Την ευκαιρία να προετοιμασθεί καταλλήλως πριν παραλάβει (με τη
σειρά της) φάκελο από την τρόικα έχασε η ηγεσία του υπουργείου
Παιδείας. Τώρα ο υπουργός Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος και οι
συνεργάτες του σπεύδουν να αποδείξουν ότι αποφασίζουν αλλαγές βάσει
προγράμματος, αλλά δυστυχώς στη σπουδή τους κάνουν λάθη που τους
εκθέτουν.
Για παράδειγμα, προχειρότητα μάλλον καταδεικνύει η επιλογή της
κατάργησης 46 ειδικοτήτων από τις συνολικά 110 που υπήρχαν στα
Επαγγελματικά Λύκεια και Σχολές. Λόγω της κατάργησης ειδικοτήτων θα
τεθούν σε διαθεσιμότητα περίπου 2.000 καθηγητές τεχνικών
ειδικοτήτων, «προσφορά» του υπουργείου Παιδείας στο σχετικό
κυβερνητικό πρόγραμμα. Θα μπορούσε να αποφευχθεί η «θυσία» των
καθηγητών; Δυστυχώς, δεν μου είναι εύκολο να το πιστέψω. Θα
μπορούσε να προβλεφθεί ώστε να γίνει οργανωμένα και με τις
λιγότερες δυνατόν αδικίες; Σίγουρα ναι.
Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας για να δικαιολογήσει τη
διαθεσιμότητα των 2.000 καθηγητών ανέφερε ότι υπάρχουν πλεονάζοντες
καθηγητές ειδικοτήτων και «υπερβολικά» πολλές ειδικότητες. Και
υποστήριξε προς τους ενδιαφερόμενους 16χρονους ότι οι ειδικότητες
αυτές θα προσφέρονται στο εξής σε επίπεδο μεταλυκειακής κατάρτισης
από ΙΕΚ. Μάλιστα, για να ενισχύσει την επιχειρηματολογία της η
ηγεσία του υπουργείου Παιδείας λέει ότι αυτές τις ημέρες θα
παρουσιάσει το νομοσχέδιο για την τεχνολογική εκπαίδευση, το οποίο
βασίζεται σε διάλογο διετίας. Αλήθεια είναι. Η Αννα Διαμαντοπούλου
είχε ξεκινήσει τον διάλογο, που κατέληξε στο μοντέλο Τεχνικού
Λυκείου στις αρχές του 2012. Γιατί ο σχεδιασμός και οι αλλαγές δεν
προωθήθηκαν νωρίτερα, συντεταγμένα και σε εποχή που η τρόικα δεν
είχε χτυπήσει την πόρτα του υπουργείου Παιδείας; Πληροφορίες
αναφέρουν ότι το σημείο για το οποίο υπήρξε ουσιαστική αντιγνωμία
είναι εάν η φοίτηση στο νέο Τεχνικό Λύκειο θα είναι τριετής ή
τετραετής (το επιπλέον έτος ειδίκευσης θα κόψει πελατεία από τα
ΙΕΚ!).
Η ίδια προχειρότητα καταδεικνύεται από τους χειρισμούς στο θέμα των
πλεοναζόντων διοικητικών υπαλλήλων σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, οι
οποίοι θα αξιοποιηθούν (μέσω διαθεσιμότητας) σε άλλες υπηρεσίες.
Ιδού ένα στοιχείο που ενισχύει τα περί πλεοναζόντων: Το υπουργείο
Παιδείας έχει περίπου 4.000 διοικητικούς υπαλλήλους για 165.000
εκπαιδευτικούς και 1,5 εκατ. μαθητές, ενώ στα ΑΕΙ/ ΤΕΙ υπάρχουν
10.200 διοικητικοί υπάλληλοι για 15.000 διδάσκοντες και 350.000
φοιτητές. Ομως, ήδη με βάση το νόμο 4093/2012 (επί υπουργίας Αντώνη
Μανιτάκη) στο πλαίσιο της πρώτης φάσης του μέτρου της
διαθεσιμότητας, περίπου 350 διοικητικοί υπάλληλοι ΑΕΙ/ΤΕΙ ετέθησαν
σε καθεστώς διαθεσιμότητας. Εάν υπάρχουν σήμερα πλεονάζοντες, γιατί
δεν «ανακαλύφθηκαν» στην πρώτη φάση; Για να γίνει πιστευτό το
επιχείρημα ότι η αναζήτηση των πλεοναζόντων είναι απαραίτητη ώστε
να αξιοποιηθούν σε άλλες θέσεις, πρέπει να υπάρχει σχεδιασμός. Δεν
είναι δυνατόν η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να βρίσκει
πλεονάζοντες όποτε την εξυπηρετεί και να θέλει να γίνει πιστευτή
για τις εξορθολογιστικές προθέσεις της.