Παλιώνουν γρήγορα και τα λεξικά. Σαν να μην προλαβαίνουν την
ταχύτητα της γλωσσικής παραγωγής, είτε προφορικά συντελείται είτε
γραπτά είτε με τη νέα υβριδική διαδικτυακή μορφή, που, λόγω και της
συνήθως αχτένιστης αμεσότητάς της, θα τη λέγαμε προφορικά γραπτή ή
γραπτά προφορική. Στο λήμμα «σαρανταπεντάρι», λ.χ., ένα λένε και
δύο παραλείπουν. Επεξηγούν δηλαδή ότι το σαρανταπεντάρι είναι το
διάσημο πιστόλι με διαμέτρημα 45 χιλιοστών, αφήνουν όμως
αμνημόνευτες δύο άλλες ερμηνείες, παρότι οικείες χάρη στην ευρεία
χρήση. Η μία, με δεκαετίες βίου μάλιστα, αφορά τους δίσκους των 45
στροφών, το όνομα των οποίων έχει ταυτιστεί με τις μεγάλες
επιτυχίες του λαϊκού τραγουδιού άλλων εποχών, όταν δεν χρειαζόταν
να είσαι ζογκλέρ για να γίνεις τραγουδιστής ή χυμωδώς αποκαλυπτική
χορεύτρια για να γίνεις τραγουδίστρια· αρκούσε η καλή φωνή.
Καλή φωνή, και μάλιστα καζαντζιδική, πίστευε ότι διαθέτει και ο κ.
Παναγιώτης Ψωμιάδης, ο έκπτωτος περιφερειάρχης Κεντρικής
Μακεδονίας. Μαζί του το πίστευαν οι συγγενείς του, οι οπαδοί και οι
κορυφαίοι της Ν.Δ., που συνέχισαν να τον αγκαλιάζουν ακόμη κι όταν
η Δικαιοσύνη άρχισε να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την
αυθεντία του και να συλλέγει στοιχεία. Το πίστευαν επίσης πολλοί
οικοδεσπότες τηλεεκπομπών, που για να τσιμπήσει κάπως η
θεαματικότητά τους τον καλούσαν κάθε τρεις και λίγο για να
φιλοσοφήσει τραγουδώντας. Τώρα πια, λόγω εμπλοκών, δεν τον έχουν
κάθε τόσο πρώτο τραπέζι πίστα και ανέθεσαν στον κ. Γεωργιάδη να
καλύψει το μελωδικοφιλοσοφικό κενό· ουρλιάζοντας.
Με την αγάπη του λοιπόν για το παλιό λαϊκό τραγούδι, ο κ. Ψωμιάδης
καλύπτει τη μία από τις δύο μη λεξικογραφημένες έννοιες του
σαρανταπενταριού. Καλύπτει όμως και την τρίτη και πιο πρόσφατη
σημασία του. Μάρτυς η εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, που
άσκησε συμπληρωματική δίωξη εις βάρος του πρώην και του αδελφού του
Διονύση (αντινομάρχη δημοσίων έργων), με την κατηγορία της ηθικής
αυτουργίας σε απιστία και ψευδή βεβαίωση, από κοινού και κατ’
εξακολούθησιν, εις βάρος του Δημοσίου. Οπως αρκετοί ψηφοθήρες
τοπικοί άρχοντες, που έχουν ρουσφέτια να ικανοποιήσουν και
«συναγωνιστές» να εξυπηρετήσουν, οι αδελφοί Ψωμιάδη κατηγορούνται
ότι έκοβαν τα δημόσια έργα σε σαρανταπεντάρια (αξίας 45.000 ευρώ),
για τα οποία δεν προβλεπόταν κανονικός διαγωνισμός αλλά
«πρόχειρος»· αυτό στα νέα ελληνικά έχει την επίσης αλεξικογράφητη
σημασία της απευθείας αδιαφανούς ανάθεσης.
Δεν ζημιώθηκε πολύ το Δημόσιο από την κατατμητική επιχείρηση.
Τέσσερα εκατομμύρια. Αστείο ποσόν. Αλλωστε, ο πρώην νομάρχης είχε
εξηγήσει ωραιότατα πρόπερσι ότι αυτό γινόταν «για λόγους ταχύτητας,
για να προλαβαίνει η νομαρχία τις κοινωνικές ανάγκες». Περίπου
δηλαδή έλεγε ότι ο άρχων πρέπει να είναι «γρήγορο πιστόλι». Ωστε
λοιπόν ο κ. Ψωμιάδης, σαν παράδοξο νόμισμα, καλύπτει και τις τρεις
σημασίες του σαρανταπενταριού.