ιθάκη» του Καβάφη, στο Ζωγράφειο Λύκειο.
Κατά τη διαμονή μας εκεί μας δέχτηκε με μεγάλη τρυφερότητα και καλοσύνη ο Πατριάρχης. Ανάμεσα στα τόσο όμορφα και βαθύτατα ανθρώπινα λόγια που μας είπε, εξέφρασε τη δική του παντοτινή επιθυμία, να λειτουργήσει έστω μία φορά πριν πεθάνει στην Αγία Σοφία.
Την επομένη πήγαμε όλοι με τα παιδιά μας στην Αγία Σοφία.
Εκεί που στεκόμαστε, μας πλησιάζει ένας πολύ ευγενικός κύριος και μας λέει: «Σας ακούσαμε που μιλάτε ελληνικά. Και εμείς είμαστε Ελληνες από την Αμερική, από το Κολοράντο, και η μητέρα μου, που έφυγε από την Ελλάδα μικρό παιδί, μου ζήτησε μια χάρη: να ψάλουμε όλοι μαζί το “Χριστός Ανέστη” στην Αγιά Σοφιά!»
Χωρίς κανένα δισταγμό μαζευτήκαμε όλοι μαζί (αμέσως βρέθηκαν και άλλοι Ελληνες επισκέπτες) και ψάλαμε, όχι μία φορά, αλλά τρεις φορές, πολύ ζωηρά, το «Χριστός Ανέστη».
Μας κοιτούσαν διάφοροι με έκπληξη, αλλά δεν τόλμησε κανείς ούτε να μας σταματήσει ούτε να μας συλλάβει. Την επομένη γράψαμε στον Πατριάρχη ότι «Εμείς ψάλαμε, για εσάς, το “Χριστός Ανέστη” στην Αγία Σοφία». Ελπίζουμε να έδωσε κάποια χαρά στον Πατριάρχη, τα παιδιά μας πάντως πιστεύουν πως χάρηκε ο ναός.
Δαφνη Οικονομου
Πρόεδρος της Εταιρείας
Προστασίας Σπαστικών / Πόρτα Ανοιχτή
Για πάντα παγκόσμιος μουσειακός φάρος
Κύριε διευθυντά
Αλλη μια φορά απολίτιστοι διαχειριστές βεβηλώνουν το αιώνιο επιβλητικό μνημείο που ανέδειξε ανά τους αιώνες την πίστη στον Θεό και την ανωτερότητα της ανθρώπινης σκέψης σε καλλιτεχνική και αρχιτεκτονική δημιουργία. Υπάρχει ως παγκόσμιο διαχρονικό εμβληματικό μνημείο που αναδεικνύει ανθρώπινη αποδοχή και από ετερόδοξους λαούς στη χριστιανική πίστη. Στέγασε Ρωμαίους, Ελληνες, Βυζαντινούς και βάρβαρους Οθωμανούς. Οι τελευταίοι προ μερικών δεκαετιών αναλογισθέντες το αιώνιο λάθος, αντικατέστησαν το ισλαμικό τέμενος σε παγκόσμιο εμβληματικό μουσείο.
Σήμερα οι ίδιοι Οθωμανοί μετέτρεψαν το έμβλημα της του Θεού Σοφίας, τον φάρο ειρήνης και συμφιλίωσης των λαών, εκ νέου σε ισλαμικό τέμενος. Προκειμένου δε να μην αντικρίζουν φοβούμενοι τις σεπτές μορφές των αγίων, τις επικαλύπτουν με σύγχρονα οπτικά εφέ αντί με αμμοκονιάματα όπως είχαν παλαιότερα επικαλύψει.
Από την ελληνική φιλοσοφία, από τότε ακόμη, εθεωρείτο ότι… «η Δημοκρατία ως δημιούργημα αποτελεί το τελικό αποτέλεσμα του πολιτισμού».
Αλλά ιστορικά είναι γνωστό πως η Τουρκία ήταν και είναι μακράν πολιτισμού. Σήμερα δε, η Τουρκία του Ερντογάν, ασφαλώς είναι μακράν και της Δημοκρατίας. Αυτές οι δύο παράμετροι με τις οποίες διακρίνεται ο τουρκικός λαός συνέβαλαν ώστε ο σημερινός ηγέτης τους να καταστρατηγήσει και να διαγράψει τις υπογραφές του Κεμάλ Ατατούρκ, καθώς και τις διεθνείς δεσμεύσεις της σύγχρονης Τουρκίας με την UNESCO και παύει να σέβεται το μνημείο της συμφιλίωσης και ειρήνης των λαών. Ανεξάρτητα από πολιτιστικές δραστηριότητές τους, το δημιούργημα της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής τεχνικής θα συνεχίσει να φέγγει ως παγκόσμιος μουσειακός φάρος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΡΟΝΤΗΣ
Πρόεδρος «Παρέμβασης»
Θεσσαλονίκη
Ωρα αφύπνισης για τη χριστιανοσύνη
Κύριε διευθυντά
Η γονυπετής στάση και οι λαρυγγισμοί του χαλίφη, αυτή τη φορά, Ερντογάν, κάτω από τον τρούλο της Αγίας Σοφίας, ελπίζω να δράσουν σαν ηχηρό εγερτήριο προς τη μακαρίως κοιμωμένη χριστιανοσύνη. Εάν, μάλιστα, η εικόνα αυτής της αθλιότητας φτάσει και στα βάθη των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου και η βασική εκλογική πελατεία του Ντόναλντ Τραμπ, τόσο το καλύτερο. Δεδομένου του χαρακτήρα του Αμερικανού προέδρου, μια ισχυρή αμερικανική κοινή γνώμη αξίζει όσο πολλά και δαπανηρά εξοπλιστικά προγράμματα της πατρίδας μας.
Εδώ όμως οφείλει, νομίζω, να δράσει η Ελλάδα άμεσα. Είναι γνωστό πως ακούγονται και γράφονται πλέον διάσπαρτα σχόλια περί μαξιμαλιστικών επιδιώξεών μας και μάλιστα και από ελληνικές πένες και στόματα.
Για τα εξ ιδίων βέλη προτιμώ να σιωπήσω, τέτοιες ώρες… Ομως, δεν μπορεί κάποιος να προσάψει μεροληψία στους μέσους π.χ. Ευρωπαίους πολίτες εάν μας κατηγορήσουν πως «το παρακάνουμε», ειδικότερα όταν αντικρίζουν τον χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου, όπου το διεθνές δίκαιο μας δίνει το δικαίωμα εκτεταμένων ερευνών και εκμεταλλεύσεων, κάτι το οποίο περιορίζει τα αντίστοιχα δικαιώματα της Τουρκίας.
Δεν έχει κανείς την απαίτηση να γνωρίζουν την ιστορία της περιοχής μας. Θα τους πρότεινα λοιπόν να τη διαβάσουν για να μάθουν μέχρι πού ήταν απλωμένος ο Ελληνισμός και από πού ήρθε σαν βάρβαρο στίφος ο σημερινός καταπατητής της Μικράς Ασίας.
Ο εισβολέας αυτός κατάφερε εκμεταλλευόμενος τις ιστορικές συγκυρίες να χτίσει μια αυτοκρατορία, χρησιμοποιώντας σαν υλικά τα ερείπια που άφηνε πίσω του και αίμα αντί νερού στη λάσπη.
Βρήκαν έτοιμο τον ναό σύμβολο και φάρο της Ορθοδοξίας και τον βεβήλωσαν. Εξακολουθούν να τον αντιγράφουν για να στεγάσουν τη θρησκεία τους. Ο τρούλος της Αγιά Σοφιάς πέφτει τόσο βαρύς στους ώμους τους που δεν τόλμησαν να της αλλάξουν το όνομα.
Παρ’ όλες τις κατά καιρούς απόπειρες περί του αντιθέτου, έρχεται πάντοτε ένας Ερντογάν και οι περί αυτόν για να μας θυμίσουν αυτό που δυστυχώς είναι: Πολύ «μικροί» για τον τόπο που εποίκησαν αλλά και πολύ θρασείς.
Εδώ και τώρα λοιπόν εκστρατεία για ενημέρωση και επιτέλους αφύπνιση του καλοζωισμένου και αδιάφορου, αλλά πάντοτε πανίσχυρου, ελευθέρου κόσμου. Η βαρβαρότητα ξαναχτυπά την πόρτα μας.
Πανος Δοβας
Αθήνα
Γιατί όχι επιχείρηση Cine Hellas;
Την Τουρκία η γενιά του γράφοντος τη θεωρούσε απολίτιστη και βάρβαρη. Στρατιωτικά την εποχή εκείνη ήμασταν ισοδύναμοι και ίσως ανώτεροι. Σήμερα η Τουρκία είναι ισχυρότατη και διεκδικεί ηγεμονικό ρόλο στην Aνατολική Μεσόγειο. Επιπλέον δρα έξυπνα, δείγμα είναι η παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών τις οποίες πουλάει σε όλο τον κόσμο, μέχρι τα πέρατα της γης, παρουσιάζοντας τη σύγχρονη Τουρκία και την ανθρωπολογία της με τα σύγχρονα νοσοκομεία και τους ωραίους ηθοποιούς, ιδίως τις κοπέλες. Εμείς τι κάνουμε;
Μια ιδέα είναι να γίνουν ταινίες με θέματα τις αρχαίες τραγωδίες. Τα κείμενα είναι έτοιμα, η πλοκή τους λίαν ενδιαφέρουσα και επιπλέον η διαφήμισή τους είναι όχι μόνο έτοιμη αλλά και λίαν διαδεδομένη με την έννοια ότι είναι γνωστά στα μορφωμένα άτομα της υφηλίου.
Οπως η περίπτωση του Οιδίποδα, της Αντιγόνης κ.ά. Η τραγωδία «Πέρσες» του Αισχύλου, που παίχτηκε στην Επίδαυρο, είναι λιγότερο γνωστή. Εχει ως θέμα την οδύνη που ένιωσαν οι Πέρσες όταν έμαθαν την ήττα τους στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ.
Η διάδοση αυτών των ταινιών είναι εξασφαλισμένη. Στα σχολεία και σε πόλεις και χωριά. Τα θέματά τους δρουν επιμορφωτικά, αυξάνουν τις εγκυκλοπαιδικές και πολιτισμικές γνώσεις των θεατών τους και συνεπώς την καλλιέργειά τους.
Μενελαος Μπατρινος
Ομ. καθηγητής
Ενδοκρινολογίας
Ιατρικής Σχολής Αθηνών