Οδηγούμαστε, σε μια σοβαρή δημοσιονομική, συνακολούθως και
πολιτική, «φάκα». Είναι προφανές ότι ο προϋπολογισμός και, κατ’
ακολουθίαν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δεν θα εκτελεστούν με την
ακρίβεια που απαιτεί το χειρουργικό τρίο της τρόικας. Παρόμοιες
εξελίξεις δεν διαφεύγουν πλέον (και ευτυχώς) από την προσοχή
κανενός.
Πρέπει να είμαστε ευτυχείς γι’ αυτό. Η αυστηρή δημοσίευση όλων των
στοιχείων, που εκθέτουν τη δημοσιονομική διαχείριση, αποτέλεσμα
μνημονιακής υποχρέωσης, σε συνδυασμό με την κατοχύρωση της
ανεξαρτησίας της Στατιστικής Αρχής και την πολύ καλή δουλειά των
αρμόδιων στελεχών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, προσδίδουν
εμπιστοσύνη. Κάποτε είχαμε μόνον τα στοιχεία του λογαριασμού του
κράτους στην Τράπεζα της Ελλάδος για να καταλαβαίνουμε ότι ο
εκάστοτε θησαυροφύλαξ υπουργός Οικονομικών είχε αδειάσει το ταμείο
και, προφανώς, κάλυπτε με δανεικά τις ανικανότητες της
κυβέρνησης.
Η δημοσιότητα και διαφάνεια επιτρέπουν και στην αντιπολίτευση να
σχολιάζει με βαρύγδουπο τρόπο πως «το πρόγραμμα θα πέσει έξω, άρα η
αντιλαϊκή κυβέρνηση θα υποχρεωθεί, από τους τοκογλύφους ξένους, να
πάρει κι άλλα μέτρα». Ακόμη και με αυτόν τον τρόπο, η αντιπολίτευση
«δεσμεύεται» και αναγνωρίζει πόσο σημαντικός είναι ο σεβασμός της
δημοσιονομικής λιτότητας και η αποτροπή δημιουργίας νέων
υποχρεώσεων σε βάρος του φορολογούμενου πολίτη. Ωστόσο, από ανόητο
μιμητισμό προς παλαιούς λαϊκισμούς «του Αντρέα», οι οποίοι φαίνεται
πως αποτελούν εγκόλπιο διδαχή σε νεότερους πολιτικούς της πολύ
αριστεράς και της άκρας δεξιάς, ζητείται συχνά και η τήρηση του
προϋπολογισμού και η κατάργησή του. Είμαι σίγουρος πως χωρίς την ως
άνω περιγραφείσα δημοσιότητα και, κυρίως, την αυστηρή επιτήρηση της
τρόικας, οι πολιτικοί μας θα έσπευδαν να φαλκιδεύσουν τους
λογαριασμούς και να μας γεμίσουν ψεύτικες εντυπώσεις, αντί να
λάβουν τα προσήκοντα μέτρα τήρησης του κύριου νόμου κάθε κράτους,
του κρατικού προϋπολογισμού.
Είναι χαρακτηριστικό πόσο εύκολα λησμονούν την απλή πραγματικότητα
που συνδέει το δημόσιο χρέος με τα κρατικά ελλείμματα. Λένε,
στελέχη της αντιπολίτευσης: «Απέτυχε το πρόγραμμα αφού το χρέος από
120% του ΑΕΠ πήγε στο 170%». Ξεχνούν ότι στην τετραετία 2009-2012
οι χωρίς τόκους δαπάνες ξεπέρασαν κατά 50 δισ. ευρώ τα έσοδα. Μαζί
με τους τόκους, το ποσό έφτασε τα 100 δισ. Ακόμη κι αν είχαμε
κρατήσει το ΑΕΠ του 2008, η αναλογία θα είχε πάει στο 156%. Κατά
σύμπτωση, το 2012 το χρέος «έμεινε», λόγω «κουρέματος» στο 156,9%
του ΑΕΠ! Στο μεταξύ, οι «τοκογλύφοι» μας δάνεισαν κάτι
περισσότερο από 200 δισ. με πολύ χαμηλό επιτόκιο, ώστε να μείνουμε
στην επιφάνεια. Στην αντιπολίτευση πρέπει να ξανακάνουν τους
υπολογισμούς τους.