Οι ευρωεκλογές στο παρελθόν παρουσίαζαν μειωμένο πολιτικό ενδιαφέρον. Σήμερα, όμως, εμφανίζουν ενδιαφέρον εξαιρετικά μεγάλο για τα συμφέροντα των λαών και την προοπτική της Ευρώπης. Αλλοτε οι ψηφοφόροι έλεγαν: Γιατί να ψηφίσω; Πόσο θα επηρεάσει τη ζωή μου το Ευρωκοινοβούλιο, οι αποφάσεις των Βρυξελλών κ.ο.κ.; Αντιθέτως, τώρα, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί κάτι αντίστοιχο. Θα είναι τουλάχιστον αναλφάβητος και πολιτικά ανόητος, εάν δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμη (ειδικότερα μάλιστα στην Ελλάδα) πόσο καθοριστικά οι αποφάσεις του κεντρικού πυρήνα της Ευρώπης επηρεάζουν τη ζωή του, τη δουλειά του, την ασφάλειά του και το εισόδημά του!
Οι επικείμενες εκλογές του Μαΐου είναι αναμφίβολα οι πιο πολιτικές εκλογές που έγιναν ποτέ για την ανάδειξη του Ευρωκοινοβουλίου και θα διεξαχθούν στο πιο κρίσιμο ίσως σταυροδρόμι της μεταπολεμικής ιστορίας της Γηραιάς Ηπείρου. Διότι η Ευρώπη ως ενιαία οντότητα αναπτύχθηκε μέχρι τώρα πάνω στον άξονα μιας τεχνοκρατικής προσέγγισης: την ενιαία αγορά, το ενιαίο νόμισμα κ.λπ. Σήμερα, υπό το βάρος της μεγάλης οικονομικής κρίσης και όλων των προβλημάτων που ανέδειξε το ημιτελές εγχείρημα της ΟΝΕ, η προσέγγιση –εκ των πραγμάτων– μετατρέπεται σε πολιτική. Σε κατεξοχήν πολιτική, μάλιστα, καθώς αφορά πλέον σε κολοσσιαίες μεταβολές (όπως η τραπεζική ένωση, η δημοσιονομική ένωση και, εν τέλει, η οικονομική ενοποίηση) οι οποίες οδηγούν στην πολυσυζητημένη πολιτική ένωση της Ευρώπης, το γνωστό και ως «ευρωπαϊκό όραμα», το οποίο προϋποθέτει, έτσι κι αλλιώς, την εκχώρηση βασικών εθνικών εξουσιών σε υπερεθνικά ευρωπαϊκά όργανα!
Συνεπώς, στο εξής η υπόθεση Ευρώπη αποκτά καθαρά πολιτική διάσταση. Και αυτή η πολύ κρίσιμη ποιοτική αλλαγή θα αποτυπωθεί (ή θα πρέπει να αποτυπωθεί) στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο –το οποίο θα ψηφίσει και τον πρόεδρο της Κομισιόν– τον προσεχή Μάιο. Το θεμελιώδες ερώτημα για τις εκλογές αυτές, όπως προκύπτει από όλα τα παραπάνω, είναι: Επιθυμούμε μια Ευρώπη ενιαία και ισχυρή, η οποία θα λειτουργεί με υπερεθνικές εξουσίες ως ένας μείζων γεωοικονομικός και γεωπολιτικός παράγων στην παγκόσμια σκακιέρα; Ή επιδιώκουμε απέναντι στο ιστορικό αυτό εγχείρημα να πάρουμε αποστάσεις, να γυρίσουμε την πλάτη μας σε μια τέτοια τεράστιας οικονομικής και στρατηγικής σημασίας εξέλιξη για το μέλλον και να απομονωθούμε –κάνοντας την άλλη επιλογή– στο δικό μας μικρό «σπίτι», το εθνικό μας «φέουδο», την περιφερειακή αντίληψη και τις εγχώριες μικροκομματικές διαμάχες μας;
Τι πραγματικά μάς συμφέρει ως Ευρωπαίους πολίτες μεσομακροπρόθεσμα; Η ευημερία και η ασφάλεια της μεγάλης δύναμης στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον ή η οπισθοδρόμηση σε δυνάμεις περιορισμένης εμβέλειας και επιρροής, προκειμένου να διατηρηθεί ο εθνικός χαρακτήρας των σημερινών εξουσιών; Η Ευρώπη λοιπόν η ίδια, ως δομή, προοπτική και μέλλον για τους λαούς της, είναι το θέμα της γόνιμης πολιτικής αντιπαράθεσης σε αυτές τις εκλογές. Η θέση που θα πάρουμε και η στάση όλων εμάς, των Ευρωπαίων πολιτών. Το μοντέλο δηλαδή που προτιμάμε: μια κατακερματισμένη Ευρώπη ή μια Ευρώπη οικονομικά και πολιτικά ενωμένη; Για να δοθεί έτσι και μια σαφής απάντηση στο ερώτημα του Ντελόρ «για πόσο καιρό θα προχωρεί ακόμη η Ευρώπη στην Ιστορία, με τη μάσκα στο πρόσωπο;»