Τη μία μέρα η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ δηλώνει ότι το χρέος της
Ελλάδας θα παραμείνει βιώσιμο, την επομένη φτάνει στην Αθήνα ο
υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε και τονίζει, μεταξύ άλλων,
ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει, εφόσον προχωρήσουν οι
μεταρρυθμίσεις, ενώ ταυτόχρονα ο συνάδελφός του επί των
Οικονομικών, ο Βόφγκανγκ Σόιμπλε, εκφράζει από το Βερολίνο την
πεποίθησή του ότι η χώρα μας θα πάρει την επόμενη δόση του δανείου.
Αν προσθέσουμε ανάλογες θετικές δηλώσεις που έχει κάνει πρόσφατα ο
τελευταίος, μαζί με την αναμενόμενη επίσκεψή του στην Αθήνα στις 18
του μήνα για να αναγγείλει προφανώς επίσημα την ίδρυση του ταμείου
για τη δανειοδότηση με φτηνά δάνεια ελληνικών μικρομεσαίων
επιχειρήσεων, καθώς και την απόφαση για τον αγωγό TAP, που ήταν
μάλλον πολιτική, τα συμπεράσματα είναι εύλογα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλο αυτό το πλήθος δηλώσεων, επισκέψεων
και ενεργειών από την πλευρά ανώτατων Γερμανών αξιωματούχων έχουν
στόχο τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης και της χώρας, αλλά και
τη δημιουργία ενός θετικού κλίματος. Οι ίδιοι αξιωματούχοι όμως
έχουν κάνει αντίστοιχες δηλώσεις για το σύνολο της Ευρωζώνης, όπως
η προχθεσινή της κ. Μέρκελ ότι καμία χώρα δεν θα υποχρεωθεί να
φύγει και δεν θα φύγει από αυτήν. Οπότε η πρώτη ερμηνεία είναι ότι
συνδέονται με τις επερχόμενες εκλογές στη Γερμανία, σε συνδυασμό με
μία ανησυχία, μήπως πριν από τη διεξαγωγή τους δημιουργηθεί κάποιο
μεγάλο πρόβλημα που θα προσφέρει επιχειρήματα στη γερμανική
αντιπολίτευση να υποστηρίξει ότι η αντιμετώπιση της ευρωκρίσης από
την καγκελάριο ήταν ανεπιτυχής. Επισημαίνεται ότι εκτός από την
Ελλάδα όπου τα προβλήματα της οικονομίας παραμένουν και είναι
εμφανή, το πρόγραμμα στήριξης δεν πηγαίνει καλά στην Πορτογαλία και
υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να «σκάσει» η Ιταλία και, ακόμη χειρότερα,
η Γαλλία.
Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες ερμηνείες. Η Γερμανία δεν έχει Plan B
για την Ευρώπη, ή για την Ελλάδα, όπως διαβεβαιώνει σε συνομιλητές
του ο υπουργός Εξωτερικών, Γκ. Βεστερβέλε. Γνωρίζει ότι ούτε η ίδια
θα μπορεί να σταθεί οικονομικά (και πολιτικά) μόνη της στον
σημερινό κόσμο της παγκοσμιοποίησης και των τεράστιων αναδυόμενων
οικονομιών. Γι’ αυτό θέλει και προσπαθεί να προωθήσει πολιτικές
ενοποίησης και για τον ίδιο λόγο προσφέρει εγγυήσεις που
ισοδυναμούν με έναν προϋπολογισμό της για να χρηματοδοτηθεί η
στήριξη των αδύναμων χωρών της Ευρωζώνης. Προσθέτοντας παράλληλα
ότι όταν ξέσπασε η κρίση, πρώτα στην Ελλάδα και στη συνέχεια και σε
άλλες χώρες, ήταν κάτι πρωτόγνωρο και για το Βερολίνο, το οποίο
ίσως να έκανε και λάθη στην αντιμετώπισή του. Λάθη, τα οποία
επιχειρεί να διορθώσει στην πορεία, επιμένοντας ωστόσο ότι η βασική
συνταγή, του περιορισμού των ελλειμμάτων και των χρεών, σε
συνδυασμό με την τόνωση της ανταγωνιστικότητας μέσω μεταρρυθμίσεων,
είναι σωστή.
Δεν αποκλείεται όλα αυτά να οδηγούν σε μία ακόμη ερμηνεία. Οτι μετά
τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και εφόσον η κ. Μέρκελ εξασφαλίσει μία
άνετη νίκη, όπως σήμερα προβλέπεται, να δούμε σημαντική αλλαγή
πολιτικής από τη Γερμανία, προκειμένου να μείνει όρθια η
Ευρωζώνη.